Ook onze tweede stageweek is voorbijgevlogen. Onze week begon niet zo goed als we gedacht hadden. Maandag vertrokken we vol goede moed naar onze stage. Nadat alle kinderen aanwezig waren en in hun klas zaten, maakten we alles klaar voor de eerste therapieën. Al snel ontdekte we dat de oefeningen te moeilijk waren aangezien verschillende kinderen ons niet begrepen en liever speelden met het materiaal. Ondanks er steeds maar 2 kinderen tegelijkertijd aanwezig waren in het lokaal, elk bij een andere therapeut, waren ze helemaal niet geconcentreerd en konden ze geen 5 minuten om hun stoel blijven zitten. Toch licht teleurgesteld vertrokken we na de stage naar huis en begonnen te denken aan nieuwe oefeningen en manieren om hun aandacht te verbeteren, zoals onder andere en verplaatsing van de banken in het lokaal.
Aangezien er dinsdag enkele nieuwe kinderen aanwezig waren, besloten we om eerst hen te observeren. Nadat we hiermee klaar waren, namen we een van onze jongste patiëntjes bij ons voor een snoezel-therapie. T is een meisje van 3 jaar dat nog maar een maand aanwezig is in het centrum. Ze kan (nog) niet stappen en heeft last van ongecontroleerde bewegingen. Om deze bewegingen tijdelijk te onderdrukken begonnen we de therapie met een korte massage van de armpjes en beentjes. Hierdoor werd ze heel rustig. Nadien legde we ze onder de snoezeltent (zie foto) en werd er rustige muziek afgespeeld. Gedurende de hele therapie was T heel vrolijk en aan het lachen.
Na de twee stagedagen hadden we een vrije dag aangezien ‘Teachersday’ hier beschouwd wordt als een feestdag en dus alle scholen gesloten zijn. We besloten tijdens deze dag zelf te leren om onze kleren met de hand te wassen. Wanneer we de grote waskom namen, werden we door de huisvrouwen aangesproken. Zij wouden niet dat wij onze kledij zelf wasten. Ondanks we tegen hen zeiden dat we dit zelf wouden leren, mochten we het niet doen. Toch wat teleurgesteld gaven we onze kledij aan hen af. Donderdag kregen we onze kleren mooi gewassen en gestreken terug.
Oorspronkelijk waren we van plan om ons tijdens deze stage te focussen op de jongste kinderen. Dit aangezien zij de eerste week met vrij veel waren. Deze week waren er jammer genoeg niet zoveel kinderen, waardoor we besliste om toch eens te kijken naar de moeilijkheden die de oudere kinderen ervaarde. Hieruit bleek dat zij al veel konden, maar toch nog wat ondersteuning konden gebruiken bij het correct schrijven van bepaalde letters en cijfers, het leren van het alfabet, lezen,… De volgende weken zal er af en toe nog eens gekeken worden in welke mate zij vooruitgang maken en of wij hen hierbij kunnen helpen.
Ondertussen gebruiken wij ons weekend om de therapieën voor volgende week voor te bereiken en aan ons stagerapport te werken, wat niet altijd even gemakkelijk als in België aangezien het al eens voor kan vallen dat je volgcliënt een week niet aanwezig is op school.
.
