Jan en Zoë in India: Lights of hope

Gelukkig zijn zowel Jan als ik enorme hondenliefhebbers want ik denk dat half onze fotocollectie uit schattige puppy’s en hondjes zal bestaan! Voor als we er een België binnen moeten smokkelen, let us know. Keuze uit verschillende groottes, kleuren,… Wij staan wel niet in voor al de ziektes die het diertje met zich meedraagt….

Gisteren hebben we een dagje rustig voor het het school gewerkt om onze eerste echte stagedag voor te bereiden. Dit was toch niet zo gemakkelijk aangezien de kindjes helemaal geen Engels konden. We hebben ons dus enkel voorbereid op kleine kennismakingsspelletjes ‘chiro’ gewijs waar wij ons vertrouwd mee voelden en die hopelijk simpel genoeg waren (verkeerd gedacht dus!!).

Nadien zijn we de stad nog een beetje gaan bekijken en Sri Aurobindo Bhavan gaan bezoeken. We wisten eigenlijk niet goed wat dit juist was. Toen we aankwamen bleek dit een plaats van rust en stilte te zijn midden in het centrum waar er vooral ook ter nagedachtenis van Sri Aurobindo gemediteerd kon worden.

Ook hebben we daar ontdekt dat er elke dinsdag een initiatie voor beginners is! Wij gaan ons hier dus zeker eens aan proberen wagen om eens te zien hoe dat in zijn werk gaat.

Wat ons ook zeer intrigeerde was het feit dat er daar echt nog mensen heel hard mee bezig zijn en dit voor hen een zeer speciale plaats is. Voor ons ‘jeugd van tegenwoordig’ is dit moeilijk te vatten. Maar is wel heel chic om te zien.

Sri Aurobindo Bhavan

Vandaag zijn we dus met volle goesting naar het schooltje vertrokken. Eerst hebben we daar weer een uur met onze vingers zitten draaien aangezien de leerkracht bezig was met allemaal praktische dingen bij de kindjes. En toen begon de pret! Vol enthousiasme begonnen we eraan. Maar dit was maar van korte duur, want ondanks onze spelletjes zeer gemakkelijk waren kon het jongste klasje (de kleutertjes) er niks van. Zelfs een kring maken was al te moeilijk. Natuurlijk is dit ook niet anders dan te verwachten als een stel blanken in een rare taal en met rare gebaren dingen probeert duidelijk te maken. Jan en ik hebben dus vanalle andere dingen geprobeerd om te kijken wat hen het beste lukte. Uiteindelijk zijn we tot het besluit gekomen dat het in een klas zitten en zo dingen doen nog het gemakkelijkste is voor hen omdat ze dit kennen. Van het moment dat ze uit de klas gaan is het complete chaos. Na een uurtje waren we dus blij dat het eindelijk pauze was en we konden bekijken hoe we de les erna met klas I zouden aanpakken (vergelijkbaar met niveau eerste leerjaar).

Bij dat klasje zijn we in het klasje begonnen en hebben hen basis dingen proberen uit te leggen zoals wat een cirkel is, wat de betekenis is van What’s your name?, I am. Hierna zijn we begonnen met dezelfde spelletjes als in het kleuterklasje en dat was een enorm verschil! De kindjes begrepen alles gemakkelijker, waren minder snel afgeleid en luisterden ook beter. Natuurlijk hadden we dit moeten weten en we wisten dit ook wel, alleen hadden we de kindjes toch een beetje overschat…

Na de eerste dag zijn we in ons hotel dus helemaal gaan voorbereiden voor morgen. We hebben van alle sjablonen opgezocht, mogelijke liedjes met bewegingen bekeken en beslist dat we het kleuterklasje niet buiten gingen laten. Nu zijn we hopelijk klaar voor morgen een beter dagje te gaan stage lopen! Maar wie weet loopt het weer helemaal chaotisch af. Wij leren daar gelukkig wel enorm veel uit.

Ook zijn we elke keer weer verbaasd hoe ze het hier in het schooltje aanpakken ten opzichte van in België. Je merkt zo dat de leerkrachten veel minder gezag hebben. Zo slagen ze de kindjes soms met stokken, maar de kindjes moeten hier enkel om lachen. De stoute kindjes moeten ook met hun vingers in hun oren aan de kant gaan staan, soms met hun hoofd naar beneden tussen hun benen. En wanneer ze het echt beginnen uit te hangen wordt er met van alles gedreigd. Zo werd dit vandaag bijvoorbeeld gedaan met naalden. Iets wat wij ons niet kunnen voorstellen!

Na het stagelopen en voorbereiden hebben we nog afscheid genomen van een Engels koppel dat we de voorbije dagen hadden leren kennen. Enorm leuk als je in een hotel verblijft is dat je van alle nieuwe mensen leert kennen die allemaal andere leuke weetjes over India hebben.

De persoon die toezicht houdt in ons hotel is ondertussen ook al een echte vriend geworden. Hij noemt ons altijd sir en ma’am (geen idee hoe ge dat schrijft). En ondertussen noem ik hem sir Thoms ookal voelt hij zich geen sir. Hij heeft ons de tip gegeven om in een typisch West-Bengaals restaurant te gaan eten, wat we dus ook gedaan hebben. En het viel niet tegen. Wat wel enorm vreemd was was dat ze daar gewoon met een schotel vol met gerechten aankomen en dat jij dan kan kiezen wat je graag wilt hebben. Eventjes onverwachts seg! Ook zijn we ondertussen de kunst aan het leren om met onze handen te eten (helemaal niet zo gemakkelijk om met rechts te eten als je linkshandig bent). En eerlijk gezegd is dat wel leuk om te doen. Maar ik maak er jammer genoeg nog wel altijd een hele knoeiboel van!

Kasturi restaurant

Zo, nu kruip ik onder mijn muskietennet om nog eventjes wat te lezen en dan te gaan slapen zodat we die kleintjes daar weer aankunnen!

We houden jullie op de hoogte!

Dikke kus

Zoë

27/01/2015:

Van morgen ’d  niet uit bed geraakt om de vleesmarkt te bezoeken voor de aanvoer van nieuwe dieren. Morgen opnieuw proberen. Vandaag  naar het schooltje geweest voor onze 1^ste dag stage ( observatie). Eerst begonnen met een ontbijt aan een straatkraampje met ne koffie en ne curry met brood, da was ni slecht. Daarna opzoek gegaan naar onze vaste taxichauffeur die ons aan santragratchi heeft gedropt.

Bij aankomst aan de school waren al die klein mannekes allemaal weer kei enthousiast en kwamen allemaal een hand vragen, vermoeiend maar tof. Toen de lessen na 1001 handjes eindelijk begonnen gingen wij vanachter in de klas zitten voor ne keer te kijken hoe alles der aan toe ging in de school. Maar da was blijkbaar ni wa die leerkrachten daar verwacht hadden, die kwamen al direct vragen of da wij die les gingen geven. Direct paniek want da was ni afgesproke met dieje chef van de school. Uiteindelijk duidelijk gemaakt da we de eerste week gaan observere en derna zelf les gaan geven, wa ni gemakkelijk is als er alleen maar leerkrachten zijn die gebrekkig Engels kunnen. Den eerste indruk van de werkwijze van die school was complete chaos en met de mentaliteit van “ als vandaag ni af is dan doen we het morge wel”, past dus perfect bij mij. Maar door de taalbarrière zalt ni gemakkelijk worden. De leerkrachten zijn super vriendelijk en we hebben zelf mee van hunne lunch mogen eten, super goe. Als die leerlingen hun ni gedragen moete die tege de muur gaan staan en hun vingers in hun oren steken, grappig voor te zien. Ook ne corrigerende tik van ne bamboestok komt voor.

Vervolgens terug naar huis gegaan me de bus waar dak heel den tijd aangestaard werd door ne kerel die nog gayer was als showbizz Bart. Voor da we terug naar ons hotel zijn gegaan hebben we nog 4 king fishers gaan halen voor het geval dat weer ne “ dry day” is. Dan zijn we ne tour gaan doen dieje Zoë had  uitgestippeld.

Eerst zijn we langs Southern Cemetry gegaan maar da was juist toegegaan dus dikke pech. Ik moest derna dringend naart wc dus bennek naar zo een openbaar WC geweest waar dak eerst 5 roepie moest betale voor da ge verder mocht. Ik kwam bij die wc aan en kzag da ter geen wc papier was, shiiiiiiiit. Ik ging aan die manne vrage of die niks meer hadde liggen maar blijkbaar moette da dus gewoon me water doen en u blote hande. Ik had geen keuze want twas te dringend dus kheb da maar gedaan en derna droog geveegt me een bonneke van de prepaid taxi dak nog had, dus dieje chance haddek dan nog. Derna goe mijn hande gewasse maar natuurlijk geen zeep.Toen dak buitenkwam werd Zoë weer lastig gevalle door ne hoop straatkinderen, snel weggegaan.

Derna naar het huis van moeder theresa gegaan en terwijl weer zotte standjes tegen gekomen. Da was echt een plaats waar da ge stil werd door de sfeer da dare hing, echt een toffe ervaring. Da was een klein museum in het gebouw waar nog nonne rondliepe , ferm.

Vervolgens nog wa rondgestapt en op een superdrukke straat gekomen waar het over koppe lopen was. Dare ok een gefrituurd hapke gegeten da leek op ne pretzel maar smaakte naar honing echt superlekker. Ok een krameke tegengekomen waar ne geitenslager op de kooi waar die geiten inzaten opt gemakske een geit in stukke aan snijde was, ocharme die andere geiten.

Ik was wa fotos aan trekke van een drukke plaats toen ne meneer mij vastpakte en zij dak efkes moest meekome. 3meter verder van ons waren ze gratis ete aant uitdelen en dieje meneer had direct 2 bordjes me ete in ons polle geduwd, echt vriendelijke mensen. Da was ne curry maar we hadde geen bestek gekregen dus ik begon me mijn hande te ete totdat Zoë mij der op wees dak me mijn linkerhand aan het ete was (het hand waar dak mijn gate een uur gelede mee had afgeveegt), bedankt Zoë.

Derna nog wa verder gestapt totdat we bij een krameke van vis waren tegengekomen. Kheb dare ne gefrituurde vis gegete , echter super lekker.

Derna naart hotel gestapt om wa te ruste, khad bena ne “matras” ( dun lappeke schuimrol) maar dieje kerel vroeg te veel geld, zoektocht ga verder.

28/01/2015

Smorgens weer ni uit mijn bed geraakt voor naar die dierenmarkt te gaan, morgen opnieuw proberen. Eerst weer gaan ontbijten in de blue sky ( kommeke fruit, koffie en chees grilled sandwich). Derna voor den eerste keer de bus naar het schooltje gepakt, wa da ni zo moeilijk bleek te zijn. Alleen ware we 5 min te laat maar in India is da blijkbaar geen probleem, daar kunne ze in belgie nog iet van lere.

Op het schooltje zijn we een andere klas gaan observere waar ze aan het rekenen waren, twas efkes nadenken maar derna waren we mee, vooral Zoë dan. We hebben ook geleerd hoe da ge de getallen in het Urdus schrijft.

Het is wel heel moeilijk te communiceren met die kinderen omdat die niks verstaan van wa da ge zegt.

Tijdens de middagpauze kwamen die mannekes vlak voor ons staan me een stuk of tien en bleven heel den tijd gewoon staren meestal zonder iet te zeggen.

Na de speeltijd moesten alle kinderen terug binnen maar moesten de leerkrachten nog eten. Dus alle kinderen moesten me hun hoofd op de bank liggen terwijl wij in het midden aan het eten waren, raaar. Na het eten is er geen les meer gegeven omdat er boeken waren binnengekomen en de leerkrachten waren die opt gemakske aan het ordenen en 1tje was zelf de gazet aant lezen. Gevolg da al die kinderen heel den tijd rond ons stond. Kwas content dat gedaan was want als ge vier uur lang niks moet doen dan duurt da vele langer.

Kwas content da Zoë wc papier bij had want in schooltje ist ok een franse wc me een emmerke water voor te vegen.

Onderweg naar huis een kleine bus gepakt die ons denkik heel Calcutta heeft late zien voor da we bij ons halte waren.

S’avonds nog een toureke in Calcutta gedaan en veeeeel snackes en nen thee gedronke ( soupeke, stukske kip, zakske me verschillende noten met chili en bladerdeeg me wa curry in).

29/01/2015

Vandaag zijn we speciaal vroeg opgestaan om naar een cricketmatch te gaan zien!! We werden hierbij vergezeld door een Deens koppel die ons onderweg naar het stadion een spoedcursus cricket hebben gegeven. Na een half uur cricket zijn we allebei tot de conclusie gekomen dat cricket tot 1 van de saaiste sporten ter wereld behoord. Interessant weetje: Een cricketmatch duurt gemiddeld 3 dagen!!!

Het stadion daarentegen was wel impressionant. Er was plaats voor 66 000 mensen.

Vervolgens zijn we naar het schooltje vertrokken waar de verschillende klasjes verder hebben geobserveerd. Tijdens de middagpauze hebben we eventjes actie ondernomen en hebben we samen met de kinderen gevoetbald.

De middagpauze heeft uiteindelijk een dik uur geduurd. De kokkin van de school had blijkbaar te weinig eieren gekookt waardoor ze moest herbeginnen. In de namiddag was er dus geen les meer maar“ Als vandaag ni af is dan doen we het morgen wel” ( slogan van de school denken we!!).

Na de stage zijn we een kerkhof van ongeveer 300 jaar oud gaan bezoeken. Daar mogen ze ons ook wel leggen als we het het India avontuur niet mochten overleven.

Derna zijn we biefsteak gaan eten in een Café, volgens lokale bronnen de beste biefstuk van Calcutta. En we moeten eerlijk toegeven voor een land waar de koe heilig is kunnen ze ne goeie steak bakken!!

Na onze steak hadden we terug met onze Deense vrienden afgesproken voor er eentje ( of twee) te gaan drinken op het dakterras met uitzicht op de stad. Aan deze levensstijl kunnen we wel gewoon worden.

30/01/2015:

Vandaag zijn we slechts voor 2 uur op het schooltje geweest. Aangezien de kinderen in de namiddag Godsdienst les krijgen in de moskee. We zijn daarna onmiddellijk vertrokken naar de botanische tuinen, per bus en te poot door de buitenwijken van Calcutta. Onderweg waren we nog aan twijfelen om een plonske te doen maar da hebben we toch maar niet gedaan.

Bij aankomst zijn we direct naar de grote attractie van het park gegaan, the great banyan Tree.

Voor de duidelijkheid, hetgeen da ge hier ziet is dus 1nen boom he. Volgens ne lokale bewoner weet niemand welk de hoofwortel van de boomeke is. We hebben gezocht maar helaas niet gevonden. Na een ureke rondstappen hadden we het daar wel gezien en zijn we terug naar ons hotel vertrokken.

Groetjes Jan

Zoals gisteren al gezegd was het vandaag national republic day. Wij waren dus vroeg opgestaan om daar op tijd te geraken. Aihik ging ons normaal begeleiden tot daar, maar die heeft ons op het laatste moment in de steek gelaten en gezegd dat we er alleen moesten geraken. Daar begon het avontuur al! Alleen een taxi bemachtigen voor een redelijke prijs en daar geraken.

En het is ons gelukt ook! Gelijk echt Indiërs hebben we onderhandeld over de prijs en zijn we gemakkelijk en goed op tijd daar geraakt.

Daar aangekomen waren de kindjes weer enorm enthousiast en wouden ze allemaal een handje geven. De leerkrachten en oprichters van het schooltje wouden ook niet dat wij hielpen en vroegen ons steeds om te gaan zitten. Het gaat nog moeilijk worden om duidelijk te maken dat we daar echt onze handen uit onze mouwen willen steken!

Toen de ceremonie begon hieven ze de vlag omhoog met onder de vlag een soort eerbetoon voor allerlei belangrijke Indiërs. Uit de vlag kwamen allemaal kleurrijke bloemetjes die tussen de bloemetjes vielen die al op de grond lagen. Het was wel eens tof om dat te zien!

Nadien begonnen de belangrijkste personen van het schooltje aan een speech in het Hindi of Urdu (we verstonden er alleszins niets van). Tot plots een lid van de oprichters ons in het Engels voorstelde en ons vroeg om naar voor te komen en te vertellen wat wij dachten van deze dag (dit is de dag waarop er heel wat verandert is voor de educatie in India). Totaal onverwacht heeft Jan vooral een korte maar krachtige speech gegeven en dan waren we er gelukkig al vanaf.

Ceremonie

De ceremonie duurde ook maar een half uurtje waarna de kindjes allemaal in een rijtje naar buiten moesten en naar huis gingen. Wij kregen nadien nog een heel geschenkdoosje met van alle Indische zoetigheden. Weeral totaal onverwacht en totaal overbodig natuurlijk.

Kindjes van het schooltje

In de namiddag hebben we het rustig aan gedaan: voor het school gewerkt, een boek gelezen,….

‘S avonds waren we voor het eten onze mede hotelgenoten tegengekomen (een koppel Fransen), de jongen was jarig maar ze hadden nergens bier gevonden. Enkel via via hadden ze toch nog voor elk een pintje kunnen bemachtigen. Omdat wij het toch wat jammer vonden dat deze toffe fransman geen lekker bier kon drinken op zijn verjaardag zijn we overal waar we wisten dat we eventueel bier konden krijgen eens gaan vragen of ze toevallig nog iets hadden. Maar blijkbaar is het in India tijdens feestdagen omgekeerd als in België. Dat noemen ze dry day, geen bier te vinden dus!

Om onze avond goed te beëindigen hebben we de schattige straathondjes maar getrakteerd op wat lekkere koekjes….

hondjes eten geven

….en onszelf op lekker koffie met melk en thee met limoen aan een winkeltje langs de straat.

Tot de volgende keer!

Jan en Zoë