Hallo iedereen. Gisteren was het onze laatste dag in Milaan. Voor we ’s avonds huiswaarts vlogen, zijn we nog een aantal dingen gaan bezoeken. We begonnen ’s ochtends met San Bernardino alle Ossa. Dit is een kerk in het centrum van Milaan, op wandelafstand van de Duomo. De kerk zelf is niet zo speciaal, maar ernaast bevindt zich een kleine kapel, waarvan de muren versierd zijn met talloze menselijke schedels en botten. Dat deed men in de 13e eeuw, toen er te weinig plaats was op het kerkhof. Het is een heel kleine kapel, tot aan het plafond gevuld met botten en schedels. Zeer speciaal om te zien.

Nadien gingen we te voet verder naar de Piazza dei Mercanti. Dit was het oude centrum van Milaan, voordat de Duomo werd gebouwd. Jammer genoeg was hier niet veel te zien, omdat de gevels vernieuwd werden, en dus niet te zien waren door alle stellingen ervoor. We gingen dan maar wat wandelen in de straten er rondom. ’s middags konden we ons broodje opeten op een pleintje in de zon. Misschien niet zo slim, want aangezien onze zonnecrème al ingepakt was, zijn we nu beide verbrand.

Na de middag bezochten we de stedelijke universiteit van Milaan. De studenten hadden ons dit vorige week aangeraden. Het is dan ook een zeer mooi gebouw, en de tuin is nog mooier. Die hadden we eigenlijk graag naar Brussel meegenomen. Vervolgens liepen we verder naar de Colonne di San Lorenzo. Dat zijn ruïnes, uit de tijd van het Romeinse rijk. Ze bevinden zich op een gezellig pleintje, tegenover de kerk van San Lorenzo. Hier zijn we nog even blijven hangen, om nog te genieten van een laatste gelati.

Om te eindigen wouden we gaan kijken naar het Anfiteatro Romano. Ruïnes van een amfitheater, uit dezelfde tijd als de colonne di San Lorenzo. Jammer genoeg was dit park gesloten. We keerden dan maar terug naar ons appartement, om onze valiezen op te halen. Van daar gingen we richting luchthaven, en dat zonder te verdwalen, of de verkeerde bus of trein te nemen, een hele prestatie voor ons.

De vlucht naar huis ging vlot, en we landden gisteren om 23u30 in Brussel. Vermoeid, maar tevreden kropen we ons bed in. We kijken met een goed gevoel terug op onze reis. We hebben veel bijgeleerd tijdens onze bezoeken, en hebben ook heel mooie dingen gezien in de stad. Om deze blog af te sluiten, eindigen we graag nog een laatste keer met onze, ondertussen wel bekende, wijsheden:

1. In een vliegtuig zijn geen stopcontacten. In een trein wel, denk dus goed na over de plaats waar je je gsm oplaadt.
2. Spreek goed af waar ze je komen halen in de luchthaven, zeker als je gsm plat is.
3. Ook in de luchthaven is alles ‘op zijn Italiaans’, denk dus niet dat je tussen de check-in en het opstijgen nog tijd zal hebben voor een etentje.
4. Vertrek op tijd naar de luchthaven.
5. Doe geen nieuwe schoenen aan als je 13 km gaat wandelen.

Bedankt aan iedereen die ons avontuur in Milaan volgde. Ciao!

Als laatste bezoek van deze trip zijn we RSA Ippocrate, een ander woon-zorgcentrum van Korian gaan bezoeken. Dit bezoek hebben we woensdag kunnen regelen doordat de ergotherapeut van het woon-zorgcentrum San Giorgio van Korian hier halftijds werkt.

Het woon-zorgcentrum geeft plaats aan 276 bewoners. In deze instelling is er maar 1 ergotherapeut aanwezig die halftijds werkt. Men kan hier permanent verblijven maar men heeft hier ook enkele kamers om te revalideren waar men maximum 2 maand kan blijven.

Eenmaal we aankwamen op de instelling hadden we het gevoel dat we een hotel binnenstapten. Vooraan is er een grote tuin waar de bewoners kunnen plaatsnemen aan een tafeltje. Deze tuin is afgesloten met een toegangspoort die men kan openen met een code.

Het interieur van het woon-zorgcentrum was luxueus, maar bij het doorgaan naar de kamers merkten we een groot verschil op. Deze waren onpersoonlijk en niet meer luxueus zoals de gangen en het onthaal. In elke kamer staan er 2 bedden en 2 kasten en is ruimte voor de badkamer. De bewoner heeft geen persoonlijke bezittingen op de kamer zoals een zetel of meubels van thuis.

Vandaag hadden we de mogelijkheid om een intake gesprek te volgen bij een patiënt die hier verblijft voor 3 weken. Tijdens het gesprek wordt er gevraagd naar de diagnose, het verhaal van de patiënt en wat zij wil bereiken. De vrouw in kwestie was gevallen en had haar arm en heup gebroken. Als gevolg kreeg ze een heupprothese. De therapeut startte na het intake gesprek met de passieve mobilisatie van de onderste ledematen.

Nadien zijn we samen met de ergotherapeut een rolstoel gaan brengen aan een bewoner. We merken dat de meeste bewoners zich zelfstandig verplaatsen met hun rolstoel. De therapeut stimuleert dit ook gedurende haar therapieën.

Ondertussen hadden we een gesprek met de ergotherapeut, hieruit merkten we een groot verschil op met de andere organisatie van Korian. In onze vorige organisatie (San Giorgio) verliep de dag rustig en was deze duidelijk gestructureerd. Wanneer de therapeut hier aankomt weet zij niet wat ze zal doen. Er zijn namelijk dagelijks nieuwe patiënten waarbij ze een intake gesprek zal afnemen en het onthaal meldt dagelijks welke taken ze hebben voor haar. Ze geeft zelf aan dat het een chaos is en ze van het ene punt naar het andere moet lopen en geen structuur aanwezig is.

De grootste verschillen tussen het woon-zorgcentrum RSA Ippocrate en een woon-zorgcentrum in België zijn:

• De onpersoonlijke kamers.
• Er vinden voornamelijk individuele therapieën plaats.
• In het woon-zorgcentrum zijn er kamers voor een revalidatieprogramma van maximum 2 maanden.

Omdat het vandaag regende, hebben we er een rustige dag van gemaakt. We vertrokken net voor de middag naar het centrum van Milaan. Dat deden we met de bus, in de juiste richting deze keer. We zijn ondertussen gescheiden van google maps, dat was eerder een haat-liefde verhouding. Na ons verschillende keren fout te hebben gestuurd, waren we het beu en vroegen we de scheiding aan. Onze nieuwe liefde heet ‘Moovit’. Op deze app kunnen we blind vertrouwen, een nieuw huwelijk kwam tot stand.

Eenmaal aangekomen in het centrum, dompelden we ons helemaal onder in de cultuur van deze modestad, door te gaan shoppen. We begonnen bij de Corso Buenos Aires. Dit is de langste winkelstraat van Milaan, met maar liefst 1,6 km shopplezier. Hier vind je de betaalbare winkels en grote ketens, voor elk wat wils.

Na een tussenstop bij de Burgerking (om eens wat anders te eten dan pasta), hebben we het tweede deel van deze winkelstraat ontdekt. Nadien namen we de metro naar de Duomo. Het originele plan was om deze te gaan bezoeken, en het dak te beklimmen, om daar van het mooie uitzicht te genieten. Helaas was het nog altijd aan het regenen, dus stelden we dit plan uit naar morgen. In de plaats gingen we verder shoppen. Helaas liet onze bankkaart het niet toe om in deze wijk een aankoop te doen, het werd dus window shoppen. De winkel die ons het meeste bij zal blijven is de enorme Apple store. Alleen al de buitenkant is al de moeite waard, en de winkel alleen al is het waard om een trip naar Milaan te plannen. We hebben nog nooit in ons leven zo veel Iphones bij elkaar gezien.

Eenmaal we rond waren op de Corso Vittorio Emanuele 2, en in het indrukwekkende warenhuis Rinascente keerden we terug naar ons appartement. Daar genoten we van een heerlijke zelfgemaakte pasta. We proberen namelijk zo veel mogelijk zelf te koken, om de kostprijs van onze week Milaan zo laag mogelijk te houden. Elke dag gaan eten zou namelijk hoog kunnen oplopen in prijs.

Om af te sluiten willen we jullie ook vandaag weer wat levenswijsheden meegeven:

1. In Milaan hebben de mensen de gewoonte om met Pasen een groot paasei te kopen. Dat delen ze dan als dessert met de hele familie of met vrienden.
2. Neem een zak mee die tegen de regen kan. Of een vriendin die een zak heeft die tegen regen kan.
3. Wij spreken van palmtakjes. Hier delen ze op Palmzondag eerder halve bomen uit.
4. Als je schoenen kapot zijn, koop dan gewoon nieuwe, je hebt toch plaats in je valies.
5. Wij raden onze buren aan om de kinderkamer geluidsdicht te maken. (Lees: wij hebben hier nog nooit een wekker nodig gehad.)

Hieronder kunnen jullie nog enkele foto’s van vandaag bekijken. Fijne avond nog!

Vandaag haalden we de toerist in onszelf naar boven. We vertrokken richting de wijk Navigli. Deze vroegere havenbuurt is intussen omgetoverd tot een gezellige, kleurrijke wijk, met allerlei bars en restaurants. Vroeger liepen er vijf verschillende kanalen door deze wijk, naar het ontwerp van Leonardo Da Vinci. Daar blijven er nu nog twee van over: Naviglio Grande en Naviglio Pavese. Vroeger bedoeld voor grote scheepvaart, nu zijn het gezellige grachten. Bij het doorlopen van deze wijk merkten we heel veel kunstenaars op.

We bezochten deze wijk niet zomaar. Er vond deze week namelijk een expo plaats: de design beurs. Daar vonden we een paar leuke, maar vooral onbetaalbare dingetjes voor als we later alleen gaan wonen. We ontdekten ook dat hier heel veel bloemenwinkels zijn, en we wisten tot nu toe ook nog niet half hoe veel soorten cactussen er eigenlijk bestaan. We zijn ook helemaal verliefd op blauwe orchideeën.

Na ons korte bezoek aan de designbeurs, hadden we afgesproken met Kristina, om een lekkere gelati te gaan eten. Kristina is een Belgische vrouw, die 30 jaar geleden voor haar werk verhuisd is naar Milaan. We leerde haar kennen, via een zeer wanhopige facebookoproep, in de hoop instellingen in Milaan te vinden. Kristina heeft ons de afgelopen maanden heel hard geholpen in onze zoektocht. En dan vooral met telefoontjes. We wouden haar dan ook absoluut ontmoeten tijdens onze reis, om haar te bedanken met een speciale attentie (1 kilo Belgische chocolade).

Aangezien we graag zoals de echte Italianen wouden doen, hebben we nadien een aperitivo gedronken langs het kanaal, samen met een hapje. Ondertussen bedachten we de wijsheden voor vandaag:

1. In de lift moet je altijd eerst wachten tot iedereen erin staat, en dan pas op de knopjes duwen. Hij gaat namelijk enkel naar het verdiep dat als eerste gekozen werd. (Sorry buurman, dat je weer naar beneden moest lopen.)
2. Na een tijdje vind je de weg ook wel zonder google maps (applausje voor ons!)
3. Denk nooit ‘Ik volg de mensenmassa voor de goede weg’, want ze lopen uiteindelijk toch in beide richtingen.
4. Vertrek goed op voorhand, want op een voetgangersbrug kan het fille zijn.
5. Denk niet dan je de Milanezen kan nadoen in het verkeer. (Lees: wij hadden daarstraks een bijna-doodervaring.)

Ciao!

Hey iedereen! Om af te sluiten hebben we ook vandaag weer wat wijsheden opgelijst.

1. Zorg dat je de stekker aanzet als je iets wil opladen, of je zou wel eens een dag onbereikbaar kunnen zijn.
2. Als oude dametjes tegen jou beginnen praten in het Italiaans, beginnen ze alleen maar meer te praten als je ‘English’ zeg. Je zegt best gewoon ‘Si, comprende, comprende’, of ze stoppen nooit meer. Comprende?
3. Vergeet de voordeur niet op slot te draaien.
4. Neem nergens eten mee, want je krijgt er toch. Italianen zijn hier heel vrijgevig mee.
5. Blaffende honden bijten niet, maar ze maken je wel (heel vroeg) wakker.

Met onze wijsheden op zak vliegen wij het weekend in. Buon fine settimana!

Ciao,

Om af te sluiten willen we jullie ook vandaag nog enkele levenswijsheden meegeven.

1. Taalmoeilijkheden zijn niet altijd een probleem. Soms kom je er beter uit. De delivery man van de Mcdonalds denkt nu dat wij de bazen van Airbnb zijn.
2. Je neemt best een visakaart mee op reis, als je eten aan huis wilt laten leveren.
3. Ook in Milaan kan het regenen. Heel hard regenen…
4. Vraag aan je gastheer om instructies achter te laten over het openen van de terrasdeur.
5. Neem altijd reserve schoenen mee op reis. Of hele goede plakkers.

Dat was het voor vandaag.

Tot morgen!