Vandaag, maandag 30 januari, start onze stage in Cepia. We werden verwacht om 14u en naar Costa Ricaanse normen een halfuur later ontvangen om 14u30. Deze eerste dag kregen we uitleg over de werking en projecten van Cepia. Onze stageopdracht houdt het zelf voorstellen en uitvoeren van een zelf te kiezen project in. Dit geeft ons een enorme vrijheid maar het is tegelijk moeilijk om zelf iets op te starten. De bedoeling is om volgende week maandag ons project voor te stellen en dit in te plannen in het weekschema van Cepia.
Deze eerste week is een speciale week aangezien volgende week de scholen in Costa Rica starten en in de week hiervoor ‘school supplies’ worden uitgedeeld. Dit houdt in dat aan de kinderen en jongeren van Huacas en omgeving die in armoede of extreme armoede leven boekentassen, schoolgerief en -uniformen worden uitgedeeld. Maandag en dinsdag worden de pakketten samengesteld, de rest van de week worden ze uitgedeeld. De organisatie hiervan verliep heel anders dan in België. Pakketten moesten opnieuw worden uitgepakt en ergens anders worden ingestoken, de uniformen werden te laat geleverd, wanneer gezegd werd dat we startten om 9u begonnen we tegen half 10,… kortom op zijn Costa Ricaans: tranquillo y como pura vida ;). Dat niet alles gesmeerd liep kon de locals niet deren. In tegenstelling tot wat we in België gewoon zijn was er niemand die kloeg over de lange wachtrij in de zon of over de chaotische manier waarop dingen verliepen. Hier kunnen we nog iets van leren!
Een punt waar we rekening mee moesten houden is dat er steeds mensen zijn die proberen om meer spullen mee te krijgen dan diegene waar ze recht op hebben. Zo werkten we met codes die we op de armen schreven om op die manier te zien wie recht had op wat. Op een bepaald moment kwam een jongen binnen met een code op zijn arm maar deze was niet terug te vinden op de lijst. Hij had gezien dat mensen codes op hun arm hadden en vervolgens zelf één opgeschreven… We moesten hem dus terugsturen zonder iets. Dit is erg maar de pakketten zijn voorbehouden voor die mensen die ze het hardste nodig hebben.
Naast het inpakken en uitdelen van de supplies hielpen we ook een handje in de day care van Cepia, waar kinderen van twee tot vijf jaar verblijven. De Costa Ricaanse kindjes zijn enorme schattige en mooie kindjes, die ons nu elke dag verwelkomen wanneer we arriveren in Cepia!
Woensdagavond vond het vrijwilligersfeest van Cepia plaats, op een enorm mooie locatie in Tamarindo. Hier gaf Laetitia, de oprichtster van Cepia, een speech en bedankte de vele vrijwilligers. Hoewel wij hier nog maar twee dagen ‘werken’ werden ook wij vernoemd en kregen net als iedereen een sleutelhanger van Cepia.
Donderdag was onze laatste dag van de week en deze sloten we na een chaotisch verloop – vele uniformmaten zaten door elkaar in dozen of waren al “op” tegen de middag – af met een uurtje yoga samen met andere vrijwilligers, afkomstig vanuit verschillende landen. Dit werd gegeven in een lokaaltje in Cepia zelf, dat hiervoor speciaal beschikbaar gemaakt werd. Op deze manier konden we op een relaxte manier het weekend ingaan!