Dit weekend was mijn gastgezin nog steeds op vakantie. Soetkin had me beloofd me ergens mee naartoe te nemen om mijn verjaardag nog wat te vieren. Dit weekend was dus het perfecte moment om dat te doen! Soetkin en haar dochter namen me mee naar Wilsons Promontory national park. Dit is een heel groot beschermd natuurgebied waar je verschillende wandelingen kan gaan doen, kan genieten aan de rivier of aan de zee.

De eerste stop die we maakten, was aan de Millers landing trail. Dit is een wandeling van ongeveer een uurtje naar een strand waar er heel veel mangroven te zien zijn. Aangezien het laagtij was konden we heel ver zeewaarts lopen en konden we de mangroven van dichtbij bekijken. Verder waren er ook nog heel veel zwarte ganzen te zien op het water, ibissen en nog heel wat andere vogels. Het leukste aan de hele wandeling was dat we niet één, niet twee, maar DRIE wallabies zijn tegengekomen onderweg! Na het zien van de eerste wallaby zei Soetkin dat ik heel veel geluk had dat ik een wallaby te zien kreeg en niet veel later kwamen we er nog eentje tegen. Deze was heel rustig en bleef heel lang zitten. Daardoor kon ik heel wat foto’s en filmpjes maken. Mijn dag kon dus al niet meer stuk!

Na deze stevige wandeling in de zon hadden we wat energie nodig en gingen we lunchen. Toen onze batterijen weer helemaal opgeladen waren, trokken we verder en toonde Soetkin me de Tidal River en een strandje dat Norman beach heet. We staken onze voeten even in het water, maar ik vond dit toch een beetje koud. Er kwam ook wat wind opsteken en aangezien deze zuiderse wind van Antarctica komt, kan je je wel voorstellen dat dit een ieniemienie beetje koud aanvoelde. We zetten onze toch verder na een lekker ijsje en verkenden Squeaky Beach. Dit is een strand dat grappige geluidjes maakt wanneer je erop stapt of loopt. Jammer genoeg kwamen er een paar grijze wolken tevoorschijn en besloten we onze uitstap af te sluiten. Voor we naar huis reden, maakten we nog een kleine tussenstop aan de Liptrap lighttower. Daar zagen we een mooie zonsondergang en picnicten we in de auto. Na een zware dag kwam ik moe maar voldaan weer thuis aan.

Ook zondag was het heel mooi weer en stelde Soetkin me voor dat ze mij thuis oppikte zodat ik mee kon naar het strand. Ik heb me eraan gewaagd gaan zwemmen in de zee. Het water was koud, maar ik ben er toch tot mijn middel ingegaan! Daarna heb ik de kustlijn wat afgewandeld en genoten van het mooie weer.

Dit weekend heeft ervoor gezorgd dat ik weer helemaal klaar ben om de komende week aan te gaan vol energie!

Nu ook week drie van de stage voorbij is, is het weer tijd voor een berichtje. Deze week was een leuke, maar intensieve week. Niet enkel werd er volop gewerkt tijdens de sessies, maar ook Soetkin heeft nog hard gewerkt aan het op punt stellen van de praktijkruimtes. Dat ik nu stageloop is handig want vele handen maken het werk licht! De therapieruimte waar de individuele sessies zullen doorgaan is zo goed als klaar. Het mee op punt stellen van de ruimte was ook voor mij heel interessant. Want alles in de ruimte krijgt een plaatsje om een bepaalde reden. Er werd dus goed nagedacht over de plaatsing van de materialen zodat er een optimaal resultaat bekomen kan worden bij het geven van therapieën. Hieronder een foto van de ‘jungle zone’.

De ruimte is helemaal ingekleed in het jungle-thema. De monkey bars kunnen gebruikt worden voor oefeningen waarbij gewerkt wordt aan grove motoriek en heavy motor work oefeningen. Deze hebben niet enkel een grof motorisch doeleind, maar er kan evengoed een sensorisch doel bereikt worden. Er is een klein parcours aanwezig in de ruimte dat steeds kan aangepast worden aan de noden en het niveau van het kind. Ook dit kan gebruikt worden om aan verschillende doelen te werken. Zowel grof motorisch, sensorisch als (gedrags-)regulerend.

Deze week gaf ik twee sessies aan mijn volgcliëntje waarbij ik ook een assessment afnam. Het blijft een uitdaging om gepaste therapiesessies op te stellen omdat de doelen die het cliëntje (en zijn ouders) hopen te bereiken zeer uiteenlopend zijn. Toch ben ik er (met een beetje feedback en suggesties) van Soetkin in geslaagd om een sessie te geven waaraan gewerkt werd aan de vooropgestelde doelen. Verder waren er nog een aantal uitdagende sessies deze week. Zo was er een sessie waar op voorhand niet veel aan voorbereid kan worden omdat we nooit op voorhand weten hoe het kindje zal zijn wanneer hij aankomt voor de sessie. Toch zijn we erin geslaagd enkele nuttige observaties te maken en aan de hand daarvan enkele doelen op te stellen om aan te werken. Ook dit zal een hele uitdaging zijn aangezien ik nog niet veel ervaring heb met ‘sensory diet’. Dit is een soort van ‘dieet’, niet in de letterlijke zin, maar eerder een soort van levensstijl en het aanreiken van copingsstrategieën om ervoor te zorgen dat het kind zo goed mogelijk kan functioneren in het dagelijkse leven. Ik zal me hier wat verder in verdiepen en mee een sensory diet proberen opstellen. Voor de rest is het vaak nog kijken en leren, maar ook krijg ik de kans zelf delen van de sessies voor mijn rekening te nemen en een grotere rol te spelen. Een techniek die ik (denk ik) ondertussen goed onder de knie begin te krijgen is het aanbrengen van ‘deep pressure massages’. Deze zijn massages die worden gegeven door met een grote fitnessbal waarbij je door druk uit te oefenen het kind tot rust kan brengen of kan werken aan lichaamsbesef.

Wanneer je deze foto ziet denk je waarschijnlijk: ‘een bal op een hoop kussens, wat heeft dat als doel?’. De ‘deep pressure massage’ bij dit kind had als doel het kind tot rust te brengen. Door de kussens over het kind te leggen en dan druk te geven met de bal zorgde de sensorische input ervoor dat het kind tot rust kwam.

Verder merk ik een aantal verschillen met de ergotherapie in België. Ik heb nog niet veel ervaring aangezien ik nog nooit stage liep bij kinderen, maar naar mijn gevoel wordt hier in Australië heel veel energie gestoken in het aanleren van zelfregulatie. Bij zowat elk kind komt dit op de één of andere manier aan bod tijdens de sessies en wordt er zelfs op school heel veel aandacht aan besteed. Dit vind ik een zeer interessant concept aangezien dit ook in mijn bachelorproef een insteek zou kunnen zijn.

Dit weekend had ik een lang weekend van vier dagen. Kijk dus zeker aan het begin van de week nog eens naar mijn blog om te weten welke avonturen ik dit weekend beleefde!

Net als week 1 vloog ook week 2 razendsnel voorbij. Ik krijg steeds meer de kans zelf de sessies voor te bereiden, ze ook te leiden en ook de evaluatie van de sessies mag ik schrijven. Dit begint steeds beter te verlopen.

Op dinsdag vindt er steeds een social explorers sessie plaats. Dit zijn groepssessies waarin gewerkt wordt aan sociale vaardigheden. Ik mocht deze sessie voorbereiden en ook meteen zelf geven. Dit was een hele uitdaging aangezien elke deelnemer zo verschillend is. Dat ik een ‘funny’ accent heb, maakt alles net dat ietsje moeilijker om een boodschap over te brengen. Na een vermoeiend uurtje en hulp van Soetkin heb ik de sessie toch tot een goed einde gebracht en ben ik weer een ervaring rijker!

Op woensdag hadden we een mental health patient. Dit was weer iets helemaal anders. Toch zorgt dit voor leuke afwisseling en kan ik mijn blik omtrent het omgaan met psychische gezondheid verruimen. Tijdens de sessies in de namiddag leerde ik twee nieuwe kindjes kennen. Het is heel leuk om zo veel verschillen te zien tussen alle kindjes en ze ook op een manier verder te helpen die echt werkt voor hen.

Donderdag stond er weer een goed gevulde dag op de planning. Ik leerde nog een paar nieuwe kindjes kennen en er vond opnieuw een mental health sessie plaats. Aangezien mijn mentor nog maar net verhuisd is naar een nieuwe praktijk is het soms wat moeilijk om sessies te geven. De ruimte waar de individuele sessies voor de kindjes zal doorgaan, ’the jungle zone’ is nog niet helemaal klaar. Daardoor vinden de sessies nu nog plaats in een grotere ruimte waar niet alles verloopt zoals ik het in mijn hoofd heb, maar dit zorgt er natuurlijk voor dat die problem solving skills verder kunnen ontwikkelen.

Vrijdag was een rustigere dag. Aangezien ik stage loop in een privé praktijk is er ook veel papierwerk. Dit hoort er natuurlijk allemaal bij, maar daardoor zagen we op vrijdag slechts twee cliënten. Dit vond ik allemaal niet zo erg want… ik heb mijn eerste kangooroo’s gezien! Soetkin vond dat het tijd was voor een pauze van al dat papierwerk en nam me mee naar een plaats waar veel kangooroo’s zitten. Ze zaten wat ver, maar toch ben ik blij dat ik ze gezien heb! Daarna hebben we het gebied nog een klein beetje verkend en toonde ze mij waar ik kon wandelen en naar het strand kon gaan. Ik ga zeker nog eens terug op een vrij moment om het gebied wat verder te verkennen!

Het weekend was wat minder leuk.. mijn gastfamilie is voor 10 dagen op bezoek bij familie die in Queensland woont. Daardoor ben ik nu alleen in het huis. Daarbovenop kwam nog eens dat ik wat ziek was. Ik heb dus niet veel gedaan dit weekend, maar dat maak ik volgend weekend zeker goed.

Nadat ik een beetje kunnen acclimatiseren heb tijdens het weekend begon de stage echt. Maandag vertrok ik vol goede moed naar mijn stageplek. Veel tijd om de praktijk verder te verkennen was er niet want er was een twee uur durende sessie gepland. Het werd meteen duidelijk dat de aanpak en omgang met cliëntjes helemaal anders is dan in België.

De methoden en technieken die gebruikt worden om een cliëntje tot rust te laten komen zodat hij of zij helemaal klaar is om aan de sessie te beginnen, vertrekken vanuit dezelfde basisprincipes dan die dat we in België gebruiken. Toch is er een verschil te merken in de uitvoering ervan. Wanneer het kind helemaal klaar is om geconcentreerd aan de sessie te beginnen, wordt er aan specifieke doelen gewerkt. Het is leuk om te zien dat de doelen bereikt worden door op een heel andere manier te werken. De eerste week van stage heeft me de nodige nieuwsgierigheid en het nodige enthousiasme gegeven om er de komende 7 weken helemaal voor te gaan!

Op vrijdag had ik een vrije dag en trok ik met de bus richting Melbourne. Ik zou eerst nog een aantal praktische zaken in orde brengen en daarna de stad wat verkennen. Deze uitstap was een hele beproeving. De busrit naar Melbourne duurde twee uur. Onderweg moest ik één keer overstappen. Dit zorgde voor een klein probleempje aangezien de tweede bus niet genoeg plaatsen had om iedereen mee te nemen… Gelukkig was ik alleen en vond ik nog een plaatsje op de bus. Eens aangekomen in Melbourne zocht ik het Medicare centrum. Hier moet je je aanmelden zodat je verzekerd bent als je naar de dokter moet. Ik vulde de nodige documenten in en mocht plaatsnemen in de wachtruimte.. hier heb ik twee uur gewacht voordat ik geholpen werd. Gelukkig waren alle documenten in orde en kreeg ik in afwachting van mijn permanente Medicard een voorlopige mee. Hierna kon ik de stad wat verkennen, maar aangezien ik rond 14u de trein moest nemen richting Lieze had ik niet zoveel tijd. Ik koos er dus voor om Federation Square te verkennen. Dit lag in de buurt van het station, zo was ik er zeker van dat ik de trein niet zou missen. Ik liep wat rond op het plein en langs het water van de Yarra-rivier. Ik genoot volop van de zon en alles wat er te zien was.

Om 14u nam ik de trein richting Croydon. Ik bracht het weekend bij Lieze en haar gastfamilie door. Het plan was om op zaterdag naar Healesville sanctuary te gaan, maar door de regen vielen onze plannen in het water en moesten we overschakelen op plan B. We bleven binnen tot het ophield met regenen en gingen wandelen in het regenwoud. ’s Avonds nam de neef van het gastgezin ons mee uit eten met enkele van zijn vrienden. Zo werd mijn 21e verjaardag in Australië eentje om niet snel te vergeten!

Op zondag brachten we met de familie een bezoekje aan de opa. We gingen naar het strand en genoten van een heerlijke BBQ.

Aangezien mijn gastpapa toevallig in Melbourne was, pikte hij me op onderweg naar huis en moest ik geen vier uur durende busrit ondergaan. Onderweg stopten we nog even om naar de zonsondergang te kijken en eens we terug thuis waren, genoot ik van een goede nachtrust.

Het is hier nu zaterdag 7u30 ’s morgens. Door het uurverschil is het nog wat moeilijk goed te kunnen slapen en ben ik dus al vroeg wakker.. Gisteren kwam ik toe op de luchthaven van Melbourne, na een rit van 2 uur kwamen we ’thuis’ aan. Ik maakte mijn valies wat leeg en probeerde toch een beetje te slapen, maar aangezien het in België nog dag was, was ik dus ook klaarwakker. Ik heb enkele uurtjes kunnen slapen en heb mezelf verplicht de hele dag wakker te blijven. Zo zal ik sneller in het Australische ritme raken hoop ik. Ik bezocht samen met mijn gastmama de stad al eens snel en we kochten een nieuwe simkaart.

Morgen zal ik voor het eerste kennismaken met Soetkin (mijn stagementor) en haar praktijk en maandag start ik dan met mijn stage. Ik ben benieuwd!

Ik houd jullie zeker op de hoogte!