Na de eerste week is het me gelukt om alle namen van de kinderen en volwassenen te onthouden. Ook spreek ik al een aardig woordje Khmer aangezien de mensen hier geen engels spreken en dit mijn enige manier is om te communiceren. De meeste kinderen hebben een leerstoornis en begrijpen dus simpele gebaren, basis Khmer en heel soms een klein woordje Engels. Ook hebben veel kinderen autisme, ze doorgaan een ander leerproces. De meeste gaan naar school, die zich op het terrein bevindt, en leren hier basis schoolse vaardigheden van een speciale leerkracht. De kinderen met CP gaan niet naar school, zij liggen heel de dag op de grond, op een mat of in hun bed. Mobiliseren gebeurd enkel ’s ochtends door het personeel. Bij de jongere kinderen (3-5jaar) gebruik ik een spiegel om hun zelfbewustzijn te vergroten. De meeste kunnen hun eigen hoofd nog niet rechthouden. Ik leg de kinderen zo veel mogelijk op hun buik en stimuleer ze om omhoog te kijken of hun hoofd te bewegen door in de spiegel te kijken.
Een van de volwassenen die ik iedere dag therapie geef, spreekt engels en Khmer en hij leert mij Khmer tijdens de therapieën. De volwassenen die in The Home of Hope verblijven hebben uiteenlopende ziektebeelden. De volwassenen die ik niet behandel die enkel daar wonen hebben HIV of een psychiatrische stoornis. De volwassenen die ik wel behandel hebben een CVA gehad en hypertensie. Met de CVA patiënten werk ik voornamelijk op het gangpatroon, evenwicht bewaren en het gebruiken van hun aangedane ledematen. De kinderen met CP behandel ik door ze correct te positioneren en mobiliseren. Ik ben het personeel aan het leren waarom het belangrijk is om deze kinderen te positioneren en hoe ze dit moeten doen.
Dit weekend ga ik naar Siem Reap (Angkor Wat), tot over een weekje dus!
Zoals mijn patiënten zeggen : ហាត់ប្រាណជារៀងរាល់ថ្ងៃ (hatbran chea riengrealthngai) = exercise everyday!
