Hallo iedereen!! Hopelijk alles goed met jullie en welkom in mijn 6de Cape Town week.
Dinsdag, was het begin van mijn 5de stageweek hier in Vista Nova. Term 4 is de laatste term voor het einde van het schooljaar. Tijdens deze term, komen er verschillende kinderen die momenteel les volgen in het reguliere onderwijs, proefdagen volgen in Vista Nova. Deze kinderen zijn doorverwezen door leerkrachten, dokters, andere therapeuten … om over te stappen naar buitengewoon onderwijs. Elke week tijdens de 4-5 eerste weken van term 4, komen er ongeveer 4 kinderen per week les volgen in Vista Nova. Ze volgen een hele week les met een klas en worden door alle disciplines gezien. Op dinsdag komen deze kinderen bij de ergotherapeuten voor assessments. Elke ergotherapeut krijgt een kind toegewezen. Deze is verantwoordelijk om het dossier van het kind te lezen en zelf te bepalen welke assessment(s) noodzakelijk zijn om uit te voeren. Deze dinsdag heb ik een 9- jarig kind geobserveerd. Deze zou vermoedende ADHD hebben en leerstoornissen. De ergotherapeut besloot om de TVPS, Beery, een stuk van de DTVP-2 en schrijfassessment af te nemen. Na deze assessments moet elke ergotherapeut een verslag schrijven waarin zij de belangrijkste observaties vermeld. Op het einde van de assessmentweken, worden er vergaderingen gehouden met het multidisciplinair team. Daar wordt bekeken welke kinderen zouden passen binnen Vista Nova en volgend jaar toegelaten worden.
Tijdens deze week heb ik verschillende therapieën gegeven aan mijn volgkind en andere kinderen. Zoals wekelijks, help ik ook binnen de groepstherapieën. Ongeveer 2u30/3 uur in de week, geef ik mee de computergroepen. Vista Nova is één van de gelukkige scholen in Kaapstad die computers voor de kinderen kan financieren. Er zijn twee grote computerlokalen waar kinderen les of therapieën kunnen krijgen. De stoornissen die de kinderen met computertherapieën hebben is heel diverse. Elke kind dat begint aan computertherapie, begint met het programma ‘Mavis Beacon’. Dit is een programma die je leert om blind te typen. Dit wordt gedaan zodat kinderen leren sneltippen aan de hand van een computer. Kinderen die hiervan gebruik maken zijn bijvoorbeeld kinderen met CP of spina bifida die een onvoldoende leesbaar geschrift hebben door tremor, slechte fijne motoriek … Ze leren met de computer typen zodat ze dit ook kunnen gebruiken als adaptatie tijdens de lessen. Er is een groot aantal kinderen met dyslexie aanwezig in de computergroepen. Na de typlessen, oefenen ze om te gaan met het programma ‘Read and Write’. Dit is een programma die je de mogelijkheid biedt om woorden te zien wanneer je aan het typen bent. Door enkele letters te schrijven, worden aan de zijkant suggesties van woorden gegeven waaruit het kind kan kiezen. Op deze manier moet hij niet altijd weten hoe woorden gespeld moeten worden tijdens het schrijven. Hiernaast biedt dit programma ook de mogelijkheid om te luisteren naar wat je hebt getypt. Veel kinderen met dyslexie, hebben moeite om zelf zinnen te maken en neer te schrijven. Dankzij de hoorfunctie, kan het kind zinnen schrijven en deze hierna beluisteren. Door het te horen, kunnen zijn makkelijker fouten vinden in hun zinsconstructie of terug weten waar zij over aan het schrijven zijn.
Op zaterdag ben ik met Morgan, een Amerikaanse vriendin van een andere huis, gaan lunchen. We hebben gegeten in ‘Mo’s dinner’ dit is een klein restaurantje in Observatory. Hierna zijn we, met twee andere Turkse vrienden, Aliza en Derya, naar ‘Cape Town: Total Ninja’ gegaan. Dit is een gigantisch binnenpark met grote springkastelen en obstakelparcours. Dit bevindt zich op 5 minuten wandelen van mijn woning. Omdat het een regenachtige dag was, was dit de perfecte dag om dit uit te testen. Omdat het zaterdag was, waren er veel kinderen aanwezig en veel verjaardagsfeesten. We hebben hier ons innerlijk kind naar boven gehaald en ons geamuseerd. Zaterdagavond, was het een homeparty. Het was tijdens deze week twee verjaardagen: één van Samira (van Tsjechië) en van Maree ( van Palestina). Ze wonen allebei in hetzelfde rentaroom huis. Ze hebben daarom besloten om een jaren 80 neon feestje te organiseren. Veel mensen waren aanwezig en we hebben ons goed geamuseerd. Dit huis is op 6 minuten wandelen van mijn huis. Zoals ik al zei, is Zuid-Afrika niet veilig voor meisjes in de avond. In België zou je deze afstand gewoon naar huis wandelen. Hier in Cape-Town pakken we de uber voor deze enkele minuten. Iedereen weet hier dat veiligheid het belangrijkste is. Op zondag was het weer thuiswerkdag en jammer ook het einde van het weekend.
Het is gek om te zeggen, maar ik ben al in de helft van mijn avontuur. De voorbije 6 weken voelen aan als maanden. Ondertussen ben ik het gewoon om altijd Engels te spreken. Het is niet meer zo vermoeiend als in de eerste weken. Elke Uber vraagt mij altijd of ik van de Verenigde Staten ben wanneer ik spreek. Ik heb blijkbaar dat accent overgenomen door veel naar Amerikaanse series en films te kijken. Ik voel dat mijn Engels veel beter wordt zowel thuis als op mijn stage. Hiernaast begin ik mij meer en meer als een local te voelen. Ik begin de goeie plekken te kennen, de slechte plekken, de loadshedding, de veiligheid …. Ookal wil ik nog lang niet dat mijn avontuur hier eindigd, kan ik niet wachten om te zien wat de komende 6 weken nog allemaal te bieden heeft.
Zie jullie weer snel!!
Tifany