Onderhandelen in het schooltje

Vandaag hopelijk voor onze laatste keer gaan observeren in het schooltje!

Zoals elke dag hield dit natuurlijk eerst een busrit in. We beginnen echt al handig te worden in het zien en vinden van busstations en in het springen op een half rijdende bus. Wat we wel pas voor de eerste keer meegemaakt hebben was een helse ruzie! Ze begon klein tussen de persoon die de kaartjes verkoopt, dit is meestal ook de persoon die uit de bus hangt om te roepen naar waar de bus gaat aangezien dit niet altijd duidelijk is, en een andere man. Maar al snel escaleerde heel de ruzie in heel de bus. Heel grappig om te zien omdat de Indiërs precies enkel hun stem verheffen, maar agressief naar elkaar worden ze nooit. Ook hebben we ontdekt dat er op de bus speciaal plaatsen voor ouderen, gehandicapten en vrouwen zijn. Wat wel nog altijd wat wennen is is wanneer de bus een bobbel tegenkomt en je bijna tot tegen het plafond vliegt! Dan ben je meteen terug wakker na het indommelen in de warmte.

In het schooltje aangekomen zijn de kinderen al kalmer geworden dan vroeger. We proberen ze ook echt duidelijk te maken dat we geen handjes willen geven en dat ze meteen braaf in de klas moeten gaan zitten. Dat is natuurlijk zeer moeilijk als ze nog een uur gewoon moeten wachten!

De kokkin/opzichter van de school is al ons ‘dikke vriendin’ geworden. Elke dag komt ze een paar keer bij ons staan om een babbeltje te maken. Voor ons is dit enorm hilarisch aangezien de vrouw geen woord Engels kan en maar in het Urdu aan het vertellen is en ons met grote gebaren dingen probeert duidelijk te maken. Wij proberen onze lach dan natuurlijk in te houden en mee te gaan in haar enthousiasme.

Ondertussen kunnen we ook al armbandverzamelaars worden van al de armbandjes die we van de kindjes krijgen. Zij vinden dit natuurlijk geweldig!

Na de les zijn we ons voorstel gaan doen voor heel volgende week zodat we eindelijk kunnen beginnen aan de therapieën. Wij wouden vooral met de kleutertjes bezig zijn maar aangezien die maar een halve dag les hebben wouden we in de voormiddag van (11-13u) met hen bezig zijn en in de namiddag telkens een andere klas nemen van 14-15u. Voor hen gaf dit 1 probleem aangezien de lessen niet zo vroeg beginnen (daarmee dat die zo lang met hun vingers zitten te draaien!).  Het nieuwe voorstel is dus van 12-13u. Nog altijd niet veel. Maar wij kijken er alvast naar uit om van alle toffe dingen te kunnen doen!

Vanavond staat er nog niets vast dus we zullen wel zien wat de avond ons brengt. Wel moeten we zien dat we morgen wat fris zijn zodat we alles voor volgende week goed kunnen voorbereiden.

tot de volgende!

Zoë

Dit bericht is geplaatst in Ergotherapie. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *