Het weekend .. tijd voor ontspanning zeggen wij dan!

Naar onze Belgische traditie besloten we om vrijdagavond gewoon rustig iets te gaan drinken op café. Ditmaal enkel met ons tweetjes, ook al was dit niet van lange duur. Na  10 minuten kwamen er al mensen aan onze tafel staan om een praatje te slaan. Toch sociale mensen die Zuid – Afrikanen. Af en toe moesten we ook even gered worden van minder aangename cafégangers, gelukkig had de tafel naast ons dit opgemerkt en kwamen ze ons heel subtiel vergezellen. Hierdoor hebben we weer leuke vrienden bijgemaakt 🙂 Die avond was het net de verjaardag van onze nieuwe vriendin en die hebben we dan ook stevig gevierd.

De dag erna gingen we nog een keer naar Waterfront. Één van onze vrienden hier in het hostel is een rowing coach en had die dag daar een wedstrijd. Goeie vrienden als we zijn gingen we voor hem supporteren.
In één van onze vorige blog berichten heb je het misschien al eens gelezen… maar na duuzend keer voorbij ‘Den Anker’ (Belgisch restaurant) gelopen te hebben, schoven we er nu eindelijk ook eens aan tafel. Toen we er aankwamen was er helaas geen plaats meer op het terras dus stonden we even te wachten aan de zijkant, tot een Vlaams koppel ons hun tafel aanbood. We maakten een kort praatje met hun en toen bleek dat de vrouw de eigenares was. Van service gesproken!
Lang hebben we niet op de menukaart moeten kijken, de keuzes waren al snel gemaakt. Daphne bestelde (tromgeroffel) een steak au poivre met frietjes en Sanne (ook niet zo moeilijk te voorspellen) mosselen met frietjes.  Hoe lekker we het eten van Zuid-Afrika soms vinden, er kan toch niks op tegen onze favorieten van de Belgische keuken.

Nadat onze local vrienden ons hier veel nieuwe dingen hebben leren kennen, was het nu aan ons om hun eens kennis te laten maken met een beetje België. Belgisch bier kan hier zeker niet aan ontbreken, we raadden onze vrienden dan ook een Duvel aan en zo aten ze voor de eerste keer in hun leven stoofvlees met frietjes. Hun eigen woorden waren ‘It tastes like heaven’.  

Een dessert konden we natuurlijk niet afslaan en beiden kozen we voor een klassieker nl. een ‘Belgian waffle with ice cream’.

Veel meer hebben we die dag niet gedaan, maar de dag was voor ons meer dan geslaagd. Meer dan drie uur op een terras in de zon zitten is echt wel genieten!

’s Avonds zijn we voor de eerste keer de party street van Cape Town ingetrokken nl. Longstreet. Goeie avond, maar hier bij ons in Claremont hebben we zeker al betere feestjes gehad.

Zondag kozen we voor een rustige dag met een stevig ontbijt. Mugg&bean was hiervoor natuurlijk the place to be. Voor de eerste maal  aten we flapjacks (van die dikke pannenkoeken) en we snappen nog altijd niet waarom we dit nu pas ontdekt hebben. Beste ontbijt ooit! Met onze buikjes vol en rond gingen we een siësta houden op het strand.

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Wist je dat: wij roeien toch niet zo een spannende sport vinden… 🙂

We zitten ondertussen al aan onze voorlaatste week stage. We zeggen het misschien vaak, maar de tijd vliegt hier echt voorbij!!
Net zoals vorige week zijn we nog steeds volop onze individuele kindjes aan het behandelen en geven we zelfstandig groepstherapieën. Deze week hebben we ook elk een dagje vrijaf gekregen, aangezien we normaal maar vier dagen per week stage moeten lopen en we elke week al vijf dagen aanwezig waren. Deze dag hebben we dan optimaal gebruikt om voor school te werken. Jammer genoeg kregen we niet dezelfde dag vrijaf. Het voelde heel vreemd aan om alleen in het hostel te blijven of alleen naar de stage te gaan. Het leek alsof we elk een beetje onze houvast kwijt waren 🙂 We kregen elk de dag vrijaf waarop we het minst individuele therapieën zouden moeten geven. Sanne kreeg vrijdag vrijaf, waardoor arme Daphne na haar vrije donderdag helemaal alleen de gietende regen moest trotseren in de ochtend. Doordat we allebei een andere dag vrijaf kregen, wilde dit ook zeggen dat we de groepstherapie die we normaal gezien samen geven nu apart moesten geven. Het was wel even spannend om helemaal alleen voor zo´n grote groep te staan, maar alles is zeer goed verlopen. We kregen hiervoor dan ook goede commentaren van onze stagementor 🙂

Op woensdag hebben we deelgenomen aan een bijscholing rond Autisme en sociale vaardigheden. Deze bijscholing ging door in VERA School, een gespecialiseerde school voor kinderen met autisme in de buurt van Vista Nova. Deze bijscholing was zeker en vast interessant. We kregen eerst een eerder theoretisch deel voorgeschoteld waarna natuurlijk een meer praktisch gedeelte volgde. We kregen in groep de opdracht om een Social Story te schrijven rond een casus. Dit leverde zeer goede en bruikbare resultaten op.

Een mindere kant aan deze stageweek was dat het vele werk toch wel zijn tol begint te eisen. De ziektemicroben hadden zowel Sanne als Daphne te pakken. Met veel snot – en hoestbuien als gevolg.

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Wist je dat: Ook al is het boven 30 graden, je toch nog altijd een verkoudheid kan hebben.. 🙁

Zware weken op de stage laten je altijd uitkijken naar het weekend.

We startten ons weekend vrijdag avond met Jazz on the field, georganiseerd door de Groote Schuur Primary School. Goeie bands, een tof sfeertje, leuk gezelschap .. alle ingrediënten waren dus duidelijk aanwezig voor een goeie avond.

Zaterdag zijn we nog een keer naar Cape Town City getrokken. Het werd een rustig dagje gevuld met shoppen en wat sightseeing. We sloten onze dag in de stad af met een etentje in een super gezellige bar en restaurant in Long Street genaamd Zula. Omdat we nog moesten wachten op de aankomst van een van onze vrienden en we al meerdere malen ondervonden hebben dat tijd hier een flexibel begrip is begonnen we alvast met ons dessert. Wie zegt er dat je het beste altijd tot het laatste moet houden? 🙂

En wat zou een zaterdagavond zijn zonder een drankje nuttigen en een dansje te placeren?

Met de vorige avond in het achterhoofd, kozen we zondag voor een rustige relax dag. We trokken er op uit om een nieuw strand te gaan ontdekken, namelijk het strand in Fish Hoek. Deze ontdekking was van korte duur gezien de hevige wind die het niet zo aangenaam vertoeven maakte.

We besloten vervolgens de trein terug te nemen naar het station voor Fish Hoek, Kalk Baai. Het strand van Kalk Baai bezat alles wat ons hartje begeerde. Amper wind die voor een aangename temperatuur zorgde, een rustig en dun bevolkt strand, mooie fauna en flora en natuurlijk een prachtig uitzicht.

Terug in Newlands namen we de tijd om na een maand nog eens met onze familie en vrienden te skypen. Hiervoor moeten we namelijk naar een restaurant gaan waar we wireless internet kunnen gebruiken. Het was een blij weerzien! 🙂
Dat skypen neemt natuurlijk wat tijd in beslag, waardoor we laat nog aan wat schoolwerk moesten beginnen. Maar doorzetters als we zijn, zijn onze voorbereidingen voor komende week in orde.

Wist je dat: Onze onderhandeltechnieken er steeds beter op worden. Ons zetten ze niet in’t zak 😉

Wist je dat: We het echt wel fijn vonden om onze familie, vrienden en vriendinnen terug te zien. Baie dankie!

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Na de goede voorbereidingen van onze therapieën in het weekend, waren we weer klaar voor een nieuwe stageweek. We zijn momenteel namelijk volledig zelfstandig kinderen aan het behandelen.  Hier horen ook groepstherapieën bij.
Voor onze groep waarbij we rond schrijfmotoriek werken moeten we telkens letters aanleren op een originele en creatieve manier. Hierbij starten we telkens met een oefening om de fingermovements te trainen. Ditmaal moesten we de Frog Jump Letters aanleren. Als oefening voor de vingers bleven we natuurlijk in het kikker – thema. Zo kreeg elk kind een hongerige kikker die ze moesten voeden door gebruik te maken van een pincet die ze met hun drie schrijfvingers moesten hanteren. Al zeggen we het zelf, het was een geslaagde activiteit. En ook onze stagementor deelde onze mening.

Flexibel zijn is een eigenschap die een ergotherapeut zeker moet bezitten. Zo moesten we twee van onze groepstherapieën heel wat aanpassen omdat er plots een groepsfoto van de hele school moest gemaakt worden. Wij mochten hier natuurlijk niet op ontbreken 🙂

Naast werken is er ’s avonds toch ook soms tijd voor ontspanning. Zo hadden we een jarige onder onze vrienden hier in het hostel. Dit hebben we in intieme kring en op een rustige manier gevierd. Het was natuurlijk een weekdag! De uitgebreide versie kwam de volgende dag aan bod 🙂

Al bij al is onze stageweek goed verlopen. Al onze zelfstandig uitgevoerde behandelingen werden goedgekeurd en dat maakte ons natuurlijke blije ergotherapeuten 🙂

Wist je dat: Wij een goed team zijn in het geven van groepstherapieën! 😉

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Weekend 23 – 24/02

Na een vermoeiende stageweek was het eindelijk weekend. Maar helaas hebben we een hele zaterdag aan schoolwerk gespendeerd, want ook dat moet gebeuren en mag zeker niet onderschat worden. Toch wel even vermelden dat we hierbij een beetje (veel) jaloers zijn op de Nederlandse studenten die ook in het hostel verblijven. Zij moeten namelijk maar 3 van de 7 dagen stage lopen .. stel je voor seg!

Tussen al het schoolwerk door hebben we heel even de tijd genomen om Carshow op het sportveld van Groote Schuur High School te gaan bekijken.

Zondag zijn we dan weer op en top gaan toeristen. We trokken voor een tweede keer naar Waterfront om te genieten van het zonnetje, kleine optredens en dit in het gezelschap van een overheerlijke fronzen yoghurt.

Verder hebben we al een paar souvenirtjes en cadeautjes gekocht, maar wat vertellen we natuurlijk niet 😉

 Wanneer we voor de tweede keer in Waterfront het bekende Belgische restaurant Den Anker voorbij liepen, gingen we toch eens piepen op de menukaart. En we kunnen jullie nu al zeggen dat ze ons daar binnen een paar weken wel aan een tafel op het terras zullen vinden. We willen natuurlijk eens uittesten of dit echt wel de echte Belgische keuken is zoals ze beweren.

’s Avonds was het weer tijd voor meer schoolwerk en eens vroeg onder de lakens kruipen. Want de dag ervoor was dat niet het geval 😉

Wist je dat: de meeuwen in Waterfront Daphne een klein douche’ke hebben gegeven. Gelukkig was alleen de kuit getroffen.

Veel liefs,
Sanne en Daphne

We zijn ondertussen een dikke maand stage aan het lopen. Omdat de eerste weken van het schooljaar voornamelijk bestaan uit het afnemen van assessment konden we nu pas echt beginnen met het geven van therapieën. We keken er erg naar uit om eindelijk te starten met de therapieën. Want geloof ons, pro’s in het afnemen van assessments zijn we nu echt wel!
Naast nog enkele therapieën te observeren zijn we deze week begonnen met zelfstandig therapie te geven. Dit wil zeggen dat we elk voor de vijf individuele kinderen die we behandelen twee therapieën per week moeten voorzien. Daarnaast zijn er ook enkele groepstherapieën die we overnemen.
Door onze ervaring met kinderen (chiro, speelplein, …) kunnen we gelukkig rekenen op onze eigen creativiteit 🙂

Deze week stond er iets speciaals op het programma. Het was namelijk Beach Outing. Op deze dag gingen we met de hele Grade 1, 2 en 3 naar het strand van St – James. Tijdens deze uitstap kregen we elk een kind toegewezen waar we de hele dag verantwoordelijk voor waren. Sanne was verantwoordelijk voor een 10 jarige jongen met CP, meer bepaald athetose en Daphne een 7 jarige jongen ook met CP.  Die dag was de zee heel wild, dus het was oppassen geblazen dat onze kinders niet in de golven verdwenen. Onze armspieren werden dan ook op de proef gesteld! Hoewel we maar op één kind moesten letten, toch was dit al vermoeiend genoeg. Chapeau voor alle mama’s en papa’s die dat elke keer moeten doen 🙂 Na het maken van zandkastelen en het verzamelen van 178 schelpen met onze kindjes, was het tijd om naar huis te gaan. Onze collega therapeuten wisten natuurlijk op voorhand dat het een vermoeiende dag zou zijn. Toen we terug op school aankwamen, hadden zij voor een helend middel gezorgd waardoor we ons meteen weer beter voelden, nl. een goe stuk chocolade! Wij vrouwen verstaan elkaar.

Diezelfde week kregen we onze tussentijdse evaluatie, ook al hebben we nog niet veel therapie kunnen geven, waren we heel tevreden met onze beoordeling.

Tot zover onze vijfde week stage 🙂

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Wist je dat: We stiekem voor onszelf ook wat schelpen hebben geraapt, nostalgie alom!

Ons vijfde weekend in Kaapstad zou er net iets anders uitzien dan de anderen. Het was namelijk out – weekend in het hostel. Dit betekent dat iedereen die in het hostel verblijft een heel weekend het hostel moest verlaten.
Gelukkig konden wij rekenen op de gastvrijheid van Elizabeth, iemand van de boarding staff. Haar grootvader heeft een huis in Simon’s Town waar wij samen met een Nederlandse student en de vier boarding masters konden verblijven.

Vrijdag avond trokken we met onze bagage richting het station van Claremont om te trein naar Simon’s Town te nemen. We hadden een treinrit van ongeveer 40 minuten voor de boeg. Deze verliep anders wel vlot genoeg. We zorgden namelijk voor ons eigen entertainment. Cheslyn zorgde voor de muzikale toets met zijn gitaar, en wij konden het niet laten onze zangtalenten door de trein te laten weerklinken.
Eens aangekomen in Simon’s Town  stond ons zogezegd nog een 15 min. wandeling te wachten. Niets was minder waar. Niet 15 maar 40 minuten wandelen en 50 trappen kwamen we aan in het charmante vakantiehuisje.

Toen we eindelijk de lichtschakelaar gevonden hadden, maakten we kennis met de eerste huisdieren. Niet veel later maakten deze huisdieren kennis met de onderkant van onze slippers. Kakkerlak (5cm!) nummer 1 – 6 .. R.I.P.

Zaterdag maakte we er gebruik van eens goed uit te slapen en maakten we onszelf een uitgebreid ontbijt. Jawel, deze keer mochten we in pyjama aan de ontbijttafel schuiven :)We kozen voor een lazy Saturday. In de voormiddag en vroege namiddag bleven we aan het huisje om wat te chillen in the garden en te genieten van het toch wel prachtige uitzicht.

In de late namiddag besloten we toch een kijkje te gaan nemen naar het strand. Dit was niet zogezegd maar wel echt 10 minuten wandelen 🙂
Op Seaforth Beach maakten we van de gelegenheid gebruik om nog eens voor de camera te poseren met pinguins. Toch bleven we steeds op onze hoede want ze durven wel al eens bijten naar het schijnt.

Terug aan het vakantiehuisje, was het tijd voor onze eerste braai hier in Zuid – Afrika. De jongens zorgden voor het vlees en het (aangebrande) brood op tafel. De meisjes keken en zagen dat het goed was 🙂

Na een voldane maaltijd vonden de locals dat het tijd was om ons kennis te laten maken met een van de populaire drankjes hier in Zuid – Afrika, namelijk Amarula. Aan deze drank was uiteraard een verhaal verbonden dat ons in geuren en kleuren verteld werd, zoals je op deze foto wel kan zien. Vraag ons echter niet naar de inhoud van het verhaal, hiervoor verbinden we u graag door naar Mr. Solomons en Mr. Hellenberg.

Later op de avond trokken we Simon’s Town in en kwamen we terecht in een cafeetje, het enige dat open was, maar waar wel een stevig feestje aan de gang was. Dit zette zich uiteraard verder tot in de vroege uurtjes..

Zondag profiteerden we er opnieuw van om goed uit te slapen. Neem het ons niet kwalijk, maar we kunnen dit in het hostel eigenlijk nooit doen.
Daarna volgde een ontbijtje met uitzicht op de haven van Simon’s Town en een namiddagje strand.

Na dit out / rust / relax – weekend waren we weer helemaal klaar voor een nieuwe stageweek.

Wist je dat: we nu helemaal pro’s zijn in het killen van kakkerlakken. Geen kakkerlak is nog veilig voor Sanne’s slipper!

 Veel liefs,
Sanne en Daphne

Onze vierde stageweek werd op maandag al meteen feestelijk ingezet. Het was de verjaardag van een van de kiné’s en naar goede gewoonte wordt er heel wat lekkers voorzien voor alle therapeuten. Toen we dus tijdens break – time een kijkje gingen nemen op de kiné – afdeling werd onze aandacht meteen getrokken door een gigantische zelfgemaakte chocoladetaart. Wij als chocoladekenners konden zeker en vast beamen dat dit een ongelooflijk super gigantisch lekkere taart was. We waren onder de indruk! 🙂
Op dinsdag werd deze traditie gewoon verder gezet, want jawel .. er was opnieuw een kiné jarig. Ons hoor je hier natuurlijk niet om klagen, want er stond tijdens break – time weer wat lekkers op ons te wachten. We maakten van deze gelegenheid zeker gebruik om onze interdisciplinaire relaties te onderhouden en een gezellige babbel met de andere therapeuten te houden.

Na een week therapieën te observeren was het nu tijd om zelf aan de slag te gaan. De therapieën die de O.T.’s opgesteld hadden namen wij nu over. Over het algemeen is dit vlot verlopen en leerden we weer zeer veel bij. Ook de groepstherapieën namen we voor onze rekening. Deze verliepen gelukkig redelijk vlot, maar we kunnen nog wel wat oefening gebruiken 🙂

Het hoogtepunt van deze week was toch wel donderdag, namelijk Valentine’s Day. Alle kinderen, en ook wij, werden verzocht om in rood en wit gekleed naar school te komen. De schooluniformen mochten voor een dag in de kast blijven hangen, wat voor een toffe en liefdevolle sfeer zorgde. Het was leuk te zien hoe de kinderen straalden in hun eigen kledij. Tijdens deze Valentijnsdag werden verrast door ons Head of departement, Erika, met een chocolade lolly in de vorm van een hartje. Jummie!!

Niet alleen op onze stageplaats werd Valentijn uitbundig gevierd. Ook hier in het hostel kon deze dag niet onopgemerkt voorbij gaan. De boarding master, Brenda, wilde een Valentine’s dinner organiseren voor de high schoolers die in het hostel verblijven. Maar hiervoor had ze wel hulp nodig. Omdat de boarding staff late uren klopten op de universiteit namen wij deze taak op ons. Samen met enkele meisjes van de high school toverden we de dining hall om tot een romantisch tafereel. En al zeggen we het zelf .. het resultaat mocht er wezen!

Voor dit speciale diner werd iedereen in het hostel verzocht om zich eens op te maken en voor mooie verschijningen aan tafel te zorgen. De meisjes high schoolers vonden het duidelijk niet erg om hun mooiste outfit boven te halen. Ze zagen er dan ook geweldig uit. Dit had natuurlijk het nodige effect op de jongens 🙂
En ook wij trokken eens wat anders aan dan een short.

Het Valentijnsdiner was werkelijk om duimen en vingers van af te likken. Wat ook hier niet kon ontbreken was een dikke chocoladetaart met slagroom. Jummie again!!
Daarna werden we nog geëntertaind door de high schoolers. De boarding staff had een spel opgesteld waarbij het boys en girls hostel het tegen elkaar moesten opnemen. De ronde die ons voor altijd zal bijblijven is de Dance Battle. Konten werden geshaked, salto’s werden gemaakt, de ooooh’s en de aaaaaaah’s waren aanwezig .. de battle was dik geslaagd!! En wij, wij waren helemaal onder de indruk van hun dancing skills.
Aan het einde van deze avond werden onze inzet duidelijk geapprecieerd. Zelfs door de principal van Grote Schuur High School 😉 Score!
Het was echt een HAPPY Valentine’s Day!

Om ons blogbericht over deze vierde stageweek af te ronden willen we graag nog iemand in de bloemetjes zetten. Malika, de receptioniste van Vista Nova School, zorgt er iedere ochtend voor dat wij veilig (en vooral snel) op onze stageplaats aankomen. Elke rit in haar party – mobile doet ons meer zin krijgen in het weekend. Goede muziek en een gezellige babbel!

Wist je dat: We zeker niet gaan vertrekken zonder dat recept van die overheerlijke chocoladetaart! 🙂

Liefs,
Sanne en Daphne

Weekend nummer 4..
Zaterdag vielen onze plannen letterlijk in het water. Jawel, het kan ook regenen in Kaapstad!
We hadden gepland om een marktje te doen in Rondebosch (naast Newlands) en eventueel een uitstapje in de namiddag. Dit werd uiteindelijk ingeruild voor een dagje schoolwerk. Dat moet natuurlijk ook gebeuren 🙂

Zaterdag avond trokken onze party – Shoes (teenslippers 🙂 ) aan  en zijn we nog eens gaan proeven van het Zuid – Afrikaanse nachtleven. Ook in Zuid – Afrika zijn onze betere Belgische artiesten bekend. We lieten ons volledig gaan op het nummer We can only live today van Netsky, en voelden ons toch wel trotse Belgen.

Na zondag even uit te slapen (het is tenslotte weekend voor iets) was het weer tijd voor een meer toeristische activiteit. Ditmaal hebben we een bezoek gebracht aan de Kirstenbosch Botanical Garden. Een woord .. WAUW!!!

Kirstenbosch is een unieke botanische tuin van meer dan 520 hectaren groot. Een paradijs voor plantenliefhebbers en wandelaars. Maar ook Daphne en Sanne hebben er van genoten.
Kirstenbosch sprak nogal tot onze verbeelding. Het leek net of we door de jungle van Mowgli en Baloo liepen en we voelden ons een beetje als Jane, maar dan zonder Tarzan 🙁

We namen onze eigen picknick mee (toast met confituur), maar deze was net iets minder uitgebreid dan de meeste picknicks die we tegenkwamen. Kirstenbosch blijkt namelijk the place to be voor een gigantische picknick met de hele familie of gewoon romantisch met z’n tweetjes. Waar is Tarzan als je hem nodig hebt?!

Tussen het picknicken door moest je wel alert zijn voor de meest lelijke vogels ooit! Hierond een foto van de baby’s. Deze vallen nog mee, maar geloof ons, de volwassen versie hiervan is echt geen lachertje. Je wil er niet door gewekt worden tijdens een siesta op het gras.

Wanneer in de namiddag de zon er goed door kwam, konden we het ons natuurlijk niet laten een terrasje te doen. En wat is een terrasje zonder een ijsje? 🙂
En amaj .. dat was nog eens een terras met een uitzicht! We bevonden ons namelijk aan de voet van de Tafelberg. Kortom, een echte aanrader!!!

Veel liefs,
Sanne en Daphne

Wist je dat: Je echt elke keer moet checken of je kodak voldoende opgeladen is. Want deze twee hadden dat natuurlijk niet gedaan. (Gelukkig hebben we toch nog een paar prachtige plaatjes voor jullie kunnen maken).

Onze derde stageweek startte zoals de tweede, namelijk met het afnemen van assessments. Ditmaal namen we de assessments zelfstandig af en mochten we ook de scoring en evaluatie voor onze rekening nemen. Daarnaast hebben we eindelijk een volledig zicht op welke kinderen we individueel en in groep zullen behandelen.

Het begeleiden van kinderen met CP tijdens het zwemmen is ook een onderdeel van ons takenpakket op de stage. Daphne had woensdag pech. De waterpomp van het zwembad was kapot en raar maar waar, het water was te koud voor de kinderen om te zwemmen. Sanne had de dag nadien meer geluk. De pomp was gefixt en de het zwemmen ging door zoals gepland. Tijdens deze zwemactiviteit moest Sanne de kinderen in een rolstoel transfereren in het water. Ze kon haar transfertechnieken dus goed oefenen. Vervolgens moest ze de kinderen in het water begeleiden en natuurlijk ook terug ook in hun rolstoel transfereren en helpen bij het aankleden. De zwemactiviteiten hebben op deze kinderen echt een relaxerende werking.

Vrijdag kwamen we voor onze eerste grote uitdaging te staan. Drie van de vier ergotherapeuten waren op bijscholing, waardoor wij twee groepstherapieën volledig zelfstandig uitgevoerd hebben. Dit was een heel leerrijke maar zeker ook een plezante ervaring. We smelten nog steeds wanneer we de kleine kapoenen in koor horen zeggen: “Goodmorning Sanne en Daphne!” 🙂
Vrijdag wil natuurlijk ook zeggen dat we vroeger naar huis mogen. We maakten hier gretig gebruik van door het strand nog eens een bezoekje te brengen en ons weekend meteen goed in te zetten.

Wist je dat: We ontdekt hebben dat De Past (uit Leest) en ex – Pastoor Stefaan (uit Sint – Pieters – Leeuw) een en dezelfde persoon is. De wereld is soms toch klein 🙂

Liefs,
Sanne en Daphne