Ik mocht deelnemen aan de eerste “synthese”, de vergadering tussen de kinesitherapeut, verpleegster, arts en APA. Ik was super zenuwachtig naar hoe het ging verlopen en wat ik allemaal moest vertellen. Ik moest een korte samenvatting geven over de activiteiten of assessments die uitgevoerd waren de voorbije week, dit bij de verschillende patiënten. Er waren verschillende patiënten die ik niet had gezien, maar een ergotherapeut is zo vriendelijk geweest om een korte samenvatting te maken van elke patiënt die ik dan “gewoon” moest voorlezen. Het enige probleem was dat ik niet alle afkortingen begreep die hij gebruikte en sommige woorden kon ik moeilijk uitspreken. Alle aanwezigen zijn allemaal begripvol gebleven.

Alle patiënten kennen me ondertussen al, want als ik ergens passeer hoor ik de patiënten zeggen. “Kijk dat is de studente uit België, ze studeert in het Nederlands ergotherapie. Ze begrijpt heel goed Frans, maar ze heeft een accent!” of wanneer ze mij iets vragen en ik antwoord, is het “van welke regio bent u, want ik ken u accent niet?”

De patiënten kregen rugschool van mij. Ik kom vooral met patiënten met volgende pathologieën in contact voor rugschool; lumbago, hernia, multiple sclerose of patiënten die door een andere reden rugpijn ervaren. Verschillende basishoudingen werden geoefend door behulp van  kleine voorwerpen. Pas wanneer de patiënten de basishoudingen kennen, worden deze houdingen toegepast in dagdagelijkse situaties. Ook worden de reflexen achteraf geobserveerd. Ik gaf vooral de basishoudingen mee!

– chevalier servant: de voorwaartse uitvalstand
– front avant: de voorwaartse buigstand
– front laterale: de zijwaartse buig-strekbeweging
– balancier: golfersbeweging
– halterophile: bankhouding

Mijn stagementor was niet aanwezig en er werd mij al direct meegedeeld dat ze er de hele week niet zou zijn. Door deze afwezigheid was het wat chaos in de planning van de ergotherapeuten want er waren ook 2 ergotherapeuten met verlof en dan nog mijn stagementor die afviel. De ergotherapeuten moesten hierdoor de grote groep patiënten over elkaar verdelen.

Dit gaf mij dan weer de mogelijkheid om meer zelfstandig activiteiten uit te voeren. Ik mocht intake gesprekken voeren bij nieuwe binnengekomen patiënten. Hierbij worden verschillende factoren nagegaan bij de patiënt, zoals de familiale situatie (getrouwd, samenwonend, kinderen…), de professionele situatie (welk werk wordt er uitgevoerd en of de patiënt arbeidsongeschikt is), hoe de patiënt zich verplaatst en of de patiënt een rijbewijs heeft, of de patiënt een operatie heeft gehad, pijn heeft en dan moet de patiënt de pijn aanduiden waar en een score geven op 10. 0 is weinig en 10 is veel pijn. Ook wordt genoteerd of dit in zittende toestand is of staand. De gewoontes van de patiënt, transfert bed, stoel, auto, toilet, bad en welke positie hierbij pijnlijk is, alsook de IADL’s (huishouden, koken, winkelen, was…)  worden nagegaan. Er wordt ook nagegaan of de patiënt links of rechtshandig is en wat zijn hobby’s zijn. Krijgt de patiënt thuishulp, kine… Ook wordt de thuissituatie opgevraagd (woont de patiënt in een appartement, huis, met trappen, lift, een douche of bad) en uiteindelijk wordt er gevraagd wat de patiënten belangrijke doelen vindt.

Ik heb ook de JAMAR-test mogen uitvoeren bij verschillende patiënten. De JAMAR is een voorwerp waarmee je de kracht van de hand en de vingers kunt meten in verschillende posities.

Vandaag mocht ik meer zelfstandig werken met de patiënt met de handprothese. Eerst hebben we enkele oefeningen gedaan waarbij de patiënt een dop van tafel moest nemen. Hij gebruikte zijn handprothese en moest zorgen om de dop niet te verliezen. Ik had de patiënt zo gepositioneerd dat er geen lichtinval was en er geen andere patiënten op de achtergrond waren. Toen ik wou filmen was de batterij van de camera leeg en ondertussen kwam ook de orthopedist langs. Zonder zich voor te stellen, onderbrak hij het filmpje dat ik aan het maken was en vertelde de patiënt dat hij nu de handprothese terug wou. De patiënt evenals mezelf waren verschoten van zijn plotse verschijning en wat hij vroeg. Ik zei tegen de orthopedist dat we nog bezig waren met het laatste filmpje voor de argumentatie en dat ik dit graag af wou maken. De orthopedist maakte duidelijk dat hij weinig tijd had en dat we verder moesten doen. Onder de blik en de druk van de man hebben we het filmpje verder afgemaakt, maar de patiënt was nu minder geconcentreerd waardoor de oefening, die hij daarvoor minstens 20 keer goed had gedaan, nu niet meer lukte. Ondertussen kwam ook de stagementor er bij. Zij probeerde de orthopedist af te leiden, zodat hij niet aan de tafel bleef staan waar we het filmpje maakten, om zo de druk te verminderen. Uiteindelijk is het ons gelukt om een goed filmpje te maken. De orthopedist heeft de prothese meegenomen. Ook al was de interventie nog niet gedaan en had de patiënt nog een therapiesessie in de namiddag voorzien. De patiënt zou die dag ontslagen worden uit het ziekenhuis omdat er niet meer verder geoefend kon worden.  Ondertussen had een verpleegster ook een andere patiënt, achter de cliënt geplaatst in het beeld van de camera. Ik had dit pas achteraf gezien maar hier door zou het filmpje geweigerd worden, want er mogen geen derden gefilmd worden. Dit vond ik natuurlijk jammer, want het filmpje was een goed gelukt. Tijdens de bimanuele handeling had de patiënt de juiste krachtdosering gebruikt. Uiteindelijk heb ik het filmpje mogen meenemen naar mijn studio en in het weekend heb ik dit herwerkt, zodat de patiënten op de achtergrond niet zichtbaar meer waren en het filmpje alsnog gebruikt kon worden.

Anekdote van VRIJDAG 13^de. Ik ben normaal gezien niet bijgelovig, maar na die dag toch een beetje. Ik ben opgestaan met minstens 8 muggenbeten, alleen al in mijn gezicht. Het jammere is dat ik hierop een allergische reactie krijg met grote rode gezwollen vlekken tot gevolg. De ergotherapeuten in het ziekenhuis adviseerden mij een product aan te brengen, dat ik moest gaan halen bij de apotheker.

Na mijn stage ben ik dus direct naar de apotheker gegaan, maar onderweg verloor ik mijn metrokaart (maandelijks abonnement). Ik heb minstens 5 keer al mijn zakken leeggemaakt en opgeruimd, maar zonder resultaat: mijn kaart was echt kwijt. Ik wou mijn mama bellen om haar op de hoogte te brengen, maar toen zag ik dat ik een berichtje op facebook had gekregen van een onbekende persoon, die mijn kaart had gevonden. Super blij, stuurde ik dat we ergens moesten afspreken zodat ik mijn kaart zou kunnen recupereren. Gelukkig was het niet te ver weg en als het meisje me zag toekomen, kwam ze zelf naar me toe en zei: alstublieft en ze ging weer verder. Verbaasd over wat er allemaal op korte tijd was gebeurd, had ik haar niks aangeboden om haar te bedanken. Dit vind ik achteraf gezien wel jammer want dit was echt lief van haar.

Aangekomen in mijn studio, begon ik met het eten te maken. Iets in mijn pan is blijkbaar beginnen branden en heel mijn studio was gevuld met rook. Zo erg zelf dat mijn brandalarm er door afging. Snel op een stoel gesprongen heb ik de batterij er uitgehaald zodat de buren zich geen zorgen hoefden te maken.

En zo zag mijn vrijdag de 13^de eruit, veel opwindingen maar uiteindelijk is alles op zijn pootjes terecht gekomen.

Samen met mijn stagementor, hebben we filmpjes gemaakt van de patiënt met een elektronische armprothese, terwijl deze bimanuele handelingen uitvoert. Dit filmpje, om aan te tonen en duidelijk te maken dat de patiënt een goede beheersing heeft en weet hoe de prothese werkt.  Het is een elektrische prothese waarbij er, door neurologische impulsen die de cliënt geeft, 4 basisbewegingen worden uitgevoerd: pincet-, drie- en vierpunts- en de cilindergreep. Waarbij de vingers en duim op hetzelfde moment bewegen. De patiënt moet steeds zelf de duim positioneren en of de juiste graad van de supinatie of pronatie van de voorarm regelen, om zo een voorwerp te kunnen manipuleren. De patiënt heeft ook een Ipod waarmee de prothese gelinkt is en waardoor hij 16 extra posities kan uitvoeren. Voorbeeld van een positie is: eerst dat de duim beweegt en daarna pas de wijsvinger. Op de Ipod kan de patiënt ook de gevoeligheid van de sensoren zien, die reageren op zijn neurologische impulsen. De sensoren kan de patiënt ook regelen. Heel indrukwekkend wat er nu allemaal al bestaat, maar het toont ook aan dat het heel ingewikkeld is voor de patiënt om al deze bewegingen te beheersen. Daarom ook dat de patiënt op reëducatie komt bij de ergotherapeut. De ergotherapeut leert samen met de patiënt de verschillende bewegingen kennen, die de prothese kan uitvoeren en dan worden ze toegepast in dagdagelijkse activiteiten. De ergotherapeut begeleidt de patiënt ook om hem de bewegingen zo natuurlijk mogelijk te laten uitvoeren, rekening houdende met een juiste lichaamshouding.

Vandaag woonde ik ook een “synthese” bij. Tijdens zo’n synthese worden alle patiënten van het dagziekenhuis (Hôpital du jour) één per één geanalyseerd. Bedenkingen en observaties worden besproken en een ontslagdatum wordt vooropgesteld. Dit gebeurt samen met de dokter, een verpleger, een kinesitherapeut, een ergotherapeut en een APA-begeleider.

Daarna werd rugschool gegeven aan 2 patiënten. De bankhouding, de zijwaartse buig-strekbeweging, de uitvalstand en de knielbeweging werd geoefend door de bewegingen in verschillende situaties uit te voeren. Ook werd gekeken hoe de verschillende transfers op een correcte manier uit te voeren. Eerst worden de technieken aangeleerd, daarna is het de bedoeling dat deze geautomatiseerd worden in alledaagse handelingen zoals bij het winkelen, het huishouden… Er wordt gekozen om therapie te geven aan 2 patiënten tegelijkertijd, zodat fouten verbeterd kunnen worden. De adviezen aan andere patiënten leren doorvertellen en mogelijke fouten leren verbeteren door andere mensen bezig te zien.

Ik heb ook mijn eerste therapie mogen geven aan een patiënt die zijn rechterarm geamputeerd werd tot voor het ellebooggewricht. De patiënt komt op therapie om zijn elektronische armprothese leren te gebruiken. De prothese kan 16 verschillende bewegingen uitvoeren en de patiënt moet leren wanneer best die of die beweging moet gemaakt worden. Ook maakt de ergotherapeut een argumentatie voor het behoud van de prothese voor de patiënt. Dit doet hij door de verschillende activiteiten te filmen om zo aan te tonen dat de patiënt de prothese kan gebruiken en hier ook een voordeel uithaalt. Bijvoorbeeld: smeren van een boterham, openen en sluiten van deuren, sluiten van knopen, sluiten van een rits, aan- en uitdoen van zijn broek… zijn prioriteiten voor de patiënt.

Ik kreeg de opdracht om de patiënt verschillende handgrepen te leren gebruiken en mocht gebruik maken van de verschillende materialen. Snel vond de patiënt de juiste stand om de pincetgreep, de 2-puntgreep en de 3-puntgreep uit te voeren, om een klein voorwerp van op een tafelblad vast te houden en hierbij de juiste krachtdosering te gebruiken. Dit lijkt misschien vanzelfsprekend voor ons, maar vraagt heel veel energie, concentratie en doorzettingsvermogen van de patiënt. Check mijn eerste sessie!

’s Avonds was ik uitgenodigd door de andere stagiaires om samen de stad Lille nog eens te gaan verkennen. We liepen verloren, want dit was ook de eerste keer dat de andere stagiaires in Lille waren. Door de city tour (dag 2) kon ik al veel vertellen over de geschiedenis en de verschillende gebouwen. De stagiaires waren verwonderd van mijn kennis.
Zo zijn we in ‘la Librerie Le Furet binnengegaan’. Dit is de grootste boekhandel van Europa en bestaat uit 3 gebouwen, verdeeld over verschillende verdiepingen. Er zijn superveel boeken, allemaal in het Frans. Hier spendeerden we heel wat tijd en in de winkelstraat natuurlijk ook.
Iedereen had honger, maar toch bleven we rondlopen. Niet wetend waarom we zo lang wachtten volgde ik de stagiaires tot we aanschoven bij O’tacos (dit is ook in andere regio’s van Frankrijk te vinden) en ik zag dat het pas van 19u de deuren opende. Daarna viel het me ook dat al de winkels openbleven tot 19u en de restaurants pas opengingen vanaf 19u. Dit is een uurtje later dan dat ik gewoon ben thuis in Halle. Het was een gezellige avond en ik heb mijn eerste taco geproefd.