De dag is eindelijk aangebroken  eenmaal aangekomen op de luchthaven heeft mijn vlucht al ren half uur vertraging door de mist. Ik neem mijn laatste afscheid en stap op het vliegtuig. De deuren gaan dicht en er komt een melding “door de mist moeten we nog wachten tot we mogen vertrekken, dit gaat nog 1,5 uur duren”.  Ik had echter slechts 2 uur in kuala Lumpur om mij volgende vlucht te halen, dit ging dus niet meer lukken. In kuala lumpur ben ik de hele luchthaven overgelopen, want uiteraard zat de gate helemaal achteraan, maar ik had mijn vlucht gehaald. Mijn koffer was echter op een andere vlucht gezet dus hier moet ik nog op wachten. Toen ik de AirPort uitliep werd ik meteen opgewacht door 2 mensen van projects abroad. Bij het appartement ontmoette ik de andere vrijwilligers, mijn huisgenoten. In totaal zijn we met 8 van allerlei verschillende nationaliteiten. Mijn kamer deel ik met een Duits meisje, Vera. Om de jetlag te vermijden zijn we meteen op uitstap geweest naar het genocide museum. Dit is zeer indrukwekkend om te zien.

លាសិនហើយ (Tot ziens)