Gisteren was het een heel drukke stagedag. Eerst en vooral hebben we een huisbezoek gedaan bij een patiënte. Deze patiënte is 30 jaar en heet Clémence. Ze heeft een hoge tonus over het gehele lichaam. Hierdoor lukt het haar niet om zich zelf te verplaatsen of activiteiten te ondernemen. Het communiceren met anderen is ook zeer moeilijk. Ze woont nog bij haar ouders op het plattenland. Ze hadden een Pouse-Pouse gestuurd om ons te komen halen. De rit heeft een uur geduurd en ging over hele modderige en hobbelige wegen. We vonden het weer heel erg om de man zo te zien zweten, maar we hebben ons ingehouden om niet gewoon te voet verder te gaan. Het huis was heel afgelegen en om er te geraken moesten we over heel modderige ‘wegen’ lopen. De mama van de Clémence stond ons buiten op te wachten en was zeer blij om ons te zien.  De familie woont op de eerste verdieping en om daar te geraken moesten we een soort trap/ladder op. We vroegen ons meteen af hoe onze patiënte omhoog en omlaag geraakt. Toen we de living binnenkwamen begon Clémence te glimlachen en geluiden te maken. Ze is altijd zeer blij om met ons oefeningen te mogen doen. We begonnen er dan ook meteen aan. Eerst en vooral hebben we gemobiliseerd om de tonus wat te verlagen. Nadien hebben we coördinatie oefeningen gedaan. Het was de bedoeling dat ze de ballon raakte met  het lichaamsdeel dat wij aanwezen. Dit lukte goed met de benen en met de linkerarm. De rechterarm was veel stijver en bijgevolg dus ook moeilijker om te controleren. Als volgt deden we wat oefeningen in de zetel en gaven we wat tips naar positionering toe. De mama vroeg ook tips voor oefeningen voor de rechterhand. Ze stelde de vraag of een gipsje kan helpen om de hand in een goede houding te kunnen krijgen. Wij hebben geopperd dat ze een spalkje kan proberen te maken met ‘goedkope’ materialen.

Om 10u45 moesten we dringend naar onze volgende afspraak, maar de mama had speciaal voor ons thee gezet en beignets gekocht. Dat konden we dus niet afslaan. Om 11uur zijn we met de Pouse-Pouse vertrokken naar CRMM. CRMM is een school voor kinderen met beperkingen. Veel van de patiënten komen bij ons voor een behandeling. Nu was het onze beurt om eens naar hen te gaan en een kijkje te nemen op hun school. De school zag er een beetje vervallen uit en de meeste klassen waren minimaal ingericht. Er zaten gaten in de vloeren en er is waterschade op de muren.  Hieronder zie je enkele foto’s, zo kunnen jullie de sfeer ook eens opsnuiven.

We kregen een rondleiding en stelden vragen naar hoe zij te werk gaan in de klas. Nadien hebben wij tips aan hen gegeven over de aanpak van kinderen met mentale en/of fysieke problemen. We hebben ook een document afgegeven waar alle adviezen en afbeeldingen instonden. We hadden enkele materialen mee om oefeningen uit te leggen en om aan te geven dat je met goedkoop en alledaagse voorwerpen zeer veel kunt doen.  Als laatste hebben we de helft van het gesponserd materiaal afgegeven (de andere helft is voor een andere school). Hiermee waren ze natuurlijk zeer blij, buiten de posters in de klassen hebben ze voor de rest zeer weinig materialen. Donderdagnamiddag zullen enkele leerkrachten van de andere school ook langskomen, dat is dus voor de volgende blogupdate.