Gelukkig zijn zowel Jan als ik enorme hondenliefhebbers want ik denk dat half onze fotocollectie uit schattige puppy’s en hondjes zal bestaan! Voor als we er een België binnen moeten smokkelen, let us know. Keuze uit verschillende groottes, kleuren,… Wij staan wel niet in voor al de ziektes die het diertje met zich meedraagt….
Gisteren hebben we een dagje rustig voor het het school gewerkt om onze eerste echte stagedag voor te bereiden. Dit was toch niet zo gemakkelijk aangezien de kindjes helemaal geen Engels konden. We hebben ons dus enkel voorbereid op kleine kennismakingsspelletjes ‘chiro’ gewijs waar wij ons vertrouwd mee voelden en die hopelijk simpel genoeg waren (verkeerd gedacht dus!!).
Nadien zijn we de stad nog een beetje gaan bekijken en Sri Aurobindo Bhavan gaan bezoeken. We wisten eigenlijk niet goed wat dit juist was. Toen we aankwamen bleek dit een plaats van rust en stilte te zijn midden in het centrum waar er vooral ook ter nagedachtenis van Sri Aurobindo gemediteerd kon worden.
Ook hebben we daar ontdekt dat er elke dinsdag een initiatie voor beginners is! Wij gaan ons hier dus zeker eens aan proberen wagen om eens te zien hoe dat in zijn werk gaat.
Wat ons ook zeer intrigeerde was het feit dat er daar echt nog mensen heel hard mee bezig zijn en dit voor hen een zeer speciale plaats is. Voor ons ‘jeugd van tegenwoordig’ is dit moeilijk te vatten. Maar is wel heel chic om te zien.
Sri Aurobindo Bhavan
Vandaag zijn we dus met volle goesting naar het schooltje vertrokken. Eerst hebben we daar weer een uur met onze vingers zitten draaien aangezien de leerkracht bezig was met allemaal praktische dingen bij de kindjes. En toen begon de pret! Vol enthousiasme begonnen we eraan. Maar dit was maar van korte duur, want ondanks onze spelletjes zeer gemakkelijk waren kon het jongste klasje (de kleutertjes) er niks van. Zelfs een kring maken was al te moeilijk. Natuurlijk is dit ook niet anders dan te verwachten als een stel blanken in een rare taal en met rare gebaren dingen probeert duidelijk te maken. Jan en ik hebben dus vanalle andere dingen geprobeerd om te kijken wat hen het beste lukte. Uiteindelijk zijn we tot het besluit gekomen dat het in een klas zitten en zo dingen doen nog het gemakkelijkste is voor hen omdat ze dit kennen. Van het moment dat ze uit de klas gaan is het complete chaos. Na een uurtje waren we dus blij dat het eindelijk pauze was en we konden bekijken hoe we de les erna met klas I zouden aanpakken (vergelijkbaar met niveau eerste leerjaar).
Bij dat klasje zijn we in het klasje begonnen en hebben hen basis dingen proberen uit te leggen zoals wat een cirkel is, wat de betekenis is van What’s your name?, I am. Hierna zijn we begonnen met dezelfde spelletjes als in het kleuterklasje en dat was een enorm verschil! De kindjes begrepen alles gemakkelijker, waren minder snel afgeleid en luisterden ook beter. Natuurlijk hadden we dit moeten weten en we wisten dit ook wel, alleen hadden we de kindjes toch een beetje overschat…
Na de eerste dag zijn we in ons hotel dus helemaal gaan voorbereiden voor morgen. We hebben van alle sjablonen opgezocht, mogelijke liedjes met bewegingen bekeken en beslist dat we het kleuterklasje niet buiten gingen laten. Nu zijn we hopelijk klaar voor morgen een beter dagje te gaan stage lopen! Maar wie weet loopt het weer helemaal chaotisch af. Wij leren daar gelukkig wel enorm veel uit.
Ook zijn we elke keer weer verbaasd hoe ze het hier in het schooltje aanpakken ten opzichte van in België. Je merkt zo dat de leerkrachten veel minder gezag hebben. Zo slagen ze de kindjes soms met stokken, maar de kindjes moeten hier enkel om lachen. De stoute kindjes moeten ook met hun vingers in hun oren aan de kant gaan staan, soms met hun hoofd naar beneden tussen hun benen. En wanneer ze het echt beginnen uit te hangen wordt er met van alles gedreigd. Zo werd dit vandaag bijvoorbeeld gedaan met naalden. Iets wat wij ons niet kunnen voorstellen!
Na het stagelopen en voorbereiden hebben we nog afscheid genomen van een Engels koppel dat we de voorbije dagen hadden leren kennen. Enorm leuk als je in een hotel verblijft is dat je van alle nieuwe mensen leert kennen die allemaal andere leuke weetjes over India hebben.
De persoon die toezicht houdt in ons hotel is ondertussen ook al een echte vriend geworden. Hij noemt ons altijd sir en ma’am (geen idee hoe ge dat schrijft). En ondertussen noem ik hem sir Thoms ookal voelt hij zich geen sir. Hij heeft ons de tip gegeven om in een typisch West-Bengaals restaurant te gaan eten, wat we dus ook gedaan hebben. En het viel niet tegen. Wat wel enorm vreemd was was dat ze daar gewoon met een schotel vol met gerechten aankomen en dat jij dan kan kiezen wat je graag wilt hebben. Eventjes onverwachts seg! Ook zijn we ondertussen de kunst aan het leren om met onze handen te eten (helemaal niet zo gemakkelijk om met rechts te eten als je linkshandig bent). En eerlijk gezegd is dat wel leuk om te doen. Maar ik maak er jammer genoeg nog wel altijd een hele knoeiboel van!
Kasturi restaurant
Zo, nu kruip ik onder mijn muskietennet om nog eventjes wat te lezen en dan te gaan slapen zodat we die kleintjes daar weer aankunnen!
We houden jullie op de hoogte!
Dikke kus
Zoë