Maandelijks archief: februari 2018

Stage week 2 en 3 Mara

Geplaatst op door

Voor mij waren het vrij hectische weken omdat ik op deze stageplaats maar 4 weken stageloop en ik mijn taken allemaal klaar moet krijgen (even vermelden: het is mij wel gelukt).

Week twee heb ik niet veel kunnen doen door de taalbarrière, maar we hebben wel een datum afgesproken voor mijn therapie (foto’s van mijn medium kan je hieronder zien). Ik heb een geval van agressie meegemaakt waarbij de patiënt moest weggedragen worden (ze hebben haar moeten kalmeren). Dit was een vrij angstaanjagend beeld, maar toen ik in week drie therapie met de patiënt volgde, was het duidelijk dat ze eigenlijk ook een super vriendelijk persoon is. Er waren moeilijkheden in verband met het eten en hierdoor is de patiënt agressief geworden. Zo zie je maar dat de eerste gedachte rond een persoon niet altijd de juiste is.

Ik heb deze twee weken veel groepstherapie gezien (de doelen hierbij zijn sociale interactie verbeteren, leren opnemen van rollen en gepast gedrag in de groep).

In week 3 werd mijn therapie gegeven (muziektherapie met ouderen). Deze ging goed, alleen jammer dat ik niet heel veel kan participeren, maar het is altijd goed om terug te gaan naar de basics om deze te verbeteren. Ik leer hier heel veel observeren en kijken naar lichaamstaal en intonatie. Ik leer hier ook veel over psychoses en pathologie in de psychiatrie wat toch ook wel belangrijk en fijn is.

Ik ben ook één dag naar een woonzorgcentrum gegaan. Hier heb ik een groep van veteranen gevolgd en ik heb een presentatie over België gegeven. Dit vonden ze fijn en ze waren heel enthousiast. Het moeilijke bij deze presentatie was dat de ouderen geen Engels verstaan en alles dus vertaald moest worden door de begeleider, maar moeilijk gaat ook.

De veteranen werden eerst ontvangen door de ergotherapeut en de animator. Ze praatten en speelden een spel om hun cognitieve functies te behouden. Dan zijn ze naar de fitness gegaan. Ook hier heb ik geparticipeerd, ik vond het erg leuk.  In de namiddag heb ik mijn presentatie gegeven en er was ook een spel rond cognitie.

De rehabilitatie van de veteranen wordt betaald door de overheid. Ze komen tweewekelijks langs in dit woonzorgcentrum. Sommige verblijven in het woonzorgcentrum, anderen wonen thuis.

De ergotherapeut die ik toen gevolgd heb, heeft ook neurologische patiënten en doet hier vooral functionele oefeningen mee.

Ik loop nog 1 week stage op mijn huidige stageplaats en daarna ga ik 2 weken stagelopen in Kunnonkoti (dit is 10 minuten wandelen van de Retrodorm waar ik logeer. Tijdens mijn stage nu, ben ik anderhalf uur onderweg.

Ik kijk hiernaar uit omdat dit een advies- en hulpmiddelencentrum is, wat mij heel erg boeit. Ik denk dat het ook een heel leerzame stage gaat worden.

muziek therapie bij de ouderen

weekend 2, 3 en 4

Geplaatst op door

Even een catch up over onze weekends.

Weekend 2:

Tijdens dit weekend zijn we naar Helsinki gegaan. Dit was een aangename uitstap omdat Helsinki een vrij mooie stad is.

Bij aankomst hebben we Olivia aan het station afgezet zodat zij haar vriendin Silke kon gaan ophalen, bij de luchthaven.

Niels en Mara stapten ondertussen al wat rond om enkele delen van de stad te bekijken. Uiteindelijk hebben we 2 kerkjes bezocht (gratis ingang – dat was wel fijn) en de foodmarket. Hier wou een verkoper ons een burger met insecten aansmeren, maar we hebben dit vriendelijk afgeslagen (lees als: gezegd dat wij later terug gingen komen).

Toen Olivia en Silke aansloten, zijn we allemaal samen iets gaan eten in de foodmarket, daarna gingen we naar de kerkjes die Mara en Niels al hadden bezocht en probeerden we binnen te geraken in een kerk die omhult werd door rotsen. Helaas was het iets te laat om daar nog binnen te geraken.

Om de dag te eindigen (en om een busrit van twee uur te overleven) zijn wij in een hesburger gaan eten. Dit is de McDonald’s van Finland, dus dit moesten we toch wel een keer gedaan hebben.

Helsinki

Weekend 3:

Tijdens dit weekend is Nele op bezoek geweest.

We hebben niet echt een grote uitstap gedaan, maar zijn gaan sleeën en hebben het vooral rustig gehouden. Op zondag heeft de tutor van één van onze kotgenoten ons meegenomen naar kleine dorpjes en mooie plekken, net buiten Turku. Hier hebben wij echt van genoten, we keken vol bewondering naar de mooie landschappen. Voor de rest hebben wij vooral uitgerust van de zware stageweek en ook gewerkt voor school (ja dit lees je goed).

Weekend 4:

Weekend 4 hebben wij eigenlijk weinig tot geen uitstappen gedaan. We merkten dat 5 dagen stagelopen vrij zwaar is en dat we soms ook nood hebben aan rust. We hebben wel een lasagnefeest gehouden (dank u Olivia voor de lekkere lasagne), dus dat was gezellig.

Stage week 1

Geplaatst op door

Stage Mara:

Mijn eerste week in de psychiatrie zit erop. Eerst geef ik enkele feiten voor ik vertel over mijn stage en stageplaats.

  1. Koffie in Finland is niet zo lekker
  2. De mensen op mijn stageplaats zijn heel sociaal en betrekken mij (of proberen toch) bij het gesprek.
  3. Bijna niemand spreekt (vloeiend) Engels.
    Ik sta in een psychiatrisch ziekenhuis dat Halikku wordt genoemd. Het ligt in Halikku (aan de rand van Salo). Om hier te geraken, neem ik eerst een bus tot het station van Turku, waar ze mij oppikken om mee te rijden naar het ziekenhuis. Ik kan ook met de bus gaan, maar het is een verre verplaatsing. Ik maak hier enkel gebuik van als ik geen lift heb of als ik naar de les moet.

De afdelingen die ik vooral zie zijn: acute, stemmingsstoornissen en geriatrie. De pathologie hier kan heel verschillend zijn. Zo heb ik mensen gezien die een depressie hebben, schizofrenie, paranoia, verslaving… op vrijdag stond ik op de afdeling psychose (daar vertel ik verder in deze blog wat meer over).

De ergotherapie hier betekent heel veel praten en in interactie gaan. Ze gebruiken het handelen als tool om te kunnen praten. Dit kan aan de hand van creatieve therapie, DBT (dialectal behavior therapy,), gezelschapspellen enzovoort. De interactie is hier enorm belangrijk. Het einddoel is vaak om terug te keren naar de maatschappij en om dit te bereiken moeten de sociale vaardigheden vaak verbeteren, ook de vaardigheden in het huishouden, enzovoort.

Er worden observaties van deze vaardigheden gedaan. Ik heb een kookactiviteit gevolgd. Ze zouden dit liever in hun huiselijke context doen, maar soms is de enige mogelijkheid om hier in de klinische setting, de observaties te doen.

Ik ben op vrijdagvoormiddag mee naar de winkel gegaan met de afdeling psychoses. Hier kom ik normaal niet (hier werkt een andere ergotherapeut), maar omdat er een vergadering (in het Fins) was, mocht ik aansluiten bij deze groep. Hier waren wel cliënten die Engels praatten en dit was fijn om even in interactie (smalltalk) te kunnen gaan. We hebben ingrediënten gekocht om muffins te maken en deze ook gemaakt. Er was een cliënt die Nederlands spreekt, hij heeft ook geholpen met het maken van de muffins (hoe leuk is dit). Hij praatte niet veel tegen de rest omdat hij niet zo goed Fins spreekt en het personeel niet zo goed Engels, dus ook hij vond het fijn om even in het Nederlands te praten.

Ze zijn hier enorm flexibel. Als ze merken dat er een dag is waarop alleen administratie wordt gedaan, dan mag ik thuiswerken aan mijn documenten.  Dit is gelukkig nog niet gebeurd en ik heb al heel wat kunnen volgen en leren. Het enige nadeel is dat ik geen Fins praat en er hier bijna niemand Engels praat. Samen met mijn mentor hebben wij dan ook beslist dat ik geen therapie ga geven omdat dit ook niet goed is voor de cliënten. Zij zijn namelijk naar hier gekomen om beter te worden en als ze dan niet in hun eigen taal kunnen praten is dit niet goed voor het genezingsproces. Ik kan natuurlijk wel observeren, doelen opstellen en bespreken, ik werk aan het maken van de therapieën en heb bijgevolg werk genoeg.

Het is voorlopig heel interessant, alleen jammer dat ik de taal niet zo goed begrijp. Ik hoop dat er nog cliënt instroomt die het Engels beheerst, maar dat gebeurt hier vrij weinig. Voorlopig werk ik verder aan het observeren en kijken naar het non-verbale aspect van ergotherapie en hoe mijn mentor in interactie gaat.

 

Stage Niels en Olivia:

Olivia en ik lopen stage op de dienst ergotherapie in het neurologisch revalidatiecentrum in Masku. Dit is een gespecialiseerd revalidatiecentrum dat zich richt op de revalidatie van neurologische aandoeningen zoals: multiple sclerose, Parkinson, Limb-Girdle-Muscular-Dystrophy, myasthenia gravis, etc. Het revalidatiecentrum is uniek in Finland, dit door hun expertise in bepaalde neurologische aandoeningen zoals MS. We krijgen dan ook patiënten van over heel Finland. Zo komen sommige patiënten van het verre Lapland.

Op de dienst ergotherapie zijn vier ergotherapeuten werkzaam. Ze doen voornamelijk anamneses, screening met assessments, adviesgesprekken over hulpmiddelen en aanpassingen, ze behandelen ook de patiënten. Maar ze geven ook veel advies en informatie over oefeningen die de patiënten thuis kunnen doen.

Deze (eerste) week heb ik al twee eigen patiënten gekregen. Ik heb nog niet de anamnese gesprekken gedaan. Maar ik heb in samenspraak met de stagementor de doelstellingen bepaald voor de patiënt, om nadien de behandelingen zelf uit te werken.

Op deze eerste week heb ik al enkele nieuwe assessments leren kennen (en één ervan al uitgevoerd). Daarnaast heb ik ook nieuwe behandelmethodes leren kennen. Wat mij opgevallen is in de eerste week, is dat hier heel cliënt-gecentreerd gewerkt wordt.

Olivia: ik heb deze week verschillende adviesgroepen kunnen bijwonen waardoor dat mijn inzicht in hulpmiddelen aanzienlijk is vergroot.