Maandelijks archief: oktober 2017

Het werkveld

My second home 🏡

Na een maand in Cambodja te wonen voel ik me helemaal thuis. Het leven is hier rustig, simpel en goedkoop. Alle vrouwen lopen rond in hun pyjama, omdat dit meer comfortabel is in de hitte, ik voel me dus als een vis in het water hier. Ook helpt het dat ik na een maand dezelfde huidskleur heb als de mensen hier, de meeste mensen denken dat ik van de Filippijnen ben. (Op de foto zie je mijn arm en de arm van een van mijn patiënten)

Niet alleen is mijn leven hier totaal anders, ook de therapieën zijn anders. Ik behandel verschillende soorten cliënten: CVA, Parkinson, Psychisch zieken, CP, autisme,…
In het begin was dit moeilijk omdat het materiaal hier anders en schaars is, maar ook hier wen je aan.
Ik heb een standing-chair gevonden waarin ik de kindjes met CP 2x per dag een half uur inzet.

Met de Parkinson patiënten probeer ik hun gangpatroon te verbeteren en ze een ritme aan te leren zodat ze niet freezen. Dit doe ik aan de hand van de parallelle barren zodat ze kunnen steunen waar nodig en aan de hand van cueing. Op de grond heb ik strepen getrokken, het is de bedoeling dat ze hier over heen stappen, dit zijn de visuele cues. Ook gebruik ik auditieve cues door te klappen en te tellen in het Engels of Khmer.
IMG_9836

Op de volgende foto’s zie je een van mijn beste patiënten. Hij heeft een CVA en is al 4 jaar in The Home of Hope. Hij is een van de enige patiënten die Engels spreekt. Tijdens de therapie dit ik hem 2x per dag geef, leert hij mij Khmer en ik leer hem Engels. Zijn T-shirt op de foto is een cadeautje van mij die ik heb meegenomen uit Angkor Wat, Siem Reap. Ook heb ik nieuwe sandalen voor hem gekocht, zijn huidige sandalen zijn oud en kapot. Op zijn oude sandalen wilde hij geen therapie meer volgen omdat hij zich niet veilig genoeg voelde om hierin te lopen.

[KGVID]http://blogs.hlrnet.net/romycambodja/files/2017/10/IMG_9836.mov[/KGVID]

De cultuur

Paradise 🏝

Na alle weken hard gewerkt te hebben is het tijd om te relaxen. Donderdag nacht zijn we met de bus naar Sihanoukville gegaan om daar de boot te nemen naar Koh Rong. Koh Rong is een eiland met een prachtig wit strand een een turquoise zee.
De eerste dag zijn we met een boot de zee op gegaan. We zijn gaan snorkelen, vissen, barbecuen op een eiland en we hebben ’s nachts gezwommen met lichtgevende plankton.
Ondanks de regen die bijna het hele weekend duurde, ben ik er toch in geslaagd om verbrand te geraken. We hadden slechts een uurtje voordat de boot vertrok en het was eindelijk mooi weer. We besloten om dit uurtje te gebruiken om in de zee te zwemmen en op het strand te liggen, zonder zonnebrand, want wie verbrand er nu op een uurtje. Eenmaal op de boot terug merkten we hoe rood iedereen was en dat we dus wel degelijk verband waren, volgende keer gebruiken we wel zonnebrand, hoe kort we ook in de zon zijn.
Mijn bus muggenspray is na dit weekend bijna leeg aangezien dit een malaria gebied is.
Eenmaal terug in Phnom Penh kwamen we erachter dat het hier het hele weekend mooi weer was, 40 graden. Terwijl wij op een prachtig eiland zaten met regen. Volgende keer beter dus.

Het werkveld

Selfmade 💪🏼

Het materiaal in the Home Of Hope is basis. Veel dingen worden zelfgemaakt. Splinten worden van bamboe en stof gemaakt. Om toch wat therapiemateriaal te hebben, ben ik op een warme middag toen de ventilator uitviel en het te warm was om iets anders te doen, beginnen knutselen. Ik heb mijn eigen PEG-board gemaakt, dobbelstenen en een ganzenbord. Op deze manier kan ik toch therapie geven met iets meer materiaal. Momenteel ben ik nog op zoek naar pool noodles zodat ik een aangepaste stoel kan maken waarin de kinderen met Cerebrale parese in geplaatst kunnen worden voor een betere houding of om te eten.

Om het weeshuis een beetje op te fleuren heb ik samen met twee andere vrijwilligers een grote, kleurrijke olifant getekend op de muur. Dit maakt het therapie lokaal iets aantrekkelijker.

De cultuur

Siem Reap + Floating village ⛩🛶

Om het tweede item van mijn lijstje af te strepen, zijn we dit weekend naar Siem Reap gegaan om de bekende tempels te zien. Ik kan dus nu officieel zeggen dat ik Cambodja bezocht heb. Op donderdag avond zijn we met de nachtbus naar Siem reap vertrokken, dit duurde 6 uur. Vrijdag zijn we naar de floating village geweest. De zon scheen hard en de temperatuur was niet te harden (36graden). De watergevechten die tussen de boten plaatsvinden maakte het wat aangenamer.

De dag erop zijn we om 4u opgestaan om de zonsopkomst in Angkor Wat te zien en de rest van de binnenste cirkel van de tempels in Siem Reap. De meest bekende tempels zijn Angkor Wat en de Tomb Raider tempel, ook wel de Angelina Jolie tempel genoemd.

Uiteraard kan een selfie met een monnik niet ontbreken!

De cultuur

Killing Fields 💀

Je bent niet in Cambodja geweest als je de beroemde Killing Fields en Angkor Wat niet hebt bezocht. Hierbij zijn de Killing Fields alvast van mijn lijstje afgestreept en heb ik bijna Cambodja bezocht. De Killing Fields zijn zeer indrukwekkend om te bezoeken. Overal zijn grote gaten in de grond die lijken op grondverzakkingen. Dit zijn echter massagraven waar honderden mensen in zijn gegooid na martelingen. De Killing Fields waren de plekken waar de mensen hun laatste adem uitbliezen, velen zagen dit als een laatste halte die hen opluchting brach na alle martelingen.

Het regenseizoen is nog volop bezig, dit duurt tot eind oktober. Vandaag heb ik voor het eerst de zware regenbuien meegemaakt in Cambodja. Binnen een half uur stond de hele straat onder water. Iedereen op een motorbike hield zijn voeten omhoog, tuk tuks reden niet meer wegens de gaten in de weg en autos stonden bijna onder water.

Aangezien er twee meisjes uit het appartement de volgende dag naar huis gaan, zijn we met zijn alle naar een restaurant gegaan om afscheid te nemen. In dit restaurant hebben we een aantal Khmer Food geprobeerd. Een van deze gerechten was Tarantula. Ik wilde dit heel graag proberen, maar het idee dat het een Tarantula is was toch een beetje beangstigend. De buitenkant van de Tarantula is hard en smaakt naar niks. De binnenkant is zacht en smaakt lichtjes naar kip.
Onderweg naar het project kom ik langs een grote markt. Overal langs de weg staan kraampjes die van alles en nog wat verkopen. Een van deze dingen is vlees. Het vlees wordt gewoon aan een haak buiten in de volle zon (33 graden) gehangen. het vlees wordt niet gekoeld en overal zitten vliegen op.

Het werkveld

Exercise everyday 🏃🏽🤸🏽‍♂️

Na de eerste week is het me gelukt om alle namen van de kinderen en volwassenen te onthouden. Ook spreek ik al een aardig woordje Khmer aangezien de mensen hier geen engels spreken en dit mijn enige manier is om te communiceren. De meeste kinderen hebben een leerstoornis en begrijpen dus simpele gebaren, basis Khmer en heel soms een klein woordje Engels. Ook hebben veel kinderen autisme, ze doorgaan een ander leerproces. De meeste gaan naar school, die zich op het terrein bevindt, en leren hier basis schoolse vaardigheden van een speciale leerkracht. De kinderen met CP gaan niet naar school, zij liggen heel de dag op de grond, op een mat of in hun bed. Mobiliseren gebeurd enkel ’s ochtends door het personeel. Bij de jongere kinderen (3-5jaar) gebruik ik een spiegel om hun zelfbewustzijn te vergroten. De meeste kunnen hun eigen hoofd nog niet rechthouden. Ik leg de kinderen zo veel mogelijk op hun buik en stimuleer ze om omhoog te kijken of hun hoofd te bewegen door in de spiegel te kijken.
Een van de volwassenen die ik iedere dag therapie geef, spreekt engels en Khmer en hij leert mij Khmer tijdens de therapieën. De volwassenen die in The Home of Hope verblijven hebben uiteenlopende ziektebeelden. De volwassenen die ik niet behandel die enkel daar wonen hebben HIV of een psychiatrische stoornis. De volwassenen die ik wel behandel hebben een CVA gehad en hypertensie. Met de CVA patiënten werk ik voornamelijk op het gangpatroon, evenwicht bewaren en het gebruiken van hun aangedane ledematen. De kinderen met CP behandel ik door ze correct te positioneren en mobiliseren. Ik ben het personeel aan het leren waarom het belangrijk is om deze kinderen te positioneren en hoe ze dit moeten doen.

Dit weekend ga ik naar Siem Reap (Angkor Wat), tot over een weekje dus!
Zoals mijn patiënten zeggen : ហាត់ប្រាណជារៀងរាល់ថ្ងៃ (hatbran chea riengrealthngai) = exercise everyday!