We zitten ondertussen al in de helft van onze stage. Tot voor deze week was alles altijd in orde, maar deze week startte toch wat minder goed. Zo hebben we een bacterie opgelopen, waardoor we veel van onze tijd doorbrachten op het toilet. Na een weekje afzien, besloten we onze antibioticum te nemen en kwamen we er weer helemaal bovenop. Gelukkig misten we geen stagedagen.
Na deze vijf weken hebben we toch wat nadeeltjes ontdekt in de werking van het centrum, waar wij jammer genoeg geen verandering in kunnen brengen. Aangezien wij maar 1,5 uur per dag hebben om therapie te geven, zorgt dit ervoor dat wij meestal elk kind maar 1 maal per week zien. Ook is het mogelijk dat wij kinderen niet zien, doordat zij niet verplicht zijn om te komen en wij dit niet op voorhand weten. Hierdoor merken we wel op dat heel wat kinderen weinig tot niet vooruitgaan, wat heel jammer is. Zowel voor ons als voor de kinderen zelf.
Maandag was het voor ons weeral een feestdag, namelijk ‘Independence day’. Aangezien er ons gezegd werd dat er iets te doen was in de stad, besloten we eens een kijkje te nemen. Door onze taxichauffeur werden wij op een plaats afgezet met heel veel kinderen die kleren droegen in de kleuren van de Zambiaanse vlag. Voor de rest was er jammer genoeg niets te zien.
Voor de rest zag onze week er heel gewoon uit. Elke dag gingen we naar onze stage, gaven we therapie en gingen nadien, indien nodig, naar de winkel. Eens thuis werkten we wat voor school, wasten we ons en ontspanden wat.
Alleen vrijdag deden we nog eens iets anders tijdens de therapie. Doordat we iedereen al eens gezien hadden deze week, besloten we vrijdag weer een creatieve therapie te maken. Zo maakten we verschillende rupsen die de kinderen door middel van vingerverven mochten in kleuren. Aangezien heel wat kinderen alles wat ze vinden in hun mond steken, maakten we bij hen gebruik van een plastic hemdje. De rups werd samen met enkele druppels verf in een hemdje geplaatst, zodat het kind de verf kon open wrijven zonder zich zelf vuil te maken. Nadien werden alle kunstwerken aan de muur gehangen.
Aangezien we vrijdag naar stage moesten, hadden we slechts een weekend van 2 dagen. Toch hield ons dat niet tegen om zaterdag nog eens op stap te gaan met een van de leerkrachten. Zij nam ons samen met haar neef mee naar een ander deel van Kabwe. Zoals men hier gewoon is, betaalde de neef al onze eten en drinken. Dit is iets wat wij wel gewoon kunnen worden 😉 Toch zijn er soms wat minder aangename situaties waarin we terecht komen. Zo wilt iedereen steeds met ons op de foto’s en is het niet de eerste keer dat iemand ons vraagt om met hem te trouwen. 
