Eerste ontmoeting(en) met de ergotherapeuten.

Geplaatst op door

Donderdag avond (we zaten al in pyjama) hadden we voor het eerst WhatsApp contact met Sasa (onze begeleidster). Ze vroeg of we geïnteresseerd waren om gelijk een sessie Tea 4 OT mee te volgen. Maandelijks komen Sasa en haar werknemers van Artis Includum online om contact te maken met andere ergotherapeuten van Engeland, Amerika en Kroatië. Dit leek ons erg interessant dus we zaten een half uurtje later klaar voor de laptop!

Het project is opgezet door Sasa zelf, die het belangrijk vindt dat er geleerd wordt van elkaar. Ze legde uit dat het 4 maanden geleden is opgestart en dat het oorspronkelijke idee is dat het een soort steungroep is voor de ergotherapeuten die eraan meedoen.

Hierbij volgde we de sessie mee waar Sasa een presentatie gaf over ‘Goal setting as a OT’. Waarbij ze aangaf dat het ook belangrijk is voor de ergotherapeut zelf om persoonlijke doelen op te zetten. De laatste presentatie was van Christine, een ergotherapeut uit Amerika die een presentatie had gegeven over de Intentional Relationship Model (IRM). Waarbij ze uitleg en voorbeelden gaf over het hebben van de verschillende relaties tussen de cliënt en ergotherapeut, en wat voor sociale aspecten daarbij komen kijken. Christine en Sasa zouden zeker goede lessen kunnen geven aan Odisee studenten!

Vrijdag wou Sasa ons ontmoeten bij een koffietentje. Om 14:30 waren wij stipt op tijd op de gegeven locatie (zoals de goede stagairs en studenten dat elke dag proberen ;)).

Sasa en Morana (vaste medewerkster) kwamen een half uur later. ‘Geen haast’ is een veel voorkomend motto onder de Kroaten merkte we al. Onder het genot van een drankje en een gebakje raakte we aan de praat. Over Artis Includum, hun werkwijze etc. Maar ook over hun persoonlijke leven, hun grote rol (als ik het zo mag zeggen) als pioniers van ergotherapie in Kroatië en hoe zij denken over hun rol als stagebegeleiders. Ze gaven aan ook graag te willen leren van ons, en dat juist openheid en gelijkheid wordt nagestreefd in het team.Daarbij hebben ze ons vele tips gegeven over de activiteiten die we moeten doen in Kroatië en Slovenië (Sasa is zelf erg fan van Slovenië).

 

Zaterdag zijn we voor 2 uurtjes langs geweest in Artis Includum. Ook om zo het openbaar vervoer naar stage te oefenen. Hierbij konden we een eerste impressie hebben hoe het werk eraan toe gaat. Morana liet ons meekijken en meespelen met 1 kindje. Ik moet eerlijk toegeven, het is erg leuk om daar te spelen. Ik kan zeker begrijpen dat het ‘therapie’ (speel) lokaal de juiste prikkels geeft aan kinderen. Er zijn daar vele communicatie borden aanwezig waardoor wij toch zouden kunnen communiceren met de kinderen. Doormiddel van pictogrammen.

Dag 2 en 3 – De toerist uithangen

Geplaatst op door

De toerist uithangen,

Het is iets wat je toch moet doen als je naar een nieuwe stad gaat. Dag 2 en 3 waren dus zo’n dagen voor ons. Dinsdag zijn we “Uptown” gaan ontdekken. Vele gebouwen en kerken mochten zijn we tijdens onze wandeling eigenlijk altijd per toeval tegengekomen (zoals de kathedraal en st mark’s church). Wat viel direct op: De hoeveelheid aan verbouwingen er op dit moment gaande zijn. Er staan veel dingen omringd met hekken of in de stellingen.

Gelukkig konden we nog andere dingen bezoeken dan enkel de grote gebouwen, en kwamen we tussendoor even tot rust in een café met een chocolademelk.. of liever, chocoladepudding. Met dank aan google maps vonden we ook onze weg richting het museum van “broken relationships”. Echt wel een aanrader voor de 40 kuna die we betaalde. (40 kuna = 5,30 euro). Hier leerde we dat broodroosters soms wel is konden verdwijnen na een breakup.

Dag 3 was dan een downtown bezoekje, rondom ons appartement. We vonden het winkelcentrum.. maar waren ook vaak in de war met hoe de straten nu eigenlijk liepen. Het was een avontuur waarbij we uiteindelijk gewoon weer in Uptown belandde, om daar nog een beetje rond te neuzen.

Dag 1 – Bye bye Brussel, hallo Zagreb

Geplaatst op door

Ons avontuur begon, het was de 24ste Januari.

Na elkaar te zoeken op de luchthaven van Zaventem (en dan ook even verkeerd te staan in de rij voor onze koffers), kon het beginnen. De luchthaven was al een avontuur aangezien ik, Ellen, maar al te veel pech had bij de security. Mijn schoenen deden namelijk het mooie biepend geluid afgaan. Oops…

Verder dan dat ging er gelukkig weinig mis. Het duurde dan ook niet lang eer we in onze twee vliegtuigzetels zaten. Verbazingwekkend veel plaats op die propellervliegtuig van Croatian Airlines! Het duurde een tweetal uur, al vliegend in wolken en over gebergten eer we weer met de voetjes op de grond stonden… Op de besneeuwde grond! Blijkbaar had het de avond ervoor gesneeuwd, en was Kroatië bedekt met een wit tapijt. Een taxirit later stonden we voor onze deur van ons appartement…

We ontmoette de host en toen kwamen we erachter dat we allebei niet de beste conditie hebben..5 verdiepen later, zonder lift, stonden we dan eindelijk voor de voordeur. Een toer door het appartement overtrof al onze verwachtingen. Echt een aanrader voor als iemand een appartement zoekt voor langere periode, er is hier namelijk alles! Van wasmachine tot vaatwas ;).

Na even recupereren en rusten gingen we dan toch even snuisteren door de straten van Zagreb, en opzoek naar een supermarkt. twee kaarten van de stad en ingrediënten voor pasta later, zijn we dan toch terug naar ons appartement gegaan.

Het ziet er wel naar uit dat we snel onze weg hier zullen vinden!

Groetjes
Ellen & Julia

En toen… was het vliegtuig een no no

Geplaatst op door

Housing, Check
Stageplaats, Check Check
Heenvlucht, Chee…nope!

De vlucht was geboekt, 24 januari 2022 zouden wij op het vliegveld van Charleroi opstijgen naar onze nieuwe tijdelijke thuis, Zagreb. Al was dat buiten Rayanair gerekend. Om commerciele redenen ging de vlucht van die maandag om 18:30 niet door… (hmmm zouden we de enige in het vliegtuig zijn geweest? misschien =’) )

Na even toch een stressje, maar no worries. We hebben een vlucht gevonden! Nog wat extra kilo’s die in de bagage mogen én vanuit Brussel deze keer dan maar, staat onze tweede poging voor onze heenreis nu vast. Fingers crossed op geen stressjes meer!