Na een maand in Cambodja te wonen voel ik me helemaal thuis. Het leven is hier rustig, simpel en goedkoop. Alle vrouwen lopen rond in hun pyjama, omdat dit meer comfortabel is in de hitte, ik voel me dus als een vis in het water hier. Ook helpt het dat ik na een maand dezelfde huidskleur heb als de mensen hier, de meeste mensen denken dat ik van de Filippijnen ben. (Op de foto zie je mijn arm en de arm van een van mijn patiënten)

Niet alleen is mijn leven hier totaal anders, ook de therapieën zijn anders. Ik behandel verschillende soorten cliënten: CVA, Parkinson, Psychisch zieken, CP, autisme,…
In het begin was dit moeilijk omdat het materiaal hier anders en schaars is, maar ook hier wen je aan.
Ik heb een standing-chair gevonden waarin ik de kindjes met CP 2x per dag een half uur inzet.

Met de Parkinson patiënten probeer ik hun gangpatroon te verbeteren en ze een ritme aan te leren zodat ze niet freezen. Dit doe ik aan de hand van de parallelle barren zodat ze kunnen steunen waar nodig en aan de hand van cueing. Op de grond heb ik strepen getrokken, het is de bedoeling dat ze hier over heen stappen, dit zijn de visuele cues. Ook gebruik ik auditieve cues door te klappen en te tellen in het Engels of Khmer.
IMG_9836

Op de volgende foto’s zie je een van mijn beste patiënten. Hij heeft een CVA en is al 4 jaar in The Home of Hope. Hij is een van de enige patiënten die Engels spreekt. Tijdens de therapie dit ik hem 2x per dag geef, leert hij mij Khmer en ik leer hem Engels. Zijn T-shirt op de foto is een cadeautje van mij die ik heb meegenomen uit Angkor Wat, Siem Reap. Ook heb ik nieuwe sandalen voor hem gekocht, zijn huidige sandalen zijn oud en kapot. Op zijn oude sandalen wilde hij geen therapie meer volgen omdat hij zich niet veilig genoeg voelde om hierin te lopen.

[KGVID]http://blogs.hlrnet.net/romycambodja/files/2017/10/IMG_9836.mov[/KGVID]