Nu onze stage er op zit willen we eens terugblikken.

Wij vonden de buitenlandse stage echt een meerwaarde! Het is super fijn om eens te werken in een andere cultuur, context, met andere middelen… Het is natuurlijk wel even aanpassen, je moet je zeer flexibel opstellen en vooral, je moet je openstellen voor de andere cultuur. Dit hebben wij ook moeten doen, maar dit is ons zeker gelukt. We hadden in het begin heel moeilijk, want het personeel wilde eerst niets aannemen van ons, maar we bleven vriendelijk en we bleven proberen om hun waardering te krijgen. Uiteindelijk is dit ons gelukt, ze werden heel vriendelijk, ze namen wel zaken van ons aan en ze kwamen ons zelfs vragen stellen of ons om hulp vragen. De stichting vond zelfs dat we bij ‘hun familie’ hoorde naar het einde van de stage toe. Ook was het soms wel moeilijk dat er zo weinig middelen aanwezig waren, je moet echt creatief denken en het doen met de middelen die er zijn, want er is niet zoveel geld als in België om nieuw materiaal te kopen.

We hadden geen begeleiding op onze stageplaats, dus het is wel een test voor jezelf om te zien hoe ver je staat als ergotherapeut. Ook is het eens leuk dat je volledig je eigen ding kan doen en je eigen als therapeut volledig kan ontwikkelen, want er is niemand dat je kan kopiëren. We konden wel vragen stellen aan het personeel en ze wilden ons dan zeker helpen met een antwoord hier op te vinden, maar er waren geen hoog opgeleide personeelsleden aanwezig. Er was wel een ergotherapeut en een fysiotherapeut die ambulant naar de stichting kwamen. De fysio zagen we elke week en hier hebben we wel wat vragen aan kunnen stellen. De ergotherapeut hebben we jammer genoeg maar 2 keer gezien, dus met haar hebben we niet veel kunnen overleggen.

Het is wel zo dat we bij een heel zware doelgroep stonden, dit soort doelgroep zal je bij ons niet makkelijk tegenkomen. Wanneer kinderen in België een beperking hebben, dan wordt daar direct therapie aangegeven, ze worden behandeld, ze krijgen eventueel medicatie… er wordt dus van kinds af met het de kinderen gewerkt. Hier in Suriname is het zo dat ze niet altijd de juiste middelen hebben om de kinderen te behandelen, ook worden sommige kinderen met een beperking door hun ouders verstopt waardoor deze kinderen zich niet kunnen ontwikkelen. Er wordt dus vaak te laat gestart met een behandeling, waardoor de problematiek al dermate ernstig is dat er nog weinig aan kan gedaan worden. Het is ook zo dat de kinderen in hun eerste levensjaren zich ontwikkelen, maar als de kinderen in hun eerste levensjaren worden weggestopt, dan gaat dit niet waardoor ze een enorme ontwikkelingsachterstand hebben.

Het was dus een zware doelgroep voor ons om mee te werken, maar toch vonden we het fijn om bij deze cliënten  te staan, het was zeker een ervaring.

Natuurlijk waren we blij dat we elkaar hadden, we hebben veel steun en hulp gehad aan elkaar. Zo hebben we elkaar tips gegeven in verband met interventies omtrent de aanpak, we hebben elkaar gesteund wanneer we het even moeilijk hadden omdat het niet altijd even vlot ging, we waren dus blij dat we met twee waren. We zijn dan ook nog betere vriendinnen geworden hierdoor en we zullen deze ervaring voor altijd in ons meedragen.

Wij als ergotherapeuten hebben tijdens onze stage activiteiten aan de kinderen gegeven, we gaven tijdens de middag mee eten aan de kinderen, we gaven rolstoeladvies en hoe ze de kinderen best positioneren in hun stoel.

Het geven van activiteiten was best wel moeilijk, dit omdat het niveau echt ontzettend laag ligt bij deze doelgroep. We hadden beide nog nooit activiteiten gegeven aan zo een doelgroep dus het was echt wel zoeken. Ook was het heel moeilijk om groepsinterventies te geven, de cliënten hebben echt individuele begeleiding nodig, maar dit is niet steeds haalbaar. Dus we gaven in groep muziektherapie, bewegingstherapie met de iets sterkere, motorische taken… Toch gaven we ook vaak individuele therapie, maar we probeerde sommige dan aan het werk te zetten en dan gingen we iemand anders aan het werk zetten. Zo waren ze elk met hun eigen ding bezig.

Ook hebben we rolstoeladvies gegeven, we hebben alle cliënten en rolstoelen opgemeten, dit zodat er kan worden nagegaan of de maten van de rolstoelen wel overeenkomen met de cliënt. Tijdens het opmeten van de rolstoelen hebben we ook advies gegeven over welke rolstoelaccessoires bepaalde cliënten nodig hebben. Ook hebben we advies gegeven over hoe de cliënt in de rolstoel gepositioneerd moet worden en hoe de cliënt ingebonden moest worden, wanneer er geen zitbroek aanwezig is.

Dit waren onze belangrijkste taken, ook zijn we een keer mee geweest naar de revalidatie arts, we moesten elke week mee naar de tandarts (dit is geen taak voor de ergotherapeut, maar er was te weinig personeel waardoor we dit deden) en in de ochtend gingen we vaak mee kinderen van de dagopvang met het busje bij hun thuis halen.

Maar dus we hebben echt genoten van deze ervaring en we gaan de stageplaats en het land enorm hard missen! We hebben nu nog een weekje vakantie hier en daar gaan we zeker nog van genieten!

Xoxo Kachiri en Valerie

Woensdag hebben we op stage onze taak omtrent het opmeten van de cliënten en de rolstoelen afgerond. We hebben metingen gedaan op leefgroep 3 en 4, hierna zijn we deze gegevens gaan ingeven in het document dat we hiervoor hadden gemaakt.

Dit document hebben we doorgemaild naar Raymond, de man die aanpassingen aan de rolstoelen doet, deze opknapt en mee kijkt naar wat een geschikte rolstoel is voor een cliënt.

Hier zijn we toch nog een volledige voormiddag mee bezig geweest.

In de namiddag hadden we onze eindevaluatie met onze stagementor. Beide hebben we een mooie eindscore gekregen van de stagementor.

Hierna hebben we nog met Raymond (de man van de rolstoelen) gebeld, dit omdat hij nog een aantal vraagjes had over het document dat we hem hadden doorgestuurd. Hij was heel blij met het document en zei dat hij er veel aan zal hebben.

Donderdag was het onze laatste dag. Het was een vrij chaotische dag, er was overal geroezemoes, maar wij wisten niet hoe dit kwam.

We zijn dan in de voormiddag met een aantal verzorgers en cliënten naar Eco Resort gegaan. Dit is een hotel waar de cliënten even tot rust kunnen komen in de mooie omgeving, ze krijgen dan van het hotel een drankje en hapje aangeboden. De cliënten komen op deze manier eens in een andere omgeving, ze krijgen veel sensorische input en ze kunnen genieten van de buitenlucht. Wij als ergotherapeut kunnen observeren hoe ze hier op reageren.

Hierna zijn we terug naar de stichting gegaan. We hebben dan nog een half uurtje in de activiteitenruimte bij een aantal andere cliënten gezeten en hebben met hun muziektherapie gedaan. Dit vinden de cliënten altijd heel fijn, ze lijken er elke keer van te genieten.

In de namiddag is onze stagementor ons komen halen, want we moesten mee naar de activiteitenruimte, ze wilde niet zeggen waarom. Wanneer we aankwamen, zaten er een aantal verzorgsters, een aantal cliënten, de activiteitenbegeleiders, de directeur en nog een aantal mensen op ons te wachten. Ze hadden een klein afscheidsfeestje voor ons voorzien! Vandaar het geroezemoes…

De directeur heeft dan een korte speech gehouden, dit om ons te bedanken. Hij zei dat we echt een meerwaarde voor de stichting waren, hij vond dat we bij de familie hoorde en hij hoopt dat we nog eens terugkomen. Hij heeft ons na zijn speech een certificaat van waardering overhandigd.

Hierna heeft onze stagementor ook nog een korte speech gehouden om ons te bedanken. Zij heeft ons dan nog een klein cadeautje gegeven, ze hadden een soort fotoboekje voor ons gemaakt en vanvoor hadden ze er een tekstje op geschreven.

Na de speeches hadden ze cake en sap voorzien voor iedereen.

We waren beide echt verrast, we hadden kippenvel tijdens de speeches. We hadden geen idee dat we zoveel voor hun hebben kunnen beteken en dit deed ons echt deugd om dit te horen. Ook omdat ze vinden dat we er echt bij horen.

Na het korte feestje hebben we nog een workshop gevolgd, deze werd verzorgd door stagiaires logopedie. Zij gaven een workshop omtrent eet- en drinkproblemen en hoe je de cliënten dan best voedt. Dit kan voor ons ook heel nuttig zijn omdat ergotherapeuten ook bij het eten geven ingezet kunnen worden.

De workshop was voor ons  echt interessant, ze gaven tips over hoe je kinderen met slikproblemen het best eten geeft, ook over hoe je slikproblemen kan opmerken… Het was dus nuttig.

Na de workshop zijn we nog van de meeste mensen afscheid gaan nemen. We hebben van een aantal mensen nog een knuffel gehad, dit hadden we niet verwacht!

We gaan het zeker missen!

Xoxo Kachiri en Valerie

Vrijdag en zaterdag hebben we goed doorgewerkt voor school. Dit omdat we het ondertussen de laatste stageweek is en de laatste zaken moesten nog afgewerkt worden. Vrijdagavond zijn we wel iets gaan eten in de Zus&Zo met een aantal andere studenten.

Zondag hadden we dan een tripje cadeau gekregen van Steve-O, de gids waar we onze trips meedoen. Hij heeft ons meegenomen naar een dierenpark, maar dit dierenpark is niet zomaar voor iedereen toegankelijk. Het is een dierenpark van een familie die zorgt voor deze dieren.

Dit was heel leuk, we hebben veel dieren gezien, meer als in de zoo.

We hebben beide een slang vastgehad, Valerie zelfs twee tegelijk en we hebben met de aapjes gespeeld.

Hierna zijn we verder doorgereden naar een kreek, waar we konden zwemmen.

We zijn hier met de pick up naartoe gereden en we mochten in de kofferbak zitten, terwijl we er naartoe reden!

Wanneer we aankwamen bij de kreek viel onze mond bijna open, zo mooi was het! De gids noemde het ‘Steve-O paradise’. Het leek ook echt een paradijs!

Nadat we met zen allen in het water hadden gezeten en erdoor hadden gestapt, zijn we terug naar huis gebracht. We hebben ons opgefrist en zijn dan in ons bed gekropen om aan onze laatste stageweek te starten.

Ondertussen zijn we al aan onze laatste stageweek begonnen.

Maandag hebben we veel werk gehad met het opmeten van kinderen, waar we hoogstwaarschijnlijk nog heel de week werk mee hebben. Onze stageplaats heeft ons vorige week gevraagd of we alle kinderen konden opmeten, dit zodat ze het weten voor de rolstoelen. Aan de hand van deze maten gaan ze nagaan of de kinderen hun rolstoel maten nog goed zijn en wanneer er nieuwe rolstoelen binnenkomen, kunnen ze makkelijker nagaan voor wie de rolstoel het beste past.

Vandaag zijn we voor de laatste keer mee naar de tandarts gemoeten met drie kinderen en in de namiddag hebben we onze eindevaluatie.

Xoxo Kachiri en Valerie

In het weekend heeft Valerie de beslissing genomen om thuis te blijven en voor school te werken omdat ze nog veel werk had. Maar Kachiri besliste om met andere studente op een twee daagse te gaan! Deze trip hield van alles in, ze trokken op zaterdag ochtend naar het binnenland van Suriname. Er werd een boot genomen om naar een eiland te gaan waar ze ook zou verblijven. Aangekomen op het eiland werden de hangmatten opgehangen waar in geslapen werd die nacht. Dan konden we het eiland verkennen en zwemmen in het water. Tegen de avond namen we de boot naar de andere kant van het eiland waar een groot kampvuur was. Dit bestond uit bomen dat uit het water waren gehaald. Dus het was gigantisch!

De nacht in de hangmat was beter dan de eerste ervaring! Kachiri heeft dan ook redelijk goed geslapen, maar was al wakker rond 9 uur. In de dag werd er nog gezwommen en het materiaal ingepakt. We zijn naar een dorp gegaan om een cultuur feest bij te wonen. Het was een aangename verassing, wij waren de enige toeristen die aanwezig waren. Er werd meegedaan met de rituelen, de klederdracht, het dansen, handen en gezicht wassen en op het einde lopen. Tegen de avond was er een uitbundig feest. Deze mensen weten wat feesten is! De kinderen probeerde Kachiri dan ook bepaalde danspassen aan te leren, maar hier bakte ze niks van. Rond 1 uur ’s nachts werd de terugrit naar huis ingezet. Tegen 3 uur was ze eindelijk thuis.

Maandag 13 maart het Holi Phagwa in Suriname! Dit is een Hindoestaans feest dat één keer per jaar wordt gevierd wanneer het volle maan is. Het is een soort nieuwjaarsfeest er wordt dan gezongen, gedanst en gestrooid met gekleurde poeder. Wij zijn naar de palmentuin gegaan met onze witte shirt. Eenmaal aangekomen werden we direct bestrooid met gekleurd poeder. Wat ons opviel hieraan was dat iedereen elkaar bestrooid. We zijn tegen de vroege avond naar het onafhankelijkheidsplein getrokken hier was een soort ‘festival’. Het was soms spijtig van de poeder dat in onze mond of ogen terecht kwam.  Valerie heeft een hele brok rode poeder in haar oog gehad, waardoor Kachiri dacht dat haar oog bloeide.

We trokken op tijd naar huis omdat we de volgende dag stage hadden. Maar om ons proper te krijgen heeft meer tijd in beslag genomen dan verwacht…  Om twee uur lagen we pas in ons bed! Spijtig genoeg gaan de kleuren er niet zo goed af waardoor Kachiri haar benen nog roos zien, Valerie is er beter vanaf gekomen bij haar is er niet veel meer van te merken.

Dinsdag zijn we eerst de kinderen met het busje gaan halen. Hierna zijn we naar de snoezelkamer gegaan en hebben we met een paar kinderen gesnoezeld. Dit leken de kinderen heel fijn te vinden. Hierna zijn we eten gaan geven aan de kinderen.

Woensdag hebben we in de voormiddag ons bezig gehouden met kinderen juist te positioneren in de rolstoelen en advies te geven aan de verzorging. We hebben nog maar eens herhaald waar ze op moesten letten bij bepaalde kinderen. Valerie heeft een therapie gegeven in verband met rompbalans. We zouden normaal in de namiddag gaan zwemmen maar dit kon spijtig genoeg niet doorgaan, omdat er andere stagiaires waren die perse mee wilde gaan. Maar dan besloten we om het vlinderbad te gebruiken. Dit bad zou normaal warm water moeten bevatten, maar dit was spijtig genoeg niet het geval.

Donderdag was en zeer leerrijk dag. We kregen de opportuniteit om één dag  bezoeken te brengen aan andere stichtingen. In de ochtend vertokken we naar de Hubert stichting hier bevinden zich kinderen met beperkingen. Het is deels een dag opvang en deels een school. We mochten ook mee gaan zwemmen met de kinderen, maar ze waren ons vergeten te vertellen dat we zwemkledij moesten meebrengen. We hebben dan langs de kant geobserveerd wat ze allemaal doen in het water.

In de namiddag trokken we naar te huize stichting Tyl Tyl hier wonen kinderen met een beperkingen. Deze kinderen gaan in de voormiddag naar school (Mythyl school), en in de namiddag krijgen ze een activiteit aangeboden door de stagiaires ergotherapie. We vonden het leuk om is een kijkje te kunnen nemen bij andere stichtingen waar kinderen met beperkingen zich bevinden.

Xoxo Kachiri en Valerie

Donderdagochtend zijn we weer mee kinderen gaan halen met het busje. Wanneer we terug kwamen zijn we naar de activiteitenruimte gegaan om onze interventie verder voor te bereiden.

We hadden woensdag elk een interventie voorbereid voor met onze volgcliënt te doen, maar het materiaal moest worden klaargezet.

Beide interventies zijn goed verlopen. Terwijl Kachiri met haar volgcliënt een soort memory aan het maken was, was Valerie met haar volgcliënt oefeningen aan het uitoefenen om te leren kruipen.

Kachiri was wel vroeger klaar met haar interventie als Valerie en al maar goed ook want Valerie kon haar hulp wel even gebruiken. De cliënt moest in kruiphouding gezet worden, dit zodat ze de houding gewaar wordt, maar dit was heel moeilijk alleen, dus Kachiri is dan een handje komen toesteken.

Na de interventies waren we beide blij omdat deze zo goed gingen.

In de namiddag zijn we mee de kinderen naar huis gaan brengen. Hierna wilde we vertrekken met de fiets, maar het was weer hard aan het regenen. We hadden beide onze laptop bij en geen regenjas, dus we zagen het niet zitten om er door te fietsen. We hadden dan een taxi besteld en duidelijk vermeld dat we 2 fietsen moesten meenemen. Wanneer de taxi aankwam zagen we dat dit een gewone auto was, niet groot genoeg dus voor twee fietsen. We gingen naar de taxichauffeur en we hebben hem dan gezegd dat er twee fietsen mee moesten. Hij leek verbaasd dus Kachiri zegt: ‘we hebben dit wel gemeld dat er twee fietsen mee moesten’. De chauffeur was al wat lastig, dus we zeiden dat we wel een met de fiets zouden gaan of een andere taxi zouden bellen, maar we moesten hem toch sowieso betalen. Dus dan heeft Bjorn, een man die op onze stageplaats werkt, de twee fietsen met de chauffeur in de auto gestapeld, en dan zijn we met de koffer open naar huis gereden.

Dit was toch wel 1 van de onvriendelijkste chauffeurs die we al hebben gehad bij de taxi.

Na onze stage zijn we samen met onze huisgenoot naar de hermitage mall geweest en we hebben daar dan ook ons avondeten gegeten. Hierna zijn we naar huis gedaan en hebben we een dutje gedaan en dan in de avond zijn we naar Havana lounge geweest.

Vrijdag hebben we een rustig dagje gehad. We hebben echt een dagje geluierd, we zijn enkel naar de winkel geweest. In de avond hadden we wel een etentje. Dit etentje was georganiseerd door SPS, Stichting Projecthulp Suriname, en het was op hun kosten. SPS is het project dat voor ons onze stageplaats heeft gezocht, onze verblijfplaats, ons vervoer van de luchthaven…

We waren gaan eten in het Jawa restaurant met alle andere studenten die onder SPS stage lopen. Dit was een Indonesisch restaurant. Het eten was heel lekker en heeft ons dan ook gesmaakt!

Zaterdagochtend is Kachiri samen met een groep studenten voor een weekendje naar Brokopondo vertrokken, dit voor een full moon party en op zondag zal er een feest zijn waarbij er traditionele kledij gedragen wordt, meer informatie volgt later. Valerie is niet mee, dit omdat ze een weekendje voor school wil doorwerken, ze vindt dat ze dit nodig heeft.

Xoxo Kachiri en Valerie

Maandagochtend waren we nog heel moe van onze trip in het weekend naar Brownsberg.

Maar eens we op stage waren zijn we er meteen ingevlogen, in de ochtend zijn we eerst mee kinderen van de dagopvang thuis gaan ophalen. Wanneer we terug waren, zijn we naar de activiteitenruimte gegaan, hier zijn we een activiteit gaan voorbereiden. We gingen vingerverven. We hebben een tafellaken over tafel gelegd, we hebben papier genomen en de verf.

Wanneer de kinderen aankwamen, zagen ze meteen wat ze gingen doen. We hebben dan met 4 kinderen geverfd. Bij de ene ging het al wat beter en properder als bij de andere. De kinderen leken het leuk te vinden, op eentje na. Kachiri heeft haar dan haar handen laten wassen en gezorgd dat ze iets anders kon doen.

Na de activiteit was het tijd om te eten. We zijn dan op de dagopvang gaan helpen met het voeden. In de namiddag zijn we de kinderen mee naar huis gaan brengen, en aangezien het al laat was hebben ze ons met het busje van de stichting thuis afgezet.

In de avond zijn we nog naar de winkel gegaan om eten te kopen. Hierna hebben we gekookt, nog wat voor school gewerkt en zijn we op tijd in ons bed gekropen.

Dinsdag zijn we weer eerst mee kinderen gaan halen. Wanneer we terug waren, was het weer tijd om met drie kinderen naar de tandarts te gaan.

We zagen er tegen op, dit omdat het vorige keer zo erg was, maar ook omdat het geen taak van een ergotherapeut is. Maar we weten dat er te weinig personeel is en we willen graag helpen, dus daarom nemen we deze taak op ons.

Het eerste kindje dat bij de tandarts moest was vrij rustig. Ze moest enkel haar tanden laten kuisen, maar ze deed niet graag haar mond open. Dus hier moest even een klem tussen gezet worden, maar dit vond ze niet zo leuk. Bij het tweede kindje, viel het ook wel mee, maar door de slechte ervaring van de week ervoor wilde hij niet. Hij moest ook enkel zijn tanden laten poetsen, maar hier had hij geen zin in. Bij de laatste was het heel wat moeilijker. Zij moest een tand laten trekken, de verzorgsters hadden haar op voorhand een pijnstiller gegeven, dit zodat ze wat rustiger zou zijn en omdat ze weten dat hier amper verdoving gegeven wordt. Toch was het nog een heel gevecht om de tand te kunnen trekken.

In de namiddag moesten we mee de kinderen naar huis brengen, normaal loopt dit heel vlot, maar deze keer was het anders. Het had heel veel geregend, en we hebben vastgezeten met het busje in de modder. We dachten eerst dat de chauffeur een grapje me ons wilde uithalen, maar helaas we zaten echt vast. Valerie heeft dan voorgesteld om het busje eruit te duwen terwijl de chauffeur gas geeft. Dus we deden beide onze schoenen uit en zijn beginnen duwen, maar we waren niet sterk genoeg. De chauffeur is dan hulp gaan vragen en dan hebben twee mannen met een pick up ons uit de modder getrokken. Dat hebben we dan ook weer eens gehad!

In de avond heeft onze huisgenoot gekookt en hebben we nog wat voor school gewerkt.

Vandaag zijn we eens niet met het busje moeten meerijden, er waren andere stagiaires die mee moesten met het busje. Dus dan hebben we ons voorbereid voor de activiteit. We gingen pompons maken uit wol. We hebben dit dan voorbereid zodat we meteen konden starten wanneer de kinderen naar de activiteitenruimte kwamen. Deze activiteit verliep veel beter dan verwacht, we waren aangenaam verrast.

In da namiddag zouden we gaan zwemmen met een aantal kinderen, maar het weer liet dit jammer genoeg niet toe. Dus dan hebben we met de activiteitenbegeleider overlegd om het zwemmen te verzetten naar volgende week.

Na onze stage hebben we nog wat voor stage gewerkt en voor de rest van de avond gaan we nog een beetje chillen, we hebben het nodig!

Morgen nog een laatste dagje stage en dan staat het weekend weeral voor de deur. Voor morgen hebben we een paar interventies voorbereid om met onze volgcliënten te doen.

Xoxo Kachiri en Valerie

We zijn op een twee daagse geweest naar Brownsberg! Dit deden we met een groep van 7 studenten. Hiervan kende wij er al drie van.

Zaterdag ochtend om 8 uur kwamen ze ons ophalen met een pick-up en een busje. Wij waren de eerste dat werden opgehaald, dan zijn we de andere studenten gaan oppikken.  Er was nog een tussenstop bij bepaalde winkels om een voorraad in te slagen voor het weekend. Hierna reden we door naar Stone island, dit zijn allemaal eilanden in het water. Onderweg naar Stone island hebben we apen de straat zien oversteken en een luiaard in de boom gezien. Toen we aangekomen waren hebben we gegeten (pasta salade met gebakken vis) en dan was er de boottocht! We zijn naar een eiland gevaren, dit eiland was eigendom van een familie die hier groenten en fruit op kweekte. Het was heel warm op het eiland, Valerie heeft zelfs haar trui uitgedaan. Maar het was er zeer mooi, we hebben een familie brulapen en twee luiaarden gezien.

Toen we terug aan het vaste land waren kregen we de keuze wat we nog konden doen. We konden relaxen in de hangmatten of wat in het water gaan zwemmen. Kachiri is aan het water gaan voelen dit was helemaal niet koud als je dit vergelijkt met onze douche van thuis! Valerie is even gaan chillen in de hangmat.

We hadden nog een hele rit voor de boeg dus vertrokken we rond 5uur van Stone Island naar Brownsberg.  Deze tocht was anders dan  verwacht, we mochten in de laadbak van de pick-up! Dit was een zeer leuke ervaring is omdat de weg helemaal niet egaal is. Hierdoor moesten we ons stevig vasthouden en de takken van de bomen ontwijken. Het deed ons echt denken aan het liedje van Samson & Gert ‘Met de jeep door het oerwoud’!

Eenmaal aangekomen op de plaats waar we zouden slapen, werden onze hangmatten opgehangen en werd het avondeten klaar gemaakt. Dit was rijst met bruine bonen, kip  en knackworsten. We kregen even de tijd om ons eten te laten zakken en ons dan klaar te maken voor het echte ‘wild life adventure’. Dieren spotten in de donker is zeker een aanrader!  Tijdens onze wandeling hebben we verschillende dieren gezien; kikkers, kaaimannen, leguaan,  tarantula, etc. Valerie was een echte spotter van dieren, maar heeft tijdens de wandeling iets voorgehad. Er viel plotseling een liaan op haar, dit was veel zwaarder en minder soepel dan verwacht.

Bij de terugkomst kregen we een cocktail van het huis. Dit was een mix van rum, siroop, frisdrank, ananas en meloen. Het leuke hieraan was dat dit geserveerd werd in een halve meloen. Sommige studenten werden moe omdat het al 24u was en deze zijn gaan slapen. Wij hebben besloten om te nog wat te kaarten met de overige studenten. Na 1uur hebben we dan maar besloten om in onze hangmat te kruipen.

De ERGSTE nacht dat we in Suriname hebben gehad! Valerie heeft geen oog dichtgedaan! Zij had het koud terwijl ze wel 2 shirts, 2 truien, lange broek en sokken aanhad, met nog eens 2 dekens over haar. Ook vond ze geen goede houding om te liggen en was de tarantula dat dicht bij het kamp gezien werd  ook niet zo geruststellend voor Valerie. Kachiri daarin tegen kon helemaal niet slapen door de snurkers! Ook vond ze geen goede houding om te liggen. Ze moest ook nog rond 4u naar het toilet en moest hiervoor door het donker en iedereen sliep rond haar! Toch is ze naar het toilet geweest, maar ze was wel blij dat ze terug in die slecht liggende hangmat lag.

Ochtend stond heeft goud in de mond! Na het ontbijt gingen we naar de watervallen Irene en Leo. Dit was een zeer leuke wandeling onderweg naar de Irene hebben we 3 verschillende soorten apen gezien. Nu was Kachiri de spotter en heeft een slang gezien! Dit was wel een giftige slang dus deze mochten we niet vasthouden.  Gedurende de wandeling heeft Valerie ook eens aan een liaan geslingerd die stevig vast hing en niet naar beneden viel. De watervallen waren echt mooi! Kachiri is onder de Irene waterval gaan staan maar paste bij de Leo. Valerie is niet onder de watervallen gaan staan omdat het water ijskoud was! De wandeling terug naar onze verblijfplaats was toch wel stevig ook omdat het een tropisch klimaat is, warm en vochtig! Valerie stapte goed door en was samen met onze huisgenoot als eerste terug.

Eenmaal terug bij de verblijfplaats, rond 2uur kregen we eten. Dit was bami, kip, verschillende soorten groenten en pindasaus. Hierna moesten we alles inpakken omdat we nog ergens zouden gaan zwemmen. Dit was toch een redelijk lange tocht voor we in de buurt kwamen van de kreek waar we zouden gaan zwemmen. Maar toen begon het te regenen, onze gids stelde voor om naar zijn neef te gaan want die had een overdekt zwembad. Wij stemde allemaal in, eenmaal hier aangekomen bleek het water van het zwembad ook wel koud te zijn. Maar we hebben toch gezwommen! Na het zwemmen hebben we de tocht ingezet naar huis. De autorit bleef maar duren, ik en Valerie waren echt heel moe we wouden zo snel mogelijk in ons bed!

Samengevat: Vermoeiende top trip met toffe mensen!

Xoxo Kachiri en Valerie.

Woensdag was een verwarrende dag.

Wanneer we aankwamen op stage, was er nog bijna niemand van het personeel. De chauffeurs die de kinderen van de dagopvang moeten ophalen, waren er beide nog niet.

Toen de chauffeurs er eindelijk waren, zijn we mee de kinderen thuis gaan ophalen.

Hierna gingen we naar de activiteitenruimte, maar geen van beide activiteitenbegeleiders waren aanwezig terwijl ze er wel al een half uur hadden moeten zijn, want wij waren te laat doordat de chauffeurs te laat waren.

We zijn dan aan de directeur gaan vragen waar ze waren, de ene had verlof genomen, maar de andere zou er moeten zijn. Een uur later kwam ze aan, ze had zich ‘overslapen’. Dit was namelijk een smoesje zodat ze eens kon uitrusten.

Wij waren inmiddels al met interventies begonnen. Na onze interventies zijn we mee kinderen gaan eten geven.

In de namiddag zijn we dan mee de kinderen van de dagopvang naar huis gaan brengen. Hierna had onze stagementor nog een klein taakje voor ons, we moesten iets van op een A4 blad overschrijven op groot papier.

Hierna hadden we een afspraak met de ergotherapeut van het revalidatiecentrum. Zij kwam het een en ander met ons bespreken. We moesten voor haar wat zaken in kaart brengen omtrent de rolstoelen. We hebben dan van haar nog twee kleine taakjes extra gekregen, en deze gaan we als alles goed gaat dinsdag bespreken wanneer we naar het revalidatiecentrum gaan.

Vandaag was een normaal stagedagje. Wanneer we aankwamen zijn we mee de kinderen van de dagopvang gaan ophalen met het busje.

Hierna zijn we naar de kinderen gegaan en zijn we de twee taken die de ergotherapeut ons had gegeven in orde gaan brengen. We moesten twee kinderen opmeten en dan eens bekijken wat voor rolstoel het beste voor hun zou zijn opdat ze nog zo functioneel mogelijk zijn.

Wanneer dit klaar was moesten we hier een verslag van maken, we hebben elk van een cliënt een verslag gemaakt en dit hebben we dan doorgemaild naar de ergotherapeut zodat we dit dinsdag met haar kunnen bespreken.

In de namiddag zijn we weer mee kinderen naar huis gaan brengen.

Na onze uren had het neefje van onze stagementor gevraagd of we hem bijles wiskunde konden geven. Dit hebben we dan geprobeerd, maar de jongen praatte zoveel dat we er amper een woord tussen kregen waardoor we bijna niets hebben kunnen uitleggen. We hebben hem dan aangeraden om alles een keer deftig te lezen. Want het bleek dat hij veel niet begreep omdat hij alles maar half leest door snel te willen zijn. Zo zie je maar die studenten hé! 😀

Hierna zijn we naar huis gegaan en hebben we ons even neergelegd.

Xoxo Kachiri en Valerie