Maandelijks archief: januari 2017

El salto de la estanzuela

Geplaatst op door

Gedurende onze eerste nacht merkten we meteen dat het in Estelí nooit stil is. Er speelt 24u op 24 en 6 dagen op 7 muziek (alleen zondag is het relatief stil want dan is het “rustdag”). De muziek komt uit bars en discotheken, van auto’s waarop gigantische boxen in de kofferbak staan maar is ook afkomstig uit de kerken waarin de hele dag door liederen worden gezongen en preken worden gegeven. En tegen dat de zon op komt beginnen er grote vrachtwagens te rijden die al eens graag hun toeter gebruiken. Bovendien worden we elke ochtend om 6u gewekt door een sirene. De eerste nacht werden we hiervan in paniek wakker omdat we dachten dat het een waarschuwing was voor een aardbeving of dat er brand was uitgebroken. Aangezien niemand ons kwam waarschuwen zijn we maar gewoon blijven liggen. De volgende ochtend kwamen we te weten dat dit een dagelijkse oefening is van de brandweer.

Laurane en Charlot zijn zondag op ontdekking gegaan buiten Estelí naar een waterval genaamd el salto de la estanzuela. Het was een heus avontuur want bij aankomst aan het busstation bleek dat er slechts 1 bus per dag reed die pas in de namiddag vertrok. Daarom besloten ze om de weg van 5 km te voet af te leggen. Bovendien konden ze de afslag die ze moesten nemen niet meteen vinden. Eenmaal de afslag gevonden, moesten ze de weg volgen omhoog op de berg. Op een gegeven moment stopte er een auto die hen wou meenemen tot aan de waterval. Maar omdat ze hierbij niet helemaal op hun gemak waren, besloten ze om toch te voet verder te gaan. Al snel kregen ze spijt van hun keuze omdat het warm en steil was. Wanneer een tweede auto stopte moesten ze niet lang nadenken en klommen ze in de achterbak van de Jeep. Na de zware tocht besloten Laurane en Charlot om zich af te koelen in de waterval. Wanneer ze helemaal op adem waren gekomen en zich hadden afgekoeld, besloten ze om de weg terug te stappen naar Estelí. Om hun terugkomst in Estelí te vieren zijn ze nog iets gaan drinken in café Luz. Helaas kon Heleen niet mee met dit avontuur omdat ze de nacht van zaterdag op zondag wakker werd met koorts en ziek in bed moest blijven liggen.

Hopelijk wordt Heleen snel beter zodat ze volgende keer mee kan op avontuur!

Eindelijk aangekomen!

Geplaatst op door

Na 27 uur onderweg te zijn, zijn we eindelijk aangekomen in Estelí. De vluchten sloten goed op elkaar aan waardoor we ons niet moesten haasten maar ook niet te lang moesten wachten. De technische snufjes van het vliegtuig waren een grote verrassing voor ons: we konden met live camerabeelden de omgeving bekijken waarover we vlogen, er was filmkeuze aan overvloed en we hielden ons fit met hulp van airsport. Ook waren we verbaasd over de catering want we kregen het gevoel dat het vliegtuigpersoneel ons wou vetmesten, we kregen namelijk de ene maaltijd en snack na de andere. Even ontstond er paniek omdat Heleen op de vlucht naar Houston ontdekte dat ze haar schaar door de Belgische douane had kunnen meesmokkelen. Uiteindelijk hebben we dit kunnen oplossen door deze snel voor de bagagecontrole in Houston uit de handbagage te verwijderen.

Eenmaal aangekomen in Managua, de hoofdstad van Nicaragua, begon het spannende deel van de reis pas echt. Een 2u45 durende rit met taxichauffeur Juan bracht ons via de snelweg naar ons gastgezin in Estelí. De wegen liggen er goed bij maar de mensen rijden er als gekken. Hier lijken de mensen de verkeersregels aan hun laars te lappen: het rood licht wordt genegeerd, de toeter wordt vaak gebruikt, de grote lichten staan altijd aan waardoor je als tegenligger de baan niet meer kan zien en ze steken op alle onmogelijke momenten voorbij.

Vervolgens hadden we een heel korte kennismaking met de moeder van het gastgezin. We hebben ons kort voorgesteld en zijn meteen gaan slapen want we konden onze ogen nog amper openhouden.