De voorbije week ging weer zo snel voorbij. We zijn met veel verschillende dingen bezig geweest op stage. Hieronder ook aan groepstherapieën. Vorige week hadden we met een deel van de kinderen een groot ganzenbord op karton gemaakt. Ons doel was om de kinderen te stimuleren om fijn motorisch vaardigheden in te oefenen en om zelf iets te creëren. Over enthousiasme gesproken, de opdracht was nog niet uitgelegd en er stonden al kleine tekeningen op het karton.
De omgeving om de therapiesessies in uit te voeren is niet altijd even ideaal, maar op deze manier leren we flexibel om te gaan met de mogelijkheden die we hebben. Deze week hebben we het bordspel dan gespeeld. We hadden bij een tien-tal vakjes opdrachten gemaakt. Deze opdrachten waren voor zowel fijn als grof motorische vaardigheden te oefenen, maar ook op cognitief gebied werden de kinderen uitgedaagd.
Vol enthousiasme kwamen de kinderen rond het bordspel zitten. Het verliep af en toe chaotisch, maar aan de kinderen konden we zien hoe veel ze ervan genoten!
Het is wel degelijk waar wat ze zeggen:
Alone we can do so little, together we can do so much!
Op het einde van de dag, werden we getrakteerd door het keukenteam op een lekker stuk cake om de dag mee af te sluiten!
Afgelopen weekend hebben we onze eerste trip gemaakt. Dit was nu eens genieten!! 🙂
We zijn naar het Kwai-Kwai eiland geweest. Dit ligt in het Brokopondomeer in het binnenland. We waren met een groep van 18 buitenlandse studenten, waarvan 7 Belgen.
Zaterdagochtend werden we om 9 uur opgehaald in onze straat met een busje. Natuurlijk zouden we niet in Suriname zijn, als we niet met vertraging zouden vertrekken. Dus tegen half 10 zijn we dan ook pas vertrokken. De busrit zou normaal 3 uur duren, waarna we nog een rit met de boot van een halfuur moesten maken. De buschauffeur had zijn boxen aangezet en met een goede, zomerse remix vertrokken we dan richting het binnenland! 😀
Na anderhalf uur rijden hoorden we ineens twee luide knallen. De buschauffeur stelden ons gerust dat er niets aan de hand was, maar bij de volgende parking reed hij toch van de weg. Na een snelle inspectie bleek dat er een klapband was. Geen probleem! De chauffeur en begeleiders gingen meteen aan de slag en na een kwartiertje konden we terug opstappen en de rit verder zetten. (Ze hebben dit dus vaker aan de hand, logisch met hoe sommige wegen erbij liggen) 🙂
De busrit ging snel voorbij met de uitgestrekte natuur, het moedergebergte en de grootste fabriek van Suriname, hadden we al een uitstap op zich gedaan. Eenmaal aangekomen aan het meer, moesten we nog kort wachten op ons bootje. Hier was het heel druk met verschillende bootjes waar mensen goederen aan het opladen waren voor de lokale dorpjes op alle verschillende eilanden.
Na een ontspannen boottocht kwamen we eindelijk aan op het eiland. Na een warm welkom van de gastvrouw, kregen we een uur om ons te installeren in onze hutjes en een deel van het eiland te verkennen. Vervolgens kregen we een vers klaargemaakte nasi als middagmaal.
In de namiddag zijn we een kleine wandeling gaan maken door het bos van het eiland. Hier werden we op het einde opgehaald door het bootje. We zijn dan naar een “waterval” geweest. Hier konden we de rest van de namiddag relaxen, zwemmen, zonnen… Voor Surinamers ziet een waterval er wel anders uit als voor ons. Namelijk enkele rotsen in het water en enkele stroomversnellingen. Toch was het heel fijn en ontspannen.
’s Avonds kregen we een echte Surinaamse maaltijd voorgeschoteld, namelijk cassave frietjes met een rauwe koolsla en geroosterde kip en vis (voor Coralie natuurlijk 🙂 ). De cassave frietjes waren nog wel lichtjes bitter. Toch niet helemaal ons ding 😉
Wanneer we ons ’s avonds aan het klaarmaken waren voor te gaan slapen, hoorden we de veldmuisjes rondkruipen. We hadden dus nog een lange nacht tegemoet 🙁 De eerste uren hebben we nog goed kunnen slapen, maar om half 6 was ik wakker geworden van muisjes die op het dak boven mijn hoofd aan het kruipen waren. Sinds toen heb ik dus niet meer geslapen 🙁 Van zodra het dan licht was, was ik ook de eerste uit het hutje. Wat was ik blij dat het maar voor een nacht was!
Na een lekker ontbijt, zijn we terug het bootje opgestapt om land inwaarts te varen. Hier zijn we twee dorpjes gaan bezoeken. Wanneer we in het dorpje waren, voelden we ons wel in Afrika. Zoals de beelden die je op TV ziet van de dorpjes daar, zo zagen deze dorpjes er ook uit. Jammer genoeg mochten we geen foto’s of filmpjes maken. Veel van de mensen in deze dorpjes kunnen geen Nederlands, gelukkig kon onze gids wel Saramaccaans en vertaalde hij wat de mensen zeiden. 🙂
Nadat we van het ene dorpje naar het andere zijn gewandeld, zijn we nog de waterbron van de omliggende dorpjes gaan bekijken. Dit was een hele installatie waar wij toch van verschoten, in de dorpjes was er namelijk amper of geen elektriciteit.
Vervolgens zijn we terug op de boot gestapt richting het vaste land om hierna terug de bus in te gaan naar huis. Tegen half 8 ’s avonds waren we dan ontspannen, maar toch moe terug in ons huisje.
Het was dus echt een super weekend!
Ontspannen zijn we maandag dan de stage week kunnen beginnen! 🙂
Hier nog een filmpje met het fantastische uitzicht op de natuur!!
Zoals jullie misschien al kunnen raden, gaat dit blogbericht over hydrotherapie. Elke dinsdagvoormiddag geven wij hydrotherapie aan de klassen speelleer en de kleuter/observatieklas. In deze klas zitten ook de meeste kinderen die wij individuele therapie geven, dus dit is mooi meegenomen!
Het zwembad dat ter beschikking is, is onderdeel van de Mytylschool. Het is een groot zwembad met verschillende dieptes zodat elk kind in het water kan. Het water van het zwembad wordt opgewarmd door middel van zonnepanelen die door een Belg zijn geplaatst. 😉 Er is ook een tillift aanwezig waarmee kinderen in het water geholpen worden. Jammer genoeg hebben we deze nog niet veel in gebruik gezien.
Tijdens de hydrotherapie ontfermen we ons vooral over de zwakkere kinderen die extra ondersteuning/aandacht nodig hebben. We werken dan vooral op ontspanning en watergewenning. Dit werkt zeer bevorderend voor kinderen met spasticiteit. Daarnaast stappen we ook met een aantal kinderen die hier moeite mee hebben. Enkele kinderen hebben een zwakke hoofd- en rompcontrole, bij deze kinderen gaan we technieken toepassen die we van de badmeester hebben geleerd. Natuurlijk hebben we op school al geleerd hoe we deze kinderen moeten ondersteunen. 😉 Bij de hele zwakke kinderen werken we met ons tweeën. Zo kan één iemand het hoofd en de romp ondersteunen terwijl de andere met de benen aan de slag gaat.
Naast de zwakkere kinderen hebben we ook aandacht voor de andere kinderen. We kijken hoe zij zich positioneren in het water, zo krijgen we ook een beeld van hun mogelijkheden en beperkingen.
Hieronder nog een sfeerbeeld omdat we hydrotherapie leuk vinden! 😉
Ondertussen zijn we al twee weken in Suriname en zijn we hier alles gewoon geworden. De tijd vliegt, zo is onze tweede week stage al voorbij. En het zinnetje dat we al het meest gehoord hebben: “nou, jullie zijn geen Nederlanders!”
Een korte samenvatting van de stageweek:
Maandag zijn we er meteen ingevlogen met individuele therapieën bij de kinderen die we vorige week al gezien hadden. Daarnaast hebben we ook nog andere kindjes geobserveerd. We werken vooral op de schoolse vaardigheden en fijne en grove motoriek. In de namiddag zijn we dan begonnen met de rolstoelanalyse van de kinderen in Huize TylTyl. De jongens zagen dit als een goed excuus om niet te moeten gaan rusten! 😉
Dinsdag was het dan zover, de eerste keer dat we hydrotherapie mochten geven! Na wat uitleggen van de badmeester en de juf konden we beginnen. De kinderen werden omgekleed door de verzorgster en in een badstoel naar ons toegebracht. We zorgden er dan voor dat elk kind zwembandjes aanhad en douche maar! Zelf moesten we met een t-shirt en short het water ingaan. Een leuke en leerrijke ervaring, maar toch heel vermoeiend. Sommige kinderen waren heel uitbundig, anderen een beetje angstig. Voor vele kinderen was het een moment om tot rust te komen en de spieren te ontspannen. In de namiddag hebben we nog een motorische groepsactiviteit gedaan met de kinderen.
Woensdag hebben we in de voormiddag individuele therapie gegeven. In de namiddag hebben we voor een van onze stageprojecten assessments afgenomen bij enkele kinderen met de ziekte van Duchenne.
Donderdagvoormiddag hebben we therapieën gegeven gericht op de grove motoriek. Deze groep kinderen hebben extra aandacht nodig, daarom begeleiden wij ze met twee. In de namiddag hebben we nog een individuele therapie gegeven aan een jongetje van 8 jaar. Hij heeft op zijn eerste een epilepsieaanval gehad, waardoor hij restletsels heeft. De restletsels doen zich vooral aan zijn rechterzijde voor. Hij heeft de mogelijkheid om te stappen, maar hier is nooit met hem op geoefend. Daarnaast heeft hij ook geen kaye walker om hem te ondersteunen. Tijdens de therapie hebben we hem samen gezien en enkele oefeningen met hem gedaan. Een van de andere kinderen heeft wel een kaye walker, we hebben deze even geleend om met de jongen eens te lopen. (Dit natuurlijk onder onze begeleiding 😉 ) Hierdoor hebben we zijn gangpatroon, evenwicht, coördinatie, spierkracht… kunnen observeren. Vele van de tantes (verzorgers) kwamen kijken en waren enthousiast over het feit dat hij het zo goed deed. De glimlach van het jongetje heeft onze dag helemaal goed gemaakt! 😀 Het enthousiasme van de tantes was motiverend om te zien. Ze willen graag van ons bijleren om ook met de jongen te kunnen oefenen.
Zo was de stageweek snel voorbij, maar wat ons bij gebleven is:
Zelfstandig zijn
Geduld hebben
Creativiteit
Gelukkig zijn met de kleine dingen
De glimlachjes op de gezichten 🙂
Hieronder nog een sfeerbeeld van op de stageplaats 🙂
Tot na het weekend met een verhaal over onze avonturen op het Kwai-Kwai eiland! 🙂
Afgelopen dagen werden onze zintuigen geprikkeld en hebben we kunnen proeven en genieten van de Surinaamse keuken.
Dagelijks krijgen we op onze stageplaats een warme maaltijd voorgeschoteld. Deze bestaat uit een grote portie rijst, groenten en kip ( behalve voor Hanne 😉 ). De meeste groenten zijn vrij bitter, maar zeer lekker!
Op donderdagavond 02/02 organiseerde onze verhuurder de Bakabana Drive. We waren zeer nieuwsgierig naar het eten dat we gingen krijgen. We moesten ook niet verwachten dat we daar rustig konden zitten en kijken, maar we moesten zelf de handen uit de mouwen steken.
De gerechten die we gingen maken waren bakabanas, aubergineschijfjes en bara’s. Dit zijn allemaal gefrituurde snack’s.
Bakabana’s zijn langwerpige schijfjes bananen gefrituurd in een mengsel van bloem, eieren en Sprite. Jaja, u leest het goed, SPRITE. De Sprite werd gebruikt voor de luchtigheid van het gerecht. De schijfjes aubergine werden gefrituurd in een mengsel van kikkererwten, bloem, eieren en verschillende kruiden. Ten slotte werden de bara’s gemaakt. Het deeg voor de bara’s bestond uit kikkererwten, zelfrijzende bloem, eieren, groenten zoals erwten, maïs,.. De Surinaamse vrouw legde uit hoe je dit mengsel tot een mooie bara vormde, waarna we dit zelf mochten proberen.
Bij al deze gerechtjes werden er ook verschillende dipsausjes gemaakt, waaronder ééntje met pindakaas. Zo konden we met z’n allen genieten van deze lekkernijen. Dit was een zeer gezellige avond met al onze huisgenoten! 🙂
De volgende ochtend zijn Hanne en ik naar de Centrale markt gestapt. We hadden ons hier al op voorbereid omdat we van verschillende mensen hadden gehoord dat het een daguitstap op zich is.
Na 20 minuutjes stappen kwamen we terecht in de grote overdekte Centrale markt. Deze was zeer groot en de verschillende marktkramers roepen door elkaar om de aandacht te trekken. Na hier enige tijd rond te lopen, hebben we verschillende Surinaamse groenten en fruit gekocht om hier zelf mee aan de slag te gaan.
Wanneer we thuis kwamen, hadden we eens uitgerekend hoeveel euro’s we hieraan hadden uitgegeven. Voor een hele week eten hebben we maar liefst 13,5 euro betaald!
Dus:
Het eten kan heel vettig zijn
Veel invloeden van verschillende culturen
Zeer goedkoop
Drukke markt
Zeer lekker
Via onderstaande link kan je het filmpje bekijken van onze keukenervaring 😉
Vandaag moeten we niet naar onze stageplaats gaan, dus zagen we dit als een geschikt moment om jullie iets te vertellen over wat we de afgelopen vier dagen al gedaan hebben. Op maandag moesten we pas om 12 uur in Huize TylTyl zijn. Hier werden we ontvangen door de directrice en haar collega. Ze hadden geen overzicht over wat we bij de kinderen gingen doen, maar hadden wel een heleboel vragen voor ons. Na een overleg van meer dan een uur, gingen we de kinderen ontmoeten. Sommige waren verlegen anderen kwamen meteen naar ons toe.
Onze eerste indruk van de kinderen was toch even verschieten. Het zijn allemaal kinderen met een lichamelijke beperking (dit wisten we op voorhand al), maar toch waren ze er erger aan toe dan we hadden verwacht. Ze hadden erge misvormingen waar niet meer veel aan te doen is. Ook de manier waarop ze in hun rolstoel zitten of zich verplaatsen is alles behalve veilig en correct.
Omdat we in Huize TylTyl enkel in de namiddag konden staan, hadden we uren te kort. Hierop stelde de directrice voor om te bellen naar de verantwoordelijke van de MyTylschool, waar de kinderen naar school gaan. Zo gezegd, zo gedaan, de volgende dag mochten we om half 9 beginnen op de MyTylschool, na een kort overleg met de verantwoordelijke.
De verantwoordelijke was meteen enthousiast om ons op school te hebben, maar vroeg ook om enkele kinderen te behandelen die niet in Huize TylTyl zitten. Dit vonden we geen probleem. We kregen ons eigen lokaal met basismateriaal dat we mogen gebruiken. Hierna gingen we meteen aan de slag. We hebben het lokaal opgeruimd en ingericht zodat het geschikt is voor therapie. Vervolgens zijn we enkele kinderen gaan observeren. Zo was het al snel half 1, wanneer de school uit ging.
In de namiddagen gaan we dan naar Huize TylTyl waar we beginnen met maaltijdbegeleiding. Hierna krijgen we zelf ook warm eten van het vriendelijke keukenpersoneel. Nadien sluiten we de dag af met ofwel individuele therapieën of een groepsactiviteit.
De rest van de week hebben we ons ingewerkt in de werking van de school en Huize TylTyl. Zo hebben we het personeel ontmoet, afspraken gemaakt rond hydrotherapie en bewegingstherapie en bij enkele kindjes al een handelingsassessment afgenomen.
Onze eerste indrukken van de week zijn:
rustige, ontspannen werksfeer
enthousiaste kinderen en medewerkers
creatief zijn met weinig materiaal
heel zelfstandig te werk gaan
Dit was een korte terugblik van de eerste week. Nu is het tijd om wat cultuur op te snuiven.
