Verslag van week 2

Hallo daar allemaal,

vandaag ging week 3 van start, maar ik heb jullie nog niets verteld over week 2.

Maandag heb ik therapie gegeven aan 6 patiënten. 2 personen met CVA, 2 personen met een schouderprothese, iemand met een elleboogfractuur en iemand met een luxatie van de schouder. Vooral belangrijk om amplitude te winnen en kracht. Ze hebben me maandag ook laten zien hoe je een spalk maakt, zeer leerrijk! Ik volg namelijk ‘Oriëntatie 2: advies en occupationele zorgverlening’ en in die richting leren we dat niet. Ook vond ik een filmpje op YouTube waar ze het heel goed uitleggen (in het Engels). In de namiddag ging ik eens meevolgen bij de collega’s van de APA: éducateur en activités physiques adaptées.

Dinsdag kwamen er enkele patiënten niet opdagen, zeer jammer. In de namiddag volgde ik een vergadering mee met de arts en verantwoordelijken van de ‘hôpital de jour’. Maandag maakte we een spalk voor een van de bewoners van de bovenste verdieping (EVC), maar de spalk maakt kwetsuren, Lise vroeg me of ik daar een oplossing wou voor vinden. Ik heb haar direct enkele ideeën geven, zodat ze me kon bijsturen. Het omhulsel is in de maak! De logopediste moet binnen enkele weken een bijscholing geven over slikken en maaltijdbegeleiding, maar ze wou al eens oefenen bij de ergo’s, ik ben dus gaan luisteren en het was super interessant! Het ging over de slikreflex, de optimale houding waardoor het slikken niet wordt verhinderd, aandachtspunten, zoals vals gebit, het niet voelen van voedsel in de mond en aanwijzingen die je kan geven voor het leegmaken van de mond en slikken…

Woensdag was ik alleen met Valerie (Lise werkt niet op woensdag en Stella vertrok voor drie dagen om te gaan skiën, jaloers dat ik was 😀 ). Omdat we dus maar met 2 waren, had ik veel patiënten, en toen begon mijn inspiratie een beetje op te geraken. Ook vergat ik even dat ik na de middag een patiënte moest gaan halen, ojee wat een fout (ja de vermoeidheid neemt een beetje de bovenhand, slechte matras, nachtlawaai…). Op het einde van de dag heb ik een beetje verder gewerkt aan de hoes voor de spalk en ben ik ook eens een kijkje gaan nemen in de kiné-zaal. Valerie bedankte me voor de goede hulp die dag, fier vertrok ik naar huis 🙂 .

Donderdag ging ik normaal het ochtendtoilet volgen van mijn volgpatiënt, om de FIM (Functional Independence Measure) in te vullen voor het stagerapport, wat een gedoe. De ‘aide-soignant’ (AS) ging naar de ergo bellen als ze eraan ging beginnen, zodat ik naar beneden kon om te gaan observeren. Maar toen zat hij plots al aangekleed in de wachtzaal na zijn logosessie, maar toch was hij nog niet gewassen. Ik bracht hem naar zijn kamer, de AS zette alles klaar voor zijn douch, want op donderdag moest hij een douch nemen, maar dat ging dan ook niet door want hij was te moe en viel steeds in slaap. We hebben hem laten slapen. ’s Middags ben ik hem wel gaan observeren, om te kijken hoe hij zijn plan trok tijdens het eten. De AS komt ook van België, van Mol, ze gaf me haar nummer voor als ik eens wou langskomen, zeer vriendelijk! In de namiddag was ik alleen met enkele patiënten, dat wil toch zeggen dat ze me al goed vertrouwen.

Zo zo, weer een hele boterham, gelukkig houd ik een dagboek bij, want anders zou ik alles vergeten.

In het weekend heb ik dan een beetje voor school gewerkt in de bib, mijn studiootje gekuist, naar de markt geweest, mijn was gaan doen… En zondag even een bezoekje gebracht aan ’t zeetje (Saint-Raphael, Fréjus). Ik had geluk want de zon scheen.

Kusjes Stefanie

Verhaaltje voor het slapengaan

Goede avond iedereen,

ik zit in bed om een blog te schrijven en erna te gaan slapen. Vorige keer was ik geëindigd met het nieuws tot woensdag. Dus ga ik verder met het vertellen van mijn belevenissen van de eerste week.

Donderdag mocht ik enkele patiënten begeleiden en reflecteerde ik erna over de sessie, ik besprak dit ook met de ergotherapeuten. Ik nam ook nog enkele dossiers door. En van 16u-17u gaf Lise een informatiemoment voor personen met een heupprothese.

Vrijdag was een zeer speciale, leerrijke en leuke dag. Ik moest die ochtend naar boven komen in burgerkledij, dat had Stella me de dag ervoor gezegd. We gingen met Madame F. (een patiënt) naar de winkel, om daarna aan kookactiviteit te doen. Het winkelen en koken was een observatiemedium om te kijken of F. het alleen zou redden bij haar ontslag naar huis. F. heeft een rechter CVA gehad (linker hemibeeld) en is motorisch zeer goed hersteld, alleen heeft ze nog last van hemianopsie en neglect. Het winkel en koken verliep moeizaam, maar het was wel lekker: tagliatelle met zeevruchten. Dat ga ik hier zeker eens maken in het weekend. In de namiddag mocht ik weer enkele patiënten overnemen. Lise vroeg me dan ook of ik het goed vond om die patiënten te laten komen op maandag en woensdag (de dagen dat ze niet werkt), uiteraard zei ik dat dat geen probleem was. ik liep deze week 5 dagen stage ipv 4 omdat Lise vrijdag van 16u-17u ook nog een sessie valpreventie ging geven aan ouderen die in het centrum terecht zijn gekomen door een valincident. Maar nu had ze toch wel geen patiënten zeker… Nee, absoluut niet erg, ik kom namelijk toch 16u tekort, dus moet 3 dagen extra stagelopen, nog 2 te gaan! Ze vertelde me dat het regelmatig voorkomt dat die patiënten haar laten zitten, ook al is het op aanraden van de arts. De patiënten vinden het vaak te confronterend of zijn cognitief niet sterk genoeg meer om te beseffen dat ze er baat bij zullen hebben. Dit heeft vervelende gevolgen.

Omdat de sessie niet doorging en we dus met zen vieren in het ergolokaal zaten, vond ik het de perfecte gelegenheid om te vragen wat ze van mijn eerste week vonden. Ze waren heel positief, ze vinden dat ik al goed Frans versta, dat ik me niet inhoud omwille van ‘mijn gebrekkig Frans’ en dat ik een heel leergierige houding heb. Wel moest ik zeggen dat ik soms nog niet de nodige inzichten heb in de aandoeningen, misschien nog wat meer vragen stellen en dat ik me nog niet zo goed kan uitdrukken. Maar daarom ben ik hier, om te leren.

Dit weekend heb ik dan een beetje mijn studio gekuist, gekookt, de was gaan doen (in de wasserette rechtover mijn gebouw), filmpje gekeken, naar de markt geweest en ja ook een beetje voor stage gewerkt. Zaterdag wou ik dan in de bib gaan werken, in de hoop op beter internet. Hadden ze toch wel geen problemen zeker met hun WiFi sinds deze week, was dat even balen (mijn opdrachten zijn dit weekend dus nog niet zo geëvolueerd, meer werk voor volgend weekend 🙁 ). Het is wel een zeer mooie ‘Médiathèque’, suuuuuuper hip, echt wauw! Het is er echt ’the place to be’, keiveel volk (veel lawaai, in België is het stiller), modern… Er zijn heel veel zithoeken in de bib en de jongeren komen daar eigenlijk ‘hangen’. Ik heb me een lidkaart laten aanmaken, zodat ik dan daar op een computer kon werken (maar dat gaat maar 1 uur en alle computers waren bezet uiteraard). Dus ik heb ik maar gewoon 2 DVD’s gehuurd.

Zo ik denk dat dat het zo een beetje was, veel leesplezier en slaapwel!

xoxo Stefanie

Werkervaring

Dag allemaal,

de eerste week stagelopen is bijna afgelopen. Ik heb jullie er nog niet van op de hoogte kunnen brengen omdat ik deze week enkele problemen heb gehad met mijn internetverbinding (het is nog niet volledig opgelost, maar we trekken voorlopig onze plan).

Dus, maandag om 10 voor 9 hadden we afgesproken aan het onthaal van het centrum. Om 20 voor zat ik daar al, tegen iedereen die voorbij kwam zei ik vriendelijk ‘bonjour’, ook keek ik regelmatig op de klok, de stress nam weer toe. Valerie, een van de 3 ergotherapeuten pikte me op aan het onthaal om naar de kleedkamers te gaan. Terwijl we medewerkers tegenkwamen op de gang, gaven we aan enkele 2 kussen (heel vreemd op een stage), ook was het soms een beetje ‘awkward’ wanneer ik aanstalte deed om nog een derde kus te geven.

Bij de aankomst in het ergolokaal, ontmoete ik Stella (ergo). Tussen 9 en 9u30 bekijken ze de dossiers van eventuele nieuwe cliënten, planning… Ook gaf ik even uitleg over de verwachtingen van de stage, opdrachten…

Geïnteresseerd observeerde ik hun therapiesessies, de patiënten komen zelf naar het ergolokaal (als ze dit kunnen/personen die komen revalideren in ‘hopital du jour’) ofwel brengt Robert hun naar het ergolokaal. Robert brengt de patiënten, in hun rolstoel, naar de revalidatie (ergo, kine, APA…) en erna terug naar hun kamer. Ook stelde ik enkele vragen ivm de personen hun aandoening, ook legde ik contact met de patiënten.

Stella heeft zelf ook in België gestudeerd (hoe toevalig is dat?!), maar op een Franstalige school. Daarom gingen we een beetje verder in op de verschillen tussen de Franse en Belgische opleidingen. In Frankrijk zijn de universiteiten voor iedereen toegankelijk = geen ingangsexamen en de opleidingen zoals ergotherapie (éducation superieure) hebben wel een ingangsexamen, de hogescholen hebben hier meer aanzien, bij ons is het juist omgekeerd, zeer vreemd om te horen. Ook duurt de opleiding van ergotherapie hier 4 jaar ipv 3. Hun eerste jaar is een soort ‘algemene geneeskunde’ en obv je eindpunt kan je kiezen tussen verschillende verdere opleidingen (zo heb ik het toch verstaan, nog eens navragen!).

Ook moest ik maandag naar de verpleegkundige voor een griepvaccin, anders moest ik 2 maand een mondmasker dragen, dit zag ik niet zo zitten (dan gingen de mensen me misschien nog moeilijker verstaan).

Dinsdag ontmoete ik de derde ergo: Lise. Zij gaf me wat meer informatie over de 8 patiënten op de 3e verdieping van het 2e gebouw. Deze personen liggen op de dienst: etat végétatif chronique. Personen die ontwaakt zijn uit hun coma, de ergotherapeut zorgt hier voor comfort, spalken tegen de spasticiteit en positioneren. Deze patiënten wonen echt in het RC. Een van deze bewoners had de velcro van zijn spalk kapot getrokken, Lise vroeg me of ik kon stikken en fier kon ik ‘ja’ zeggen. Ik heb een nieuwe velcro mogen maken. Ook kreeg ik dinsdag een stage-opdracht van hun, het is daar de gewoonte dat de stagiaires een medium maken om therapie mee te geven. Ik heb nog geen idee wat ik ga ontwerpen, alle ideeën zijn welkom 😉 ! En van 16-17u gaf Lise rugschool, dit volgde ik ook mee.

Woensdag gaf ik al enkele voorstellen om therapie te geven en mocht ik het ook doen, ik volgde ook een ‘staff’ mee, bij ons beter bekend als MDO. Ook ontdekte ik de goniometre, een voorwerp om de amplitude te meten van een gewricht, een beetje als een geodriehoek/lat.

Zo, ik ga afronden, ook al ben ik nog niet klaar, anders gaat het te lang worden om te lezen. En ik ga slapen want morgen heb ik ook nog stage (5 dagen deze week, anders kom ik op het einde niet aan mijn uren).

Slaapwel en groetjes!