Het laatste afscheid is genomen. We hadden de traditie om iedere keer als iemand vertrok, dit te vieren door een afscheidsetentje. Ook voor mij hebben we deze traditie hoog gehouden. We zijn bij het restaurant naast het appartement iets gaan eten. Dit was nogal moeilijk aangezien het een lokaal restaurant was, er was dus niemand die Engels sprak. Ook de menukaart was in het Khmer en er stonden geen plaatjes bij. Een half uur later was het ons gelukt om wat drinken te bestellen. Voor het eten hebben we met onze telefoon vertaald dat we LokLak wilden, een van Cambodja’s nationale gerechten. Dit was het enige dat we konden vertalen dus we konden niks anders bestellen.
Ik zou om 4u ’s ochtends worden opgehaald om naar de luchthaven te gaan want mijn vliegtuig vertrok om 6u. Hierdoor had ik besloten dat het beter was om niet te slapen, dit kon ik in het vliegtuig doen.
We zijn dus met zijn alle een laatste keertje uit geweest in Phnom Penh. Ik heb geweldige mensen leren kennen tijdens mijn verblijf en ga ze zeker missen.

Ook op het project was het afscheid zwaar. De meeste spreken geen Engels en soms zelfs geen Khmer. Dit maakte het moeilijk om afscheid te nemen aangezien ze niet begrepen dat ik niet meer terug kwam. De fysiotherapeut heeft me bedankt voor mijn harde werk en hoopt dat ik snel weer terug kom.

Uiteraard hoort een foto met onze kok, Danei, er ook bij. Zij heeft altijd met veel plezier voor ons gekookt en voor ons gezorgd.

Na een lange vlucht ben ik blij om weer thuis te zijn. Eenmaal aangekomen op Schiphol, stonden mijn ouders mij op te wachten met een spandoek. De verassing was alleen dat ze ook een aantal vriendinnen hadden meegenomen die mij ook stonden op te wachten.

Het is weer vreemd om thuis te zijn na 3 maanden. Ik ben nog steeds de kou niet gewoon. Ik ben van 33 graden naar 0 graden gegaan. Ook kleine dingen zoals wc-papier in de wc gooien, een warme douche,… Dit zijn kleine dingen die erg fijn zijn om weer te hebben.
Dit was dus mijn avontuur in Cambodja, bedankt voor het lezen van mijn blog!

Vorige week was er het bekende waterfestival in Cambodja. Dit is een belangrijk evenement die 3 dagen duurt. Ze vieren dat het regenseizoen is afgelopen. Dit doen ze door bootraces op de rivier, optochten waarin ook de koning aanwezig is, vuurwerk en allerlei andere festiviteiten. Hoe graag we het water festival ook wilden zien, hebben we besloten om hier niet heen te gaan. Het water festival zorgde ervoor dat we in totaal  dagen vrij hadden. Deze dagen hebben we gebruikt om door Vietnam te trekken, aangezien dit naast de deur ligt.

Poging 1: Het plan was om met de bus naar vietnam te gaan, dan vliegtuig te nemen van Ho Chi Minh naar Hanoi om tenslotte een nachtbus naar Sapa te nemen. Eenmaal met de bus aangekomen aan de grens, wilde ze mij geen visa geven. Ik ben dus terug moeten gaan naar Phnom Penh om de volgende dag een vliegtuig naar Ho Chi Minh te nemen.

Poging 2: De volgende dag heb ik 2 vluchten en een nachtbus genomen om uiteindelijk weer aan te sluiten bij de groep in Sapa, eind goed al goed.

De eerste dagen in het prachtige Sapa, wat in het noorden ligt, hebben we verkend door te hiken door de bergen met een lokale gids. Tijdens ons verblijf in Sapa sliepen we bij de locals in de bergen, wat resulteerde in zeer goede verhalen. Iedereen was gekleed op het weer dat we hadden in Phnom Penh. We kwamen er echter achter dat het in Sapa slechts 12 graden was, en niemand had een dikke jas of trui bij. Gelukkig was het uitzicht het waard om de kou te trotseren.

Na 3 dagen in het prachtige Sapa, zijn we door gegaan naar Halong Bay. Hier hebben we 2 dagen een boot tour gedaan. Tijdens deze boot tour zijn we op een van de rotsen geklommen om het uitzicht over de Bay te zien. Ook zijn we naar een Pearl Farm geweest om te zien hoe ze naar parels vissen en hoe lang dit allemaal duurt.

Uiteraard kun je niet naar Vietnam gaan zonder in Ho Chi Minh city te zijn geweest. Hier hebben we slechts 1 dag besteed. Ho Chi Minh is een drukke stad, zeer vergelijkbaar met Phnom Penh.

Na dit waanzinnige avontuur zijn we weer terug gegaan, want er moet ook gewerkt worden.
Onze eerste dag terug na deze vakantie was meteen een om nooit te vergeten. We wilden samen met enkele patiënten naar het meer wandelen. Het personeel vertelde ons dat we daar niet heen mochten lopen omdat er een slang zat. Wij dachten: “dit is vast een kleine slang, die hebben ze hier altijd”. Dus we besloten om ergens anders heen te wandelen. Na een half uur kwamen alle personeelsleden met een grote zak aangelopen, ze hadden de slang gevangen. Uiteraard wilde ik dit slangetje dan wel eens zien. Het was dus geen kleine slang, het bleek een python van 15 kilo te zijn. Ze hielden de slang in bedwang met een klein touwtje om zijn nek, dit touwtje zag er nogal slecht uit dus we waren nogal bang. Iedereen begon foto’s te maken, bleek dus dat dit de eerste slang was die ze daar ooit hebben gehad. Toen ze ons vertelden dat de slang niet giftig was, vroegen ze of we hem wilden vasthouden. Uiteraard hebben we dit gedaan, hoe bang we ook waren.

Morgen is het zover…
Na al het plannen, verzamelen van materiaal en speelgoed en het maken van afspraken is het eindelijk zover. De laatste spullen zijn gepakt, mijn koffers zijn meerdere keren gepakt omdat ze te veel wogen, maar alles zit er toch in. Afscheid van familie en vrienden is genomen. Nog één nachtje slapen, een lange reis van 16uur vliegen en dan ben ik eindelijk in Cambodia 😁

Iets over de reis / het verblijf