Gisteren mijn laatste stagedag afgerond, nu zit het er echt op. Ik kan terugblikken op een mooie en unieke ervaring. Eén ding weet ik zeker ik heb ervan genoten.

Op mijn laatste stagedag ben ik nog eens gaan snoezelen met één van mijn volgkindjes. Snoezelen is een vorm van sensorische integratietherapie, waar kinderen zintuiglijke prikkels ervaren om deze nadien te verwerken in het zenuwstelsel. Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat deze vorm van therapie effectief werkt bij kinderen met FAS (Foetaal alcoholsyndroom). Vandaar dat ik met hem enkele malen ben gaan snoezelen. Dit om zijn concentratievermogen en zijn doelgericht handelen te stimuleren en te verbeteren.

Met dit laatste blogbericht wil ik jullie graag een samenvatting/ evolutie aanbieden van onze bijdrage op het werkveld.

Na drie weken intensief te hebben gewerkt met onze drie volgkinderen, hebben we toch al wat evolutie geboekt. We zijn zeer tevreden met wat we hebben bereikt tijdens deze korte periode.

• Kindje 1 kon bij de start van de stage zijn tanden niet zelfstandig poetsen. Ik heb verwezenlijkt dat hij dit zelfstandig kan. Hij kan de opeenvolgende stappen en de bewegingen volledig zelfstandig. Wel, moet hij hierbij nog voldoende gemotiveerd worden.
• Kindje 2 werd bij de start van steeds eten gegeven. Momenteel kan zij dit zelf uitvoeren door middel van guiding.
• Kindje 3 is vooral vooruit gegaan op vlak van hoe ze correct moet omgaan met materiaal.
• Kindje 4 kan doen aan het herkennen van vormen.

Vervolgens hebben we al onze stagedocumenten afgegeven aan onze stagementor. Hierin staat uitvoerig beschreven waar we aan hebben gewerkt. Zodat de volgende studenten op ons werk kunnen voortwerken.

Hieronder vind je ook nog onze ppw die we hebben gebruikt tijdens onze eindevaluatie met onze stagementor. Deze ppw schetst een beeld van ons werk dat we hier hebben verricht in Jaszkotle.

ppt-work-at-the-institution

Na een tijdje stage te hebben gelopen en wat informatie te hebben opgezocht over de medische diagnose van Inez haar volgkindje is er ons iets opgevallen.

Het gaat over een kindje met FAS (foetaal alcohol syndroom). Bij het opzoeken van de diagnose kwamen we regelmatig wetenschappelijke artikels tegen waarin een comorbiditeit is tussen FAS en ADHD. Dit maakte ons alerter tijdens de observaties. Hierdoor viel het ons op dat hij ook veel gemeen had met de symptomen van ADHD. Na dit te hebben besproken met onze mentor gaf ze aan dat er wel degelijk een overlapping is tussen beide aandoeningen. Het grote verschil tussen beide is, dat bij ADHD de problemen kunnen aangepakt worden mits voldoende therapie en dat bij FAS dit moeilijker verloopt. Aangezien de frontale lobus van het kind is aangetast en er hier geen herstel meer mogelijk is.

Met dit in ons achterhoofd hebben we de doelstellingen van het kind aangepast en specifieker gericht op zijn noden, zodat we ons niet meer enkel op de symptomen richten.

De tijd vliegt voorbij.

Na een tof weekend begonnen we terug aan de stage. De dagen verliepen weer vlot en gevuld. Vandaag werden we aangenaam verrast, wanneer we de deur van de keuken open deden. Tot onze verbazing stonden er PANNENKOEKEN klaar voor ons. Dit was een leuke verrassing en hebben er dan ook heel hard van genoten.

Hieronder vind je enkele foto’s van therapieën die we in de afgelopen week hebben uitgevoerd :

Na het afronden van onze eerste week, is ons het een en ander al opgevallen.

Op vrijdag mochten we een sessie van de logopedist bijwonen, hierbij viel ons op dat zij niet enkel de nadruk had gelegd op taal. Verder voerde ze ook technieken uit die meer aanleunen bij de discipline kinesitherapie. Dit was niet de eerste keer dat dit ons opviel. We merkten ook op dat de kiné enkele taken op zich neemt en aan doelstellingen werkt die eerder toebehoren aan ergotherapeuten. Zo werken ze bv. rond ADL-training, enz.

We komen tot de conclusie  dat alle disciplines verschillende taken overnemen van een ergotherapeut. Hierbij vermoeden we dat dit komt, omdat er in het centrum geen ergotherapeut aanwezig is. Vandaar dat ze hier transdisciplinair samenwerken.

Het is al even geleden sinds we nog iets gepost hebben op onze blog, maar we hadden een drukke week vol leuke ervaringen met de kinderen.

Op maandag ochtend kregen we elk onze 3 volgkindjes. We mochten ze heel de dag observeren van maaltijdbegeleiding tot spelactiviteiten, zo konden de kinderen aan ons wennen. Verder leerde we het personeel beter kennen en voelden we ons al meer op ons gemak. Hieronder zie enkele foto’s :

Op dag 2 startte het echte werk. In de voormiddag mochten we elk met een eigen volgkindje deelnemen aan de shantala massage. Dit hadden we nog nooit gegeven maar is wel aangenaam om het kind te leren kennen. s’ Middags volgde er maaltijdbegeleiding, dit verliep niet zo vlot als gedacht. Met vuile kledij en veel geduld is het toch gelukt.  In de namiddag hebben we onze eerste individuele therapieën mogen geven. Dankzij de individuele therapiesessie van vandaag, hebben we een zicht gekregen op welk niveau de kinderen zich bevinden en konden we onze doelstellingen voor de komende weken opstellen. Bij 4 van de 6 kinderen baseren we ons vooral op de fijne motoriek (grepen, rijgen, scheuren, plakken, …) omdat we tijdens de observaties gezien hadden dat deze niet leeftijd-adequaat verliep. Daarom gaan we hen hier extra op stimuleren.  Verder werken we ook rond de cognitieve ontwikkeling van het kind en rond de sociale-affectieve vaardigheden. Deze worden vooral tijdens groepsgebeuren (therapeutisch spel) gestimuleerd. Ten slotte komt de zelfstandigheidstraining hier ook aan bod (aan/uitkleden, tanden poetsen, zelfstandig eten/drinken, handen wassen, …) . Bij de 2 andere kinderen hebben we geobserveerd dat deze kinderen nog onvoldoende ontwikkeld zijn en dus nog nood hebben aan basale stimulatie. Verder werken we met hen ook aan het ontwikkelen van een goede bekkenstabiliteit en correcte zithouding.

Tijdens dag 3 kwamen we in contact met Sherborne. Hier konden we intensief en 1 op 1 met een volgkind werken. Dit vinden ze aangenaam. De rest van de dag is volgens zijn normale gang verlopen. s’Avonds hadden we een klein probleempje. Het was vrij warm in de kamer, dus we besloten het raam open te zetten. Achteraf kregen we het niet meer in het slot. Na veel trekken en sleuren kwamen tot de constatatie dat het raam gezakt was.

Op dag 4 scheen de zon eindelijk eens in Polen. We besloten om met de kinderen naar buiten te gaan. Het ging er heel speels aan toe en de kinderen genoten hier dan ook met volle teugen van.

Wij kijken al uit naar komende weken en houden jullie zeker nog op de hoogte van onze avonturen.