Nooit gedacht…

… dat ik dit ging zeggen, maar ik wil niet naar huis! 😀

Ik ben het hier gewoon aan het worden, mijn studio voelt aan als thuis en de stage als werk, met super leuke collega’s (stagementors)!

Vorige vrijdag nam ik afscheid van de stagiaire ergo (1e jaars), dus ik had maandag niet zo veel zin om te vertrekken omdat ik wist dat ze dan weer alleen mij gingen observeren en daar krijg ik stress van. Gelukkige kwam er maandag al een nieuwe stagiaire (3e jaars en van dezelfde school). Zij kreeg echt superveel uitleg over vanalles dus van haar verwachten ze wel een tikje meer denk ik (qua briefing en het aanvullen van dossiers).

Ik heb dagelijks mijn vaste patiënten, R (CVA), O (CVA), L (elleboog- en heupfractuur door val), V (schouderluxatie en heupprothese door val) en Q (ook CVA). CVA = beroerte. Op maandag en woensdag heb ik een patiënte (Y) van het dagcentrum, ze heeft een neurologische aandoening waardoor kracht in handen en voeten verloren gaat. Voor haar gaan we volgende maandag een orthese (spalk) maken, zodat haar duim in een functionele oppositie staat. Ik hoop dat Valerie me gaat helpen want ik heb dit niet geleerd op school, ik heb het hier wel al enkele keren geoefend, maarja…

Met L heb ik deze week pannenkoeken gemaakt en van V heb ik afscheid moeten nemen, ze mocht terug naar huis. O is een Duitse patiënte, eigenlijk was de andere stagiaire haar therapeut maar ik heb mevrouw O dus opgenomen voor verdere behandeling na haar vertrek. Samen met enkele zorgkundigen ben ik de enige die een beetje Duits verstaat en spreekt dus de ergotherapeuten vinden dat echt zalig als ik met de patiënte therapie heb. Ik moet wel echt de klik in mijn hoofd maken, nu Duits, dan weer Frans. Zelf vind ik het ook wel een beetje lachwekkend, wat zeg ik allemaal. Soms een Nederlands woord ertussen of een Frans, maar ik doe mijn best, dat is het belangrijkste en mevrouw O zegt dat ze me wel goed verstaat dus dat is mooi meegenomen 🙂 . Ik leer hier veel bij hoor, zelfs Duits!

Het is hier ook echt prachtig weer dus ’s middags zitten we buiten op het balkon, hopelijk neem ik een beetje kleur aan he.

Verder ben ik deze week bij Valerie mogen gaan eten: plancha, een soort grillplaat waar groentjes en vlees worden op gebakken. Stella was er ook. Zij spreken regelmatig af om samen naar een aflevering ‘Top-Chef’ te kijken en ze hadden mij dus ook uitgenodigd, kei lief! Het was een super gezellige avond.

Deze week was mijn laatste week met Stella want zei vertrekt volgende week op bijscholing. We kregen allebei een beetje tranen in onze ogen, daarmee dat ik zeg dat ik niet naar huis wil. Dankzij hun heb ik hier een super ervaring! Buiten mijn stagementors had ik zeer weinig sociaal contact dus ik heb echt een band met hun, ik ga ze echt missen!

Donderdag heb ze me een ‘mini-examen’ laten afnemen. Ik kreeg een medische dossier (casus) van een oude patiënt en ik moest zeggen welk assessment ik wou afnemen, wat de doelen zullen zijn en welke therapie ik zou kunnen geven. Ik had super veel stress maar het is goed gegaan.

En dit weekend is Ainsley me komen bezoeken, het was weer gezellig.

 

Tot binnenkort!

Aftellen

2 weken…

  • niets van mij gehoord
  • te gaan

Jaja, nog 2 weken en het is al voorbij. Ben toch wel een beetje blij ook, ik mis iedereen zo. Maar voor de rest is alles hier in orde. De voorbije 2 weken heb ik 5 dagen stage gelopen per week, nu zijn mijn uren dat ik op het einde tekort zou komen ingehaald.

Wat heb ik de voorbije weken uitgestoken? Ik heb spalken leren maken, voor het hand, tegen spasticiteit of misvormingen. Ik heb met elke stagementor (3) eentje gemaakt, en ja ze doen het alledrie anders, wel niet zo handig dus om het op drie manieren te zien en te leren. Ik heb mijn opdracht ingediend dat ik van hun kreeg, die breinbreker. Ik ga hem zeker eens uitproberen bij een nieuwe patiënte die ik nu behandel, het is een kleuterjuf met een aandoening waardoor ze kracht verliest in handen en voeten (Charlot-Marie-Tooth). Ook ben ik eens een balneo therapie gaan observeren, dat zijn bewegingsactiviteiten in een zwembad. Ook heb ik mijn tussentijdse evaluatie gehad, ze waren zeer positief over hoe ik met de patiënten om ga en mijn therapieën. Wel moet ik me nog trainen in ‘bilans’, dat zijn de intakes van nieuwe patiënten en hun problemen in kaart brengen om dan daaruit doelstellingen te vormen. Ook willen ze dat ik meer neerschrijf, zodat ze weten wat ik met mijn patiënten doe. Maar ik heb me al goed herpakt. Alleen met de ‘bilans’ heb ik het nog lastig, de taal speelt hier zeker parten, voor een intake voel ik me te onzeker en dan loopt het soms een beetje mis.

Deze week maandag kwam er een nieuwe patiënte, hier moest ik dus een bilan van maken, verliep dus niet zo vlot. Ze heeft een beroerte gehad. Ik volg haar dus van in het begin, mijn eigen patiënt, en meteen een hele moeilijke… Ik heb dan ook voorgesteld om een ’toilette therapetique’ te doen = observatie tijdens het ochtendtoilet. Zo kon ik observeren hoe het met haar zelfredzaamheid was gesteld. Donderdag mocht ik mijn eerste groep geven: informatie ivm de heupprothese. Welke bewegingen absoluut te vermijden en hoe ze vermijden in het dagelijkse leven. En dat in het Frans he?! Ik struikel toch nog vaak over mijn woorden hoor 😉 .

 

Alé, nu zijn jullie weer up-to-date. Groetjes, Stefanie !