Na onze ontmoetingen met de helft van het team begonnen we aan onze eerste week. Sasa had ons uitgelegd dat ze wil dat wij de eerste week vooral aan observatie doen. Ze gaf aan dat we dan meerdere kinderen kunnen zien in hun speel omgeving en de verschillende werkingen van de ergotherapeuten. Het team van Artis Includum hebben namelijk allemaal een andere werking als het aankomt op therapieën geven aan de kinderen. Sasa vindt het belangrijk dat de ergo’s in haar team zichzelf specialiseren op een vlak, iets wat zijzelf belangrijk of interessant vinden. Om Sasa te quoten: ‘’A occupational therapist shouldn’t be a jack of all trades, they should be a master of some. In that way a team and other OT’s can learn from each other while a single OT can still specialize themself. And therefore, there will be grow.’’
‘Play’ of ‘play therapy’ is een breed concept die wordt aangepast naarmate van het kind, de ouder en het uiteindelijke doel. Het team werkt veel met ‘context’. Wij als studenten ergo’s kennen de term context natuurlijk. Dat je rekening moet houden met de context van de cliënt en daardoor cliënt gericht te werk gaat. Het viel ons op dat hier ‘context’ erg belangrijk is en we zien dat het ook iets anders werkt in de praktijk van Artis Includum. Ze houden veel rekening met het uiteindelijke doel van het kind en proberen zoveel mogelijk informatie te geven aan de ouders. Ze vinden het belangrijk dat de ouders mee doen of tenminste bij de therapie aanwezig zijn. Dit is omdat ons is verteld dat vele zorg professionals in Kroatië de ouders afschermen als ze het kind meenemen voor therapieën. Waardoor de macht en kennis eigenlijk altijd bij de zorg professional ligt. Iets waar het team en Sasa niet mee eens zijn.
In de stage week hebben we het team gevolgd en veel geschreven. Het is wat hectisch in de therapie zaal. Alle afspraken duren een uur en alle cliënten komen dan ook elk uur binnen, soms zelf 2 of 3 kinderen tegelijkertijd. Er is dan ook niet veel kans om vragen te stellen of om te vragen over het kind zelf. Ze werken hier met brede doelen, doelen die zeker belangrijk zijn maar daardoor vaak ook moeilijk te observeren zijn. Een doel is bijvoorbeeld ‘communicatievaardigheden’, maar soms word er afgewisseld naar ‘ontdekking’. Morana (ergotherapeut) legde hierbij uit dat het een kwestie is van het kind kennen en weten wat de ouders willen. Het zal naar enkele werkdagen dan ook duidelijker worden naarmate wij de therapieën zullen geven.
Het team is erg gericht op leren, het zelf uitproberen en vooral af te vragen ‘waarom?’. ‘Waarom denk je ik dat doe?’ of ‘waarom denk/doe je dat?’ wordt vaak aan ons teruggesteld als we vragen hebben over de therapie aanpak. Het is iets wat confronterend, (zeker als je geen antwoord hebt om te geven :’)) maar ook leerzaam. Omdat ze graag met je meedenken. Hierbij hebben we ook gelijk opdrachten meegekregen over het weekend om specifieke therapieën voor te bereiden met natuurlijk de vraag ‘waarom’.
PS: Als het even rustig is en alle vragen zijn beantwoord moedigt het team ons juist aan om te gaan spelen in het therapie lokaal en met de honden! Om ook zo de activiteiten en de belangrijkheid van spel te begrijpen (: