Goede zondag allemaal,

Zoals jullie in ons vorig blogbericht al konden lezen hebben wij deze week de ‘Semana Santa’, beleefd. Dit is een week waarin de Universiteit gesloten is, dus ook voor ons stond er geen stage op het programma. Wel moest er helaas nog gewerkt worden aan taken en eindwerken, maar al bij al hebben we er toch van kunnen genieten.

Semana Santa is eigenlijk de Spaanstalige benaming voor ‘De goede week’, de week voor Pasen, en deze week wordt hier in de stad uitbundig vormgegeven. Dagelijkse trekken er processies op uit om met groots vertoon het lijden van Christus en Maria weer te geven.
Elke processie, stelt een ander tafereel uit het lijden van Christus weer (zijn kruisiging, zijn dood, zijn herrijzing, …). In de Spaanse landen lopen er vooral ‘boetelingen’ mee in de processies. Dit zijn mensen die om Christus hulp hebben gebeden en hebben beloofd mee te lopen in de processie wanneer Christus hen wou helpen. Maar het kunnen ook gewoon mensen zijn die willen boeten voor hun zonden. Deze zijn te herkennen aan hun grote puntvormige maskers, om de anonimiteit te waarborgen. Sommige lopen de hele processie op blote voeten of met ijzeren ketens rond de benen, afhankelijk van de grote van hun boete.

De kers op de taart was dat ook de weergoden ons deze week mee zaten. Elke dag scheen het zonnetje en konden we genieten van temperaturen boven de 20°. Dit is de eerste keer sinds onze aankomst dat we echt kunnen spreken van mooi weer! We konden regelmatig naar het park trekken en terrasjes bezoeken, morgen gaan we zelfs met alle kotgenoten samen naar een open park om te barbecuen! Wij kijken er alvast naar uit :).

Van onze stageplaats nog steeds geen nieuws, maar dat was wel te verwachten vermits het ook voor hen Semana Santa is. Dinsdag zullen we wel meer weten, hopelijk!

Vele groetjes vanuit het Spaanse land, met spijt in ons hart is het ook voor ons hier bijna afgelopen, maar we gaan er zeker nog zoveel mogelijk van genieten.

Tot snel!

P.S.: Omwille van technologische problemen waarvan we niet weten hoe ze op te lossen zijn, kunnen er momenteel geen foto’s op worden gezet. Van zodra we vinden hoe dit op te lossen is, kunnen ook jullie meegenieten van de parades gedurende Semana Santa!

Hola!

Vorig weekend hebben we fijn bezoek gehad, maar spijtig van het slechte weer. Door het mindere weer hebben we niet de uitstappen kunnen doen, die we wouden zien (zoals Monasterio de Piedra).Toch heeft het ons beide deugd gedaan!

Op 19 maart was het in Aragon Vaderdag. Daarom hebben we onze activiteit een beetje in thema van Vaderdag veranderd. Op donderdag namiddag hebben we altijd een activiteit in functie van het leren omgaan met emoties en de aspecten van het ouder worden. Het is namelijk dat er voorgelezen wordt uit het boek ” Tus zonas erronéas, Wayne W. Dyer”. Dit boek gaat vooral over gevoelens en uw innerlijke zelf, met die keer over het verleden. Dit was het moment om Vaderdag eraan te koppelen. De meerderheid van onze patiënten hebben geen vader meer, dus hebben we verschillende vragen gesteld over hun vader. Dit was soms wel een gevoelig thema, maar toch zagen we dat het nog erg leeft tussen de ouderen.

Tijdens onze pauzes hebben we de laatste week een paar boeken mogen inkijken. Dit zijn boeken die ons stagementor, samen met de instelling en sommige docenten van de universiteit, heeft geschreven. Deze zijn zéér interessant voor ons, want we integreren deze in onze taken. Het zijn verschillende boeken over: grofmotorische activiteiten met geriatrische patiënten, werking van de instelling en de verschillende taken, verschillende mediums creëren voor geriatrische patiënten,…

Deze week hebben we:
– elk de MMSE test mogen afnemen met een persoon van het centrum. Wij moesten de vragen stellen en onze mentor noteerde de response, dit was goed want we moesten ons concentreren op de vragen te stellen in het Spaans en de uitspraak.

– Bovendien hebben we samen ook ‘een gymnastiek les’ gegeven voor zo een 25 personen. Om de motorische activiteit te stimuleren van de patiënten. We moesten bij bepaalde dingen rekening houden, omdat de oefeningen gegeven worden op een stoel. Dit was de eerste keer en dat was te merken, maar oefening baart kunst toch? haha.

– Afscheid moeten nemen van ons lieftallige medestudenten. Het was een jongen en een vrouw van 4O jaar, maar ze leek wel even oud als ons! Zij deden hun afstudeerstage samen met ons. Dit was zeer gezellig en we hebben veel hulp gehad van hun.

– Onze stagementor van het school is langsgekomen. We hebben een positieve beoordeling gekregen van onze stagementor, alleen is het niet altijd even makkelijk om onze verslagen in het Spaans te schrijven. Onze stageverslagen moeten we een beetje herwerken tegen volgende week. Maar, we mogen toch een beetje fier zijn op onszelf!

De mentor van onze school heeft ons ook verteld, dat hij probeert om ons nog op een andere stageplaats te plaatsen. Dit zou wel betekenen een heel korte, maar het zou wel een extra ervaring zijn om nog een ander domein te zien van de ergotherapie in Spanje (Dit zouden we in de loop van volgende week weten).

Volgende week een weekje vakantie voor ons, want hier is het de paasweek (Semana Santa)! Toch hebben we nog véél werk voor onze stage, maar we gaan er allessinds van genieten.

Semana Santa wordt hier uitbundig gevierd, elke dag van de week zijn er op verschillende plaatsen in de stad dingen te beleven!

Ook voor jullie komt Pasen dichterbij!
Veel vis eten en niet te veel snoepen, lukt dit?

Groetjes,

Anke en Lorie

Hallo iedereen!

Hier zijn we weer, met ‘iets slechter’ weer. Vandaag en de volgende dagen zien er regenachtig uit, maar dit wil niet zeggen minder pret!

Onze stage verloopt nog steeds vlot, zoals gewoonlijk. We krijgen als maar meer verantwoordelijkheid. Dit wil zeggen dat we meer zelfstandig therapieën geven en belangrijke informatie mogen uitwisselen.

Onze mentor is aan het verder studeren, dit is zeer zwaar. Omdat ze dit combineert met voltijds werken. Ze is namelijk ook niet echt thuis in andere talen, dit maakt het nog moeilijker. Dus, deze week hebben we haar een handje geholpen met het opzoeken van artikels. De reviews moeten vooral gaan over het integreren van het MOHO model in de populatie van onze stageplaats (Gerontopsychiatrie).

Volgende week mogen we ‘normaal’ voor de eerste keer alleen de MMSE afnemen met personen van het centrum. Dit wordt om de 6 maanden herhaald, om de patiënten op te volgen. We zeggen normaal, want elke dag kan anders worden als verwacht. Hier zijn we immers al aan gewend, maar geen probleem dit is leuk! Dit maakt vooral het verschil met België, als het niet vandaag is is het morgen. Toch wordt alles met tijd en stond gedaan!

Dit weekend zijn we afgereisd naar Valencia, waar momenteel de laatste dagen van de Fallas bezig zijn. We zijn met meer als honderd erasmus studenten de stad gaan bezoeken.

Even ter inlichting:
Vanaf 15 maart tot en met 19 maart barst het feest pas echt los. Het is een week lang één groot feest. Overal in de stad vind je muziek optredens, dj’s, paella-kookwedstrijden op straat, veel drank, churros en héél véél vuurwerk. Verder zijn er in het weekend veel optochten met verschillende thema’s en deze worden afgesloten met mascletas en siervuurwerk.
– http://www.verrassendvalencia.nl/fallas.html

Tot de volgende!

Anke en Lorie.

Zoals in ons vorige bericht al te lezen was, hebben we vorige week een verlengd weekend gehad. Het mag gezegd worden dat dit meer dan welkom was, want ontspanning en slaap konden we echt wel gebruiken. Het verlengde weekend hebben we opgevuld met enkele feestjes en bezoek uit het Belgenlandje. Voor Anke stond er een blij weerzien met haar familie op de planning, voor Lorie kwam haar beste vriendin op bezoek. Desondanks dat Anke zich in het weekend niet zo goed voelde (bijna iedereen hier op kot kampt wel met een of ander griepje, verkoudheid, keelontsteking of dergelijke) kunnen we wel zeggen dat het zeer leuk was.

Op de thermometer in het centrum stonden de graden boven de 20°, eindelijk tijd om de jassen weg te bergen en de zonnebrillen op te zetten dus. Verder was er ook een stadsfeest van el cincodemarzo, deze is een feestdag die enkel in Zaragoza plaatsvindt en die de eerste oorlog van de Carlisten en hun verovering van Zaragoza viert. Daarom was er op het plein waar de strijd plaatsvond een marktje dat helemaal ingekleed in de tijd van toen en vond er een kleine ‘herproductie’ van de strijd plaats. Het leek echt een pleintje uit het verleden en alle mensen waren er gekleed uit die tijd, ook werd er over het hele plein typische Zaragoziaanse muziek gespeeld dat zorgde voor een hele gezellige sfeer.

Op het werk krijgen we nu ook meer en meer verantwoordelijkheid. Zo hebben we in maandagvoormiddag enkel onder ons twee de therapie met cognitieve oefeningen begeleid. Nadien heeft Anke de screening van een nieuwe patiënt mogen helpen begeleiden en heeft Lorie een Barthel-Index mogen afnemen bij de zorgvragers voor de patiënt om meer informatie te kunnen verkrijgen over haar zelfstandigheidsniveau. In de namiddag mochten we opnieuw meelopen met de psycholoog, maar deze keer mochten we ook een groepstherapie meevlogen waarin er gepraat word over noden die mensen ervaren in hun leven en hoe deze noden veranderen bij het ouder worden. Het is duidelijk dat ouderen hierin ver verschillen, sommigen kunnen hier open en bloot over praten terwijl andere op geen enkel moment interactie hebben vertoond binnen het gesprek.

Vandaag is Lorie niet gaan werken, zij heeft immers te kampen met een geel- en oorontsteking en hoopt dat deze met een dagje rust over zal gaan. Anke daarentegen heeft een van de drukste dagen op stage achter de rug, vele van de patiënten hadden een onrustige dag en alle activiteiten liepen wat in het honderd.

Hopen dat morgen de rust terugkeert dus!

Vele groetjes en tot snel.

Anke en Lorie

Hier zijn we weer,
met zeer goed weer
(overdag al een paar dagen 20 graden, zalig!)

Onze stage verloopt zeer vlot. Onze week is vrij gevariëerd, dinsdagnamiddag lopen we mee met de psycholoog. Hij biedt voornamelijk cognitieve oefeningen aan zoals figuur- achtergrond discriminatie, kort- en lang termijn geheugen …

Op woensdag voormiddag hebben we telkens teamoverleg, daarbij wordt elke patiënt overlopen. Bij dit teamoverleg zijn meestal 6 personen aanwezig: kinesiste, sociaal assistente, vepleegkundige, psycholoog en 3 ergotherapeuten.

Vorige week woensdag heeft een nieuwe patiënt zich aangemeld en hebben we de procedure mee gevolgd. De procedure verloopt als volgt: rondleiding door het centrum met uitleg van de sociaal assistente; daarna een MMSE, SET en depressieschaal afname door de ergotherapeut. Nadien komt iedereen samen om de voorgeschiedenis te noteren, waarbij de sociaal assistente de BARTHEL- test invult.

In het verleden hebben we de SET- Test nog nooit in de praktijk gezien, het is een test waarbij de patiënt zoveel mogelijk woorden van één categorie moet opnoemen binnen een minuut.

We hebben elke week een dag vrij, meestal nemen we de vrijdag. Vorig weekend zijn we naar de erasmus meeting in Barcelona gegaan, samen met verschillende mensen van de ESN- groep Zaragoza.Het was zéér plezant om andere mensen te ontmoeten van andere landen en verschillende culturele achtergronden! (Maar, maandag waren we uitgeteld 😉 )

Maandag op ons werk hebben we voor het eerst de krant voorgelezen onder begeleiding van een andere medestudent. Zij kan ons vaak uit de nood helpen. (haha!)

Dinsdag hebben we zelfstandig een therapie mogen geven. Het was voornamelijk gebaseerd op lang- en kort termijn geheugen. Eerst voornamelijk een doe oefening en daarna spreekwoorden.

Vandaag was het feest voor de patiënten, want morgen is het 5 maart een feestdag hier. Op die dag worden alle parken omgetoverd tot een feestparadijs, dit houdt dus ook in dat we een verlengd weekend hebben en lekker lang mogen genieten!

Zo, jullie zijn even bij!

Tot de volgende zitting,

bij ons gaat alles super goed,

de tijd vliegt!

Anke en Lorie

Hier zijn we met een verslag van onze eerste week!

Zoals hieronder al te lezen stond werden we zeer goed onthaald op onze stageplaats.
Nu wat moeten we hier juist doen? In de voormiddag zitten alle patiënt in de grote zaal. Deze zaal is opgedeeld in 3 tafels (Rood, Blauw, Groen) waarbij elke tafel een bepaald cognitief niveau voorstelt. Rood zijn de patiënten met de beste cognitie, groen zijn zij met de slechte. Het niveau wordt bepaald aan de hand van de score op de MMSE die 6maandelijks bij de patiënten herhaald wordt. Per tafel heeft elke patiënt een activiteitenmapje met hierin een rekenschrift, schrijfschrift, tekenschrift, schrift met aandachtsoefeningen en een schrift met mandalas. Elke dag van de week wordt er aan een ander schriftje gewerkt, de ergotherapeut begeleid de patiënt die moeilijkheden hebben met het invullen van het schriftje. Nadien verplaatsen de patiënten zich per tafel naar de ergotherapeut, de fysiotherapeut of de mediazaal. Om het half uur wisselen ze van lokaal. Binnen het therapielokaal wordt er aan de algemene cognitieve functies gewerkt via een schriftje met allerlei oefeningen aangepast aan het niveau van de patiënt.

De laatste activiteit van de voormiddag speelt zich af in het mediazaaltje. Hier wordt de krant voorgelezen en wordt met de patiënt gediscussieerd over wat er zich afspeelt in de wereld. Nadien is het eindelijk tijd voor het middageten. Wij lunchen samen met de rest van het personeel in een apart zaaltje. Hier kwamen we een geheimzinnig verhaal te weten over het klooster. In het verleden zijn er immers verschillende zelfmoorden gepleegd (op meerdere gruwelijke wijzen), waardoor ze geloven dat er een soort van vloek over het klooster heerst. Hopen dus dat we geen geesten tegen het lijf lopen de komende weken :)!

In de namiddag kunnen ze even uitrusten in de mediazaal waar de TV wordt opgezet, of kunnen ze wat kletsen in de grote zaal. Nadien wordt er nog één laatste activiteit aangeboden door de ergotherapeut dat wisselt van dag tot dag. Het kan zijn dat er wordt gepraat over muziek, een boek wordt voorgelezen of een quiz wordt gehouden.

Bij deze hebben jullie nu een duidelijk beeld over hoe de oudjes, en dus ook wij, onze dag doorbrengen in ‘la Caridad’.

Vele groetjes van jullie favoriete Limbrugse chicas ;)!!

Hola!

Onze laatste week in “El camp” was zeer aangenaam. Op het begin van de week hebben we bij de fysiotherapeut een aanpassing van een rolstoel mogen bijwonen, dit was zeer interessant want er waren sommige dingen die we niet kenden zoals hoe je de rolstoel met demonteren. Daarna heeft onze mentor van alle mogelijkheden voor in de rolstoel getoond zoals verschillende soorten zitkussens, gipsvormen… Nadien hebben we zelf de zitkussens mogen uitproberen en testen!

Die week hebben we ook even mogen meelopen met de verpleegkundige, haar job ziet er anders uit dan wij gewoon zijn in België, maar dit is net interessant! In “El Camp” bestaat er dus geen nachtdienst voor verpleegkundige en dokters, dit wil zeggen dat wanneer er een patiënt onwel is na 20.00 de verzorgende de eerste zorgen moeten toedienen. Wanneer de patiënt er zeer erg aantoe is, moeten ze een externe verpleegkundige en een dokter contacteren ( hier kan je je wel enkele vragen bij stellen, zoals kennis over het patiëntendossier)… Wat ze ons ook vertelde is dat je tijdens feestdagen en in Spanje zijn dat er veel, geen dokters of verpleegdkundigen kan oproepen. Op die dagen moet je onmiddellijk naar het ziekenhuis bellen (ook voor niet dringende zaken).

In onze laatste week hebben we ook gewerkt aan verschillende dingen voor het carnavalfeest, zo hebben we met kosteloos materiaal ’the Simpsons’ nagebootst (dit was ons zéér goed gelukt, want we zijn 2de geworden!). Het was immers de bedoeling dat elke dienst een aantal patiënten uitkozen en deze verkleedde in een bepaald thema. Iedereen kwam samen in een grote zaal en werd er een verkiezing gehouden met muziek, drank en eten. Dit was zéér aangenaam voor zowel patiënten als personeel.

Na het carnavalfeest hebben we een therapie in de modules mogen geven, we hebben lang nagedacht over de activiteit, want het moest voor iedereen toegankelijk zijn ( er zijn verschillende pathologieën en beperkingen). Uiteindelijk hebben we gekozen om te “vissen”. We hebben met verschillende kosteloze materialen ons activiteit voorbereid, dit stemt immers overeen met de visie van ‘el camp’. Alleen duurde de uitvoering iets minder langs als de voorbereiding, een van de patiënten had immers de viskom omgegooid !! 😀 ( het was voor de therapeuten eerder een dweiltherapie), maar we hebben duidelijk gezien dat de patiënten er van hadden genoten!

Alsof we na het werk nog niet genoeg van Carnaval hadden, stond er ook op kot een carnavalsfeest op ons te wachten. Gelukkig met minder Sangria als de vorige keer, de dag nadien moesten we immers terug paraat staan op het werk :D!

De laatste dag van onze leuke en toch wel leerrijke stage sloten we af met een bezoek van onze stagecoördinator van onze universiteit. Hij kwam ons vertellen waar onze volgende stage was, waar we nu ook momenteel staan.

Onze nieuwe stage heet ‘La Caridad’ . Het is een privaat dagactiviteitencentrum voor ouderen personen die lijden aan dementie, ze spreken over 3 verschillende groepen. De eerste groep is ‘de preventiegroep’, de tweede groep zijn ‘de semivaliden’ en laatste groep zijn personen waarbij dementie al een ver stadium heeft bereikt. Wij staan in de middelste groep, waarin wij ons vooral bezig houden met het aanbieden van cognitieve oefeningen, oog-hand coördinatie, oriëntatie in tijd en ruimte en vrije tijd. Net zoals op onze vorige stage werden we ook hier goed onthaald. Het enige verschil is dat we nu geen mentor ter beschikking hebben die ook Engels spreekt, een hele uitdaging voor onze Spaanse skills dus! Gelukkig volgen we nog steeds onze intensieve cursus Spaans waardoor onze taal al een hele vooruitgang heeft geboekt. Het nadeel hieraan is wel dat we van 8u ‘smorgends tot 8u ’s avonds weg zijn, veel tijd voor slaap is er hier in Spanje dus niet…

Met deze hele boterham sluiten wij af voor deze week,
Vele groetjes uit het fantastische Spaanse land!

Besos, Anke y Lorie

Hola,

Hier zijn we met ons verslag van de eerste week.
Woensdag hebben we mogen deelnemen aan een sessie over de preventie van rugklachten.
Deze was voorzien voor alle hulpverleners in het centrum, maar voornamelijk verpleegkundigen, de poetsdienst en het kookteam waren aanwezig. De sessie werd gegeven door de fysiotherapeut van het centrum. Hier spreken ze immers niet over kinésisten, maar over fysiotherapeuten. Uiteraard waren we al op de hoogte van alle informatie die hij gaf, maar het was wel praktisch het allemaal eens in het Spaans te horen. Bovendien hebben we vele oefeningen aangeleerd die nuttig kunnen zijn om de rugspieren te versterken.

Foto’s van onze instelling kunnen we helaas niet prijsgeven, dit is immers verboden. Wel kunnen we een kleine beschrijving geven van wat we er juist doen:
In de voormiddag zitten we in het therapie-lokaaltje zelf. Hier mogen de patiënten zelf een activiteit kiezen om uit te voeren, waarbij wij ze begeleiden. Omdat zij weinig capaciteit hebben tot leren, zijn de activiteiten gericht op occupationele tevredenheid gebruikmakend van empowerment.
In de namiddag trekken we naar de leefgroepen voor het uitvoeren van activiteiten gericht op grove motoriek. Deze week was het thema binnen de leefgroepen basketbal, dus deden we verschillende activiteiten met de bal (vb. omhoog smijten, naar elkaar gooien, in een korf gooien e.d.)

Na inspanning, komt uiteraard ontspanning. Daarom trokken we regelmatig de stad in om dingen te bezoeken. We hebben nog lang niet alles gezien, maar kunnen nu al zeggen dat er vele verborgen pareltjes zijn.

Volgende week zijn we er weer, met meer!

Adios

Buenos Tardes Belgica,

Eergisteren zijn wij veilig en wel aangekomen in ons verblijf. Alles lijkt ons hier zeer goed mee te vallen, hopen dat dit zo blijft.
Gisteren zijn wij voor de eerste keer onze Universiteit gaan bezoeken. Gelukkig hadden we een zeer hulpvaardige Erasmusbuddy, die paraat stond ons de weg te wijzen. Zonder haar, waren we nu waarschijnlijk nog altijd op zoek. Een uur na voorziene tijd (Spaanse mentaliteit all the way) zijn we bij onze afspraak aangekomen. Wat een aangenaam onthaal! Zowel docenten als directie hebben ons met open armen ontvangen, we hebben zeker 10 personen gekust (inclusief de directeur van de Universiteit).

Nadien heeft een docent Ergotherapie van de Universiteit ons begeleid naar de stageplaats. Deze vindt plaats iets buiten het centrum, een 30tal minuutjes met de tram. Een ideale gelegenheid om aan sightseeing te doen.

Eens aangekomen aan el CAMP (een instituut voor zwaar mentaal gehandicapten), werden we ook daar met open armen ontvangen. Tevens kregen we een hele rondleiding, ontmoette we enkele van onze patiënten en uiteraard ook onze stagementor. Een zeer hartelijke man, van 2 meter lang! Onze nek doet nog steeds pijn van ermee te spreken :). Het is de bedoeling hier voormiddag mee te draaien binnen het activiteitencentrum (voor de duidelijkheid, de voormiddag is tot 15u, waarna er pas een lunch volgt) en de namiddag geven we motorische activiteiten in de leefgroepen zelf.

Vandaag zijn we aan onze eerste echte stagedag begonnen, maar we moesten wennen aan de ’tranquilo’ mentaliteit. We waren immers een half uur op voorhand daar, zoals dit in België meestal verwacht wordt, maar dit met onbegrip van onze mentor. We kregen de opdracht morgen beter een kwartier te laat dan te vroeg te komen! Verder hebben we vele nieuwe mensen leren kennen en leren genieten van de eigenaardige lunch, waarbij een wijntje voorzien is. Ook ons Spaans vlot met de dag, niets dan goede vooruitzichten dus.

De komende dagen komen er zeker nog meer verhalen van onze ervaringen en uiteraard nog een paar sfeerfoto’s van het centrum.

Hasta Lluego,

Lorie y Anke