Maandelijks archief: maart 2017

Update takenpakket

Geplaatst op door

We hebben een tijd niets meer van ons laten horen, omdat we het druk hadden met onze stage en wanneer we onszelf een vrij moment gunden, waren we afgesloten van elke vorm van telecommunicatie. We hebben op stage al heel wat uitgevoerd en meegemaakt de afgelopen drie weken. Zo zijn we elk aan de slag gegaan met onze volgpatiënt, waarvan we weten dat zij op bepaalde dagen aanwezig zullen zijn. Voor hen kunnen we op voorhand een therapie voorbereiden, maar bij de andere patiënten gaat het er anders aan toe. We weten van te voren niet wie er aanwezig zal zijn en wat hun problematiek is. Aangezien er hier geen uitgebreide medische dossiers zijn, hebben we ons erover moeten zetten om de ouders in het Spaans te benaderen om meer informatie te verzamelen en vervolgens  op hetzelfde moment een therapie samen te stellen. In het begin hadden we het moeilijk om creatief en flexibel te zijn, maar we worden er steeds beter in. Wat het bovendien moeilijk maakt is dat we veel verschillende patologieën tegenkomen en dat we in contact komen met verschillende leeftijden. Het ene moment geven we algemene ontwikkelingsstimulatie aan een baby met cp van enkele maanden oud en het andere moment geven we psychomotorische oefeningen aan een meisje met het syndroom van Down.

We hebben gemerkt dat in Nicaragua de moeders heel betrokken zijn bij de ontwikkeling van hun kind, dit heeft zowel zijn voor- als nadelen. We kunnen steeds bij hen terecht voor eendert welke vraag en zijn we altijd welkom om bij hen thuis de therapie verder te zetten. Het nadeel is dat ze overbeschermend zijn en dat ze ook graag een inspraak hebben in de therapie.

De focus  van de therapie bij Heleen haar volgpatiënt met cerebrale parese is de rompstabiliteit verbeteren met als doel om zijn gangpatroon te optimaliseren. Ook vertoont hij tekorten op schoolse vaardigheden waar Heleen tracht om zijn niveau bij te schaven zodat hij beter mee kan volgen in de klas. Ze probeert het kind meer zelfredzaam te maken door hem aan te leren om zich te kleden en te wassen. Laurane focust zich op de schoolse vaardigheden van haar volgpatiënt die een grote leerachterstand heeft. Ze maakt therapieën waarbij er gewerkt wordt rond kleuren, vormherkenning en taal. Ook geeft ze wat rekenoefeningen met als doel om het kind te leren omgaan met geld om hem voor te bereiden op een autonoom leven.

Deze week hebben we een shockerende ervaring meegmaakt bij één van onze huisbezoeken. Bij het afleggen van onze ronde werden we aangesproken door een inwoner en werd ons gemeld dat er in het dorp mogelijks een psychiatrische patiënt leefde. Na een halfuur met de moeder en zussen gepraat te hebben, vroegen we ons af of we de patiënt konden spreken. Deze vraag werd lang ontweken met als excuus dat hij nog aan het eten was. Na enig aandringen, werden we toch meegeleid naar de kamer waar de patiënt in verbleef. Tot onze verbazing was  hij al de hele tijd vastgeketend in de kamer naast ons. In deze kamer was enkel een hangmat aanwezig en moet hij er zijn behoeften op de vloer doen. Wij zullen proberen om de familie aan te sporen om zijn levenscondities te verbeteren door de context waarin hij leeft te optimaliseren en hem te betrekken bij huishoudelijk taken.

Elke keer dat we op huisbezoek gaan, snuiven we altijd een klein stukje van de Nicaraguaanse cultuur op. Zo zijn we eens gestopt aan een artisanale pottenbakerij, zijn we tomatenplantages opgegaan om er tomaten af te plukken en hebben we het proces gezien waar pure rietsuiker geproduceerd wordt.

Vrijdag is onze eindevaluatie en we zullen er deze week nog een goeie lap op geven!

We zitten in de helft… De tijd vliegt voorbij!

Geplaatst op door

Dit weekend was het groot feest bij ons thuis. Het was niet alleen de verjaardag van Lucia (onze gastoma), maar ook die van haar twee kleinkinderen. Voor deze gelegenheid bleven we graag een dagje thuis, omdat we gehoord hadden dat verjaardagen hier uitbundig gevierd worden. En het beantwoordde volledig aan onze verwachtingen. Het feest werd ingezet met een piñata voor elk kleinkind. Telkens wanneer de piñata openbarste vlogen niet alleen de kinderen, maar ook de volwassenen naar het snoepgoed. Door onze verbazing van het hele gebeuren waren we te laat om snoepjes te rapen, maar geen getreur er volgde nog een stroom aan zoetigheden en lekkernijen.

Ieder weekend proberen we toch even een klein vakantiegevoel te creëren door Nicaragua steeds een beetje beter te leren kennen.  Daarom maakten we deze maandag een uitstap naar Cascada Blanca. Na twee overvolle busritten kwamen we aan in het natuurreservaat van Cascada Blanca. Het weer zat ons niet helemaal mee, maar dit had ook zijn voordelen want hierdoor hadden we het park voor ons alleen. Onze eerste stop was bij een prachtige waterval waar we bovendien ook achter konden lopen en dit leverde adembenemende beelden op. Daarna begon het weer op te klaren en maakten we een wandeling van 2 km door het reservaat. We volgden de stroming van de rivier die zijn weg baande door een tropisch woud. De route was niet altijd even gemakkelijk, we sprongen van rots naar rots, er waren steile afdalingen en moesten de rivier enkele keren oversteken. Laurane hield er zelfs natte voeten aan over. Omdat Laurane toch al nat was, besloten we om een duik te nemen in het frisse water.

Ook al voelt het zo niet aan, we beginnen al aan het tweede deel van onze stage. Woensdag volgt onze evaluatie en met deze feedback zullen we zeker aan de slag gaan, zodat het  zowel voor ons als Corazones Unidos een onvergetelijk ervaring zal zijn.

Leerrijke stage op verschillende vlakken

Geplaatst op door

De afgelopen week werd er veel van ons verwacht. Normaal moeten we niet werken op maandag maar we werden uitgenodigd om een bijscholing te volgen over geestelijke gezondheidszorg gegeven door een dokter in de Neuropsychologie. Op dit aanbod konden we geen nee zeggen. Het eerste deel werd maandag en dinsdag gegeven. De thema’s die ter spraken kwamen, waren depressie, zelfmoord en alcoholmisbruik. We hebben veel bijgeleerd over de kijk en de organisatie van de geestelijke gezondheidszorg in Nicaragua. We merkten op dat er nog een groot stigma is rond psychiatrische patiënten en dat er voor hun nog een tekort is aan zorg en begeleiding. De volgende twee lesdagen zullen over twee weken plaatsvinden. Dan zullen we niet enkel passief op de schoolbanken zitten maar wordt van ons verwacht dat we een presentatie geven over psychosociale revalidatie bij psychose en dementie. Het zweet breekt ons al uit bij de gedachte om een Spaanse les te geven. Een goede voorbereiding zal dus zeker nodig zijn!

Toen we woensdag aankwamen in de therapiezaal was het verbazend rustig. Nog niet 1/3 van de normale hoeveelheid patiënten was aanwezig. Dit kwam doordat het “miércoles de ceniza” was, beter gekend als Aswoensdag. Dit bleek een zeer belangrijke dag te zijn voor de katholieke gemeenschap in Nicaragua. De moeders kunnen het huis niet uit omdat ze de hele dag in de keuken staan om speciale gerechten te bereiden. De typische “sopa de queso” (soep met kaas) en “Buñuelo” (gefrituurd deeggerecht) worden alleen op deze dag gegeten. Omdat Eduardo ons wou laten kennismaken met deze traditie nam hij ons mee naar een comedor waar we konden genieten van deze heerlijke gerechten. 

Het einde van de week was weer volgens het normaal stramien. We gingen zelfstandig aan de slag met enkele patiënten. We gaven fijne motoriek oefeningen aan kinderen en jongeren met cerebrale parese en gaven rekentaal aan een jongen met een leerachterstand. Ook werden we weer geconfronteerd met de gevolgen van beperkte therapietrouw bij sommige patiënten. Een jongen met een elleboogfractuur kon zijn arm niet meer dan 100° strekken doordat zijn ligamenten verkort waren door gebrek aan oefening na de operatie. Al spelenderwijs hebben we hem opdrachten gegeven waarbij hij uitgedaagd werd om zijn arm steeds verder te strekken. De andere stage-uren werden opgevuld met huisbezoeken. We vinden het steeds leuk als we mee mogen gaan naar de afgelegen gehuchtjes omdat de natuur er adembenemend is.

De week werd nog met een uitdaging afgesloten. We mochten voor het eerst het wekelijks team overleg bijwonen. Maar we moesten dan wel ook een inbreng hebben in deze vergadering. In het Spaans legden we uit wat we al allemaal had verwezenlijkt in Corazones Unidos en wat onze eerste indrukken waren. Dit was al een goede oefening voor de presentatie over twee weken. Spannend!