Zondag hebben we op ons gemak alle valiezen gemaakt en nog een laatste keer voor ons gezinnetje gekookt. Bloemkool in kaassaus met côtelette! Jammie.

Om 17uur zijn we dan vertrokken naar ons nieuw gastgezin. Het was ongeveer 20 minuutjes rijden op een weg vol gaten en bobbels. Op weg zagen we prachtige natuur en plots vonden we de verhuis helemaal niet meer zo erg.  Het is een hele verandering  in vergelijking met ons vorig gastgezin. Nu wonen we op het platteland met natuurlijk ook de voorzieningen van het platteland: geen stromend water, geen koelkast en geen fornuis, maar wel elektriciteit! Daarnaast ook wat meer insecten, dus ons netje zal omhoog gehangen worden.

De familie was heel hartelijk en waren zeer geïnteresseerd in van waar we kwamen, wat we hier deden en waarom we Madagaskar gekozen hebben. Eerst even iets gedronken met onze twee families: de oude en de nieuwe en dan kregen we een rondleiding en brachten we onze kamer in orde. Het huis is heel groot, ze wonen er dan ook met veel in. Er zijn 2 vleugels aan het huis, waarvan de kleinere kant voor ons is. Hier is een keukentje, een leuk toilet en een douche (die momenteel nog niet gebruikt kunnen worden, aangezien er geen water is) en onze kamer. Deze is groter dan de vorige en we hebben ook een mooier uitzicht op de natuur.

Om 19u30 eten we normaal in de avond, nu was het iets later door onze aankomst. We hebben rijst met veel groentjes gegeten en rijstwater gedronken. Op en top Malagassi dus. Het was heel gezellig aan tafel en we hebben al veel gelachen. We zaten met 12 personen rond de tafel: onze mama, 2 zussen en een broer. De 3 kinderen van de oudste zus en haar man en 2 studenten die hier naar de Universiteit gaan en ook hier verblijven.

Na een goede nachtrust kregen we een lekker ontbijt met koffiekoeken. Dit is niet altijd het geval, aangezien ze normaal rijst eten.

We kregen nog wat eten van gisteren mee naar Santé Plus. Weer veel groentjes en rijst (de hemel voor Valerie!).

Vandaag had ik mijn laatste interventie met mijn volgpatiënt. Uiteraard beginnen we iedere keer met mobiliseren om alle spiertjes soepel te krijgen. Vanuit observatie heb ik al opgemerkt dat het een heel slimme meid is dat graag een babbeltje slaat. De fysieke problemen die de CP haar geven, leggen haar wat beperkingen op, wat zeer jammer is. Maar daar zijn wij om wat beterschap te proberen brengen in haar conditie.

Deze stageweek was een week zonder veel speciale gebeurtenissen die belangrijk genoeg waren om te vermelden op de blog. We hebben verschillende patiënten behandeld en bij sommigen zien we al een grote verbetering, wat ons natuurlijk heel gelukkig maakt. Op die momenten voelen we toch dat we hier iets kunnen betekenen. We proberen zoveel mogelijk advies te geven aan de ouders in verband met verdere behandelingsmogelijkheden van hun kinderen.

Zaterdag zijn we begonnen aan een kleine wandeling door de rijstvelden. Jammer genoeg heeft de batterij van het fototoestel het in de eerste 5 minuten van de wandeling opgegeven. De paadjes in de velden waren heel smal. Toen er tegenliggers kwamen hebben we ons in allerlei bochten moeten wringen om niet te vallen. Gelukkig greep een van de tegenliggers mijn arm (die van Kelly dus) vast toen de grond begon af te brokkelen. Jammer genoeg heeft de wandeling niet zo lang geduurd, maar we zullen zeker nogmaals de natuur gaan opzoeken. Hieronder alvast enkele beelden van de eerste 5 minuten. 🙂

Na de middag zijn we naar de westelijke en noordelijke markt geweest. De markt in het westen is redelijk klein, maar zeer gezellig. Hier is het op dit moment ook totaal niet druk.

Het was heel goed weer toen we van deze markt naar de volgende markt wandelden en ik had meteen het gevoel dat ik aan het verbranden was. In de verte dreigden de donkere wolken wel, maar het heeft toch nog even geduurd voordat de grote regenbui losbrak. De noordelijke markt was heel groot, we zijn er eens door gewandeld en ik denk dat we maar een heel klein deeltje van de markt gezien hebben. Het was er ook enorm druk en chaotisch. Op deze markt denk ik dat je werkelijk alles kunt vinden: huishoudmateriaal, voeding, auto-onderdelen, speelgoed, kledij,…

Na het bezoekje aan de markt zou Frédéric ons komen ophalen ondertussen moesten we gaan schuilen, want de regenbui was gearriveerd. Nadien hebben we nog even een toertje door Antsirabe gedaan met de auto en hebben we weer wat ideetjes voor leuke activiteiten of wandelingen opgedaan. In de avond hebben we een spelletje kaart gespeeld en wat gesport. Nog even wat schoolwerk en dan gaan slapen.

Zondag hadden we verschillende activiteiten gepland: we zouden beginnen met het kerkbezoekje, dan de was en na de middag gaan zwemmen en naar de sportterreinen gaan. Het noodlot heeft echter anders beslist. Valerie was in de nacht heel onrustig en had zeer warm. Ze had koorts en voelde zich slapjes en zou best in bed moeten blijven liggen. In de ochtend was de koorts al wat gedaald, maar ze voelde zich helemaal niet goed. Ik ben wel naar de kerk gegaan, heb de was gedaan samen met de hulp van Lala en heb wat in de zon gezeten (natuurlijk zijn mijn benen rood verbrand, maar alles is beter dan wit!) en om af te sluiten nog wat gesport. Het zwembadbezoek zullen we een andere dag doen als Valerie weer helemaal tiptop is. Momenteel hoop ik alleen dat ze zich snel beter voelt en weer haar energierijke  en enthousiaste zelf kan zijn!!

Volgende week zullen we proberen wat meer te laten weten, maar jullie hoeven niet ongerust te zijn. We vervelen ons niet!!

Het was weer een fijn weekend vol met dingen te doen.
Zo zijn we zaterdag, in de namiddag, naar een Kerstviering geweest dat door de kerk, waar wij naar toe gaan, werd georganiseerd. Het was voornamelijk voor de kinderen, maar zeker ook door kinderen voorgebracht. Er werd veel gezongen en er was ook een klein toneeltje. De kinderen gaven ook elk hun wensen aan de anderen. hierbij waren er die hun wens vergeten waren en daarom de vorige maar herhaalde =P. We hebben ons er goed geamuseerd en er was veel ambiance! ^^

Na de viering zijn we naar een van de trekpleisters van Antsirabe gegaan; het Andraikibameer. Spijtig was aan het regenen wat het wat donker maakte, maar het was alsnog mooi om te zien. Het weer gaf wat een sfeer van het Lochnessmeer weer xD Er zijn daar ook veel souvenirwinkeltjes, dus zijn we er maar eens gaan kijken wat ze te bieden hadden. Er is van alles te vinden: beeldjes van zeboes, schildpadden en boababs en zeer veel juwelen! =O Er waren dus zeer mooie dingen te zien die we zeker in ons achterhoofd houden om mee naar huis te nemen als we bij goed terug gaan om te picknicken en te wandelen. =P

Zondag was een dagje zoals gewoonlijk. De kerkpoort stond weer voor ons open ^^ Er was een priester die heel passioneel zijn ding aan het vertellen was, wat het een beetje grappig maakte eigenlijk. Met zo’n volle overtuiging zullen we ze niet veel zien spreken bij ons. =P

In het weekend koken wij eens voor de familie iets typisch Belgisch. En deze week waren dat vogelnestjes! =D Ze hebben er allemaal goed van gegeten, er schoot niets meer van over!

Ondanks dat de dag begon met mooi weer, zonder een wolkje aan de lucht, was het weer aan het regenen in de namiddag. Dus hebben we een uurtje gesport: Work out at home – video op youtube =P We wouden bewegen dus hebben we alles gegeven! =D Het deed echt deugd!
We hadden gemerkt dat het gestopt was met regenen, dus zijn we met goede hoop aan onze was begonnen. We waren net in de helft en het begon weer te regenen… Altijd weer dat zelfde liedje! Wij kunnen echt nooit onze was doen zonder dat het regent.

Mijn verjaardag in Madagaskar begon met regenweer. Wat gemiezer hier en daar, maar daarna is het gelukkig opgeklaard tot een mooie blauwe lucht ^^.  Kelly had iets bekokstoofd met de familie om mijn verjaardag te vieren =O Dus na dat we in de voormiddag wat patiënten hadden behandelt, gingen we naar de winkel om nog enkele dingen te kopen. Ik mocht niets weten en daarom moest ik onderweg  soms wat achter blijven zodat ik niet zou horen van wat ze zeiden in verband met de verrassing =P

Toen we thuis kwamen van het shoppen, mocht ik zeker niet in de keuken komen! Ze hadden zelf liever dat ik gewoon in ons kamertje bleef, zodat ik zeker niets zou zien, horen of ruiken xD.
Ik heb het mij gezellig gemaakt en heb wat geskyped met mijn vriendje =P We hadden een fijne en lange babbel!

Het werd op eens veel stiller en ze kwamen mij halen voor de verrassing. DEUH DEUH DEUH! =D

Ik kwam de woonkamer binnen en ik zag een mooi versierde tafel met kommetjes fruitsla, flessen gevuld met vers sap van mango en lychee, chipjes, kaarsjes die brandden, ballonnen en een lekkere CHOCOLADE TAART! =O Dat had ik echt niet verwacht! Ik heb wel 10 tallen keren dank u gezegd, want ik kon niets anders bedenken =P ik was helemaal in de wolken!

Ze hebben gezongen en  geklonken op mijn verjaardag, met het lekkere verse sap.

En alsof dat nog niet genoeg was, hadden ze ook nog zelfgemaakte pizza voorzien =D

Al bij al ik heb mijn buikje goed rond kunnen eten! 😉 en mij goed geamuseerd!
Dank je wel voor alles Kelly, Sarobidy, Sitraka, Lala, Fréderic en Valizoe! (zie foto – volgorde)! 😀

Het is reeds het tweede weekend van ons avontuur in Madagaskar, wat gaat de tijd toch snel!
We hadden weer beloofd om deze zaterdag iets te maken dat wij in ons Belgelandje graag eten. En we dachten meteen aan vol au vent bij het zien van de kippetjes op straat! 😀 Onze nieuwe mama zei dat we wat te weinig hadden gemaakt (ondanks de normaal goede portie) omdat het zo lekker was en nog meer wou =P

Naast patiënten behandeld, hebben we vandaag Nieuwjaar gevierd in Santé Plus! Het is nog maar onze tweede week hier en we hebben al mogen mee genieten van de sfeer een Malagassisch feest.

Om 12uur hoorden we de eerste mensen al zingen en natuurlijk zongen we mee, als we de tekst konden volgen natuurlijk.

Voor het eten dachten we ergens niet te veel in het zicht te gaan zitten, maar dat lieten ze niet toe. Ze hebben ons plaatsen toegewezen aan het hoofd van de tafel en weerszijde van Dr Benja. Na de eerste gang, veel groentjes en pasta, stond Dr Benja op om een speech te houden. We verstonden er helemaal niets van natuurlijk, maar we hoorden ‘België’, ‘Ergotherapie’ en onze namen. Plots keek iedereen onze richting uit (Valerie kreeg spontaan rode wangen 😉 ). Na de uitleg kregen we zelfs een applaus. Na de speech moesten we even het feest verlaten om een patiënt te kunnen behandelen, maar om 14 uur waren we weer van de partij. Ze hadden speciaal de tweede gang voor ons opzij gezet (want we moeten goede eten he). Tijdens het eten zongen alle mensen uit volle borst mee met de karaoke. We zongen mee en terwijl kregen we een vertaling van de buurvrouw. Het was een christelijk liedje dat aangeleerd wordt aan de kinderen.

We hadden nog geen 5 minuten gedaan met eten als de gigantische taart op tafel gezet werd. We hadden elk ook een gigantisch stuk taart gekregen. Valerie kreeg het niet op (Kelly wonder bij wonder wel) en heeft dan maar gedeeld met de arme dudskes die niet op het feestje konden komen.

Vandaag hebben we onze eerste patiënten behandeld in ons lokaaltje!

Normaal ontvangen we enkel nieuwe patiënten op maandag, dit was blijkbaar slecht gecommuniceerd en plots stonden er al enkele mensen klaar voor hun verhaal te komen doen. Spijtig genoeg moesten we ze wegsturen aangezien er een andere patiënt kwam voor behandeling.

De eerste patiënt was een vriendelijke man met fysieke problemen. Hierbij hebben we vooral gewerkt op mobilisatie ( om zijn spiertonus wat te verlagen) en dan oefeningen gedaan rond communicatie. Hij was heel enthousiast en we gaven hem enkele huistaken mee.

Toen hij wegging (en ons met een heel goed gevoel achterliet) kwam er nog iemand langs die we nog niet gezien hadden.  Normaal was dit dus niet volgens plan, maar aangezien we een uurtje tijd hadden lieten we hen toch hun verhaal doen. Dit meisje had vooral problemen met het geheugen en de volgorde van handelingen. We hebben dus meteen een stappenplan meegegeven. Op die manier kon ze hierop beginnen te oefenen. Als er nog steeds problemen bleven kon ze volgende week in de voormiddag altijd eens langskomen. De moeder was heel vriendelijk en leek zeer tevreden met het stappenplan.

Nadien ontvingen we een volgende patiënt (een kleine jongen die nooit gestopt is met glimlachen =D).  Hierbij hebben we aandacht geschonken aan mobilisatie en het oefenen van de zitbalans. Dit laatste is zeker nog een punt waar we veel aandacht aan zullen schenken.

Na de middag ontvingen we twee patiënten die vooral problemen op mentaal vlak ervaren. We gaven hen een stappenplan, sjablonen om te communiceren en een takenlijstje mee.

Op die manier konden ze al oefenen met het materiaal dat we hen gegeven hadden. Als ze problemen ondervonden mochten ze steeds terugkomen, maar we probeerden hen duidelijk te maken dat er toch wat geduld nodig is voordat iets aangeleerd kan worden. Ze kunnen beter enkele weken blijven oefenen en als het dan niet goed gaat, mogen ze nog eens langskomen. Toen we dus niet meteen een volgende afspraak vastlegden, keken de ouders wat teleurgesteld. Net als we afscheid wouden nemen, vermelden ze plots nog veel extra problemen die hun kinderen ondervonden. We hebben een sterk vermoeden dat ze dit enkel deden om toch hulp te kunnen blijven krijgen van ons. Elke ouder wil natuurlijk zoveel mogelijk hulp voor hun kind als ze kunnen krijgen. Voor sommigen kunnen we niet meteen heel veel doen en is het eerder een kwestie van tijd en goed oefenen. We wouden geen tweede afspraak vastleggen, omdat dit een fel begeerd plaatsje is (aangezien we 89 patiënten hebben). Het wordt dus nog heel moeilijk om ouders zelf de verantwoordelijkheid te laten opnemen en hun duidelijk te maken dat wij geen mirakels kunnen verrichten.

Zaterdag voormiddag hebben we veel werk voor school en stage kunnen inhalen. Zo konden we de rest van het weekend aan leukere zaken spenderen.

Na de middag hadden we het fantastische idee om naar de bank te gaan. We wilden het geld, dat we ingezameld hebben, afhalen om te kunnen gebruiken in Santé Plus. De bank is ongeveer 30 minuten stappen. We waren nog maar amper vertrokken of het begon al te regenen. We zijn dan maar gaan schuilen in de supermarkt met de hoop dat de bui snel over zou zijn. Een beetje valse hoop want de rest van de namiddag is het blijven regenen. Na ongeveer 20 minuten schuilen wisten we dat het niet zo snel over zou gaan en zijn we door de regen naar huis gewandeld. Ik vermoed dat we dit nog veel zullen meemaken hier  dus we kunnen het beter maar snel gewoon worden.

Zaterdag avond mochten wij het eten maken. We hadden gekozen voor een op en top Belgisch menu: Wortelpuree met worsten. Tijdens het koken is Lala bij ons blijven staan om te kijken hoe we dit deden en om foto’s te trekken. Toen het eten klaar was, waren we enorm benieuwd of het in de smaak zou vallen. En ja hoor! Iedereen vond het heel lekker (of misschien durfden ze niets anders te zeggen natuurlijk).  Het was nog een heel aangename avond en we hebben nog goed gelachen.

Zondag zijn we mee naar de kerk geweest met ons gastgezin. Ze hadden een tolk voor ons geregeld die kon vertalen naar het Engels. Liz (de tolk dus) stond ons al op te wachten. Zij is een Engelse, maar woont hier nu al 8 jaar en heeft hier twee kinderen.

De mis was heel mooi. Het is een beetje een mengeling tussen onze kerkdiensten en een gospelkerk. Er werd dus veel gezongen, maar er werd ook aandacht aan Bijbelteksten gespendeerd. Het was niet 1 persoon dat de mis leidde, maar er waren meerdere sprekers die op hun beurt naar voor kwamen. Ook begonnen er plots mensen vanuit de zitplaatsen te praten en iedereen luisterde hiernaar. Na de mis stonden we nog even buiten en kwamen enkele mensen ons begroeten. Volgende zondag gaan we zeker nog eens naar de kerk, want dit is een aangename manier om andere mensen te ontmoeten.

Na de middag hebben we onze kleren met de hand gewassen. We waren in de helft van onze was en het begon te regenen. We zijn met onze net gewassen kledij naar binnen gevlucht. Na 1O minuutjes was de bui weer voorbij en konden we verder doen. Alles hing mooi te drogen totdat na enkele minuten weer een regenbui losbrak!! Zelf de was doen is hier een heel avontuur!