Hallo iedereen,

De laatste stageweek was zeer fijn. Ik kreeg een eerstejaarsstudent toevertrouwd die mij moest volgen gedurende haar weekje observatiestage. Ik vond het een leuke ervaring om zelf eens mijn kennis te delen met een medestudent. We hebben samen nog enkele kinesiotape technieken geoefend en ik heb haar geïnstrueerd in het gebruik van ultra-sound therapie. Ook heb ik tijdens deze stage de kans gekregen om een volledig therapieproces van het begin tot einde te doorlopen met een cliënt. Dit was een zeer interessant proces waar ik veel ervaring heb uitgehaald.

In het weekend ben ik samen met een vriend Kolding gaan bezoeken. Het was een zeer gezellig dorpje en het weer zat eindelijk mee. In Kolding zelf zijn niet veel bezienswaardigheden, maar het is zeker wel een aanrader wanneer je een dagje wil gaan winkelen.

Tot slot heb ik mijn stage zeer fijn afgesloten met een wandeling langs het strand samen met mijn supervisor. Ik ben zeer dankbaar voor deze ervaring waar ik veel uit heb geleerd, niet enkel op ergotherapeutisch vlak maar ook op persoonlijk vlak.

Deze internationale ervaring sluit ik af met een bezoekje aan Kopenhagen, waar ik erg naar heb uitgekeken!

Groetjes,

Laura 🙂

Beste lezers,

Ik was de laatste weken zo druk bezig dat ik de tijd compleet uit het oog verloren ben. Zo kwam ik deze week pas tot de conclusie dat ik al zeven weken stage loop en geen zes :).

Vorige blog schreef ik jullie dat ik me niet zo goed voelde, ik kan jullie nu vertellen dat dit door het coronavirus kwam. Aangezien ik vier dagen in quarantaine heb gezeten, heb ik jullie dus ook niet zo veel te melden.

De stage verloopt nog steeds zeer goed en ik voel me meer en meer een echte ergotherapeut, zeker nu ik ook mijn eigen afspraken mag boeken. Ik werk dus volledig zelfstandig en dat geeft me wel een boost in mijn zelfvertrouwen. Volgende week zal ik tevens nog eens uit mijn comfortzone stappen en ga ik op huisbezoek. In tegenstelling tot België wordt therapie aan huis hier vaak gegeven en ik ben dankbaar dat ik deze ervaring ook eens zal mogen opdoen.

Tot slot kan ik nu wel zeggen dat de terugkeer naar België nu wel heel dichtbij komt :). Ondanks de aangename stage zal ik toch heel blij zijn als ik iedereen terug zie en terug in mijn vertrouwde omgeving terechtkom.

Groetjes,

Laura

Hallo iedereen,

We zijn nu eenmaal aan week 7 gekomen, jammer genoeg dicht bij het einde van deze stageperiode. Wel ik kan eerlijk zeggen dat ik deze plek zal missen en dat ik er altijd wel goede herinneringen aan zal hebben.

Deze weken voelde het alsof ik in het centrum thuis was, alsof ik daar een volledige werknemer was van de instelling. De communicatie tussen zowel de cliënten als de collega’s verliep vlot desondanks de taalbarrière. Meeste nieuwe cliënten vereisen voornamelijk interventies omtrent arm en schouder revalidatie die men bij de cliënten thuis uitvoert wat simpel genoeg is. De medestudenten hebben presentaties moeten geven omtrent hoe ze omgaan met hun cliënten en hierop moesten ik en de mentor een scoring geven, dit was ook een test van de mentor om te zien of dat ik ook in de toekomst de rol van leidinggevende zou kunnen nemen indien nodig. We hebben deze week ook de anti-zwaartekracht loopband mogen uittesten die de instelling gebruikt in functie van stap- en loopfunctie revalidatie. Ik heb ook meer bijgeleerd over approximatieve technieken die men kan toepassen bij bepaalde cliënten.

Buiten het werk heb ik vooral de natuur omtrent Esbjerg wat ontdekt door op één van de vele bekende fietstochten te gaan door Esbjerg. Het is echt een aanrader.

Ik zal deze blog afsluiten door te zeggen dat stage in Esbjerg echt een aanrader is als je nieuwe technieken wilt aanleren die van echt belang kunnen zijn in je toekomst als ergotherapeut. En als je eens een nieuwe cultuur wilt ontdekken.

Jeg vil nu afslutte denne blog med et farvel.

Farvel og en god dag,

Quinten Craeghs

Dag beste lezers,

Hier ben ik wederom met een update over mijn Deens avontuur. De voorbije weken ben ik steeds meer zelfstandig gaan werken op stage. Dit doet me deugd, want nu kan ik een therapeutische relatie met de cliënten aangaan en leer ik de Denen via deze weg beter kennen. De taalbarrière is namelijk een heel grote stoorzender geweest op stage, maar nu ik zelfstandig werk, valt deze vrijwel weg. Ik voel me dan ook zelfzekerder nu ik mijn eigen cliënten kan en mag begeleiden. Ook ben ik ondertussen meer vertrouwd geraakt met het uitvoeren van ultra-sound therapie en het aanbrengen van kinesiotape. Ik ben van mening dat deze zaken me nog erg van pas gaan komen tijdens mijn carrière in België en ben dankbaar dat ik deze heb aangeleerd gekregen.

De laatste twee weken is het weer hier sterk omgeslagen en schijnt de zon regelmatig. Dit was voor mij het ideale excuus om te gaan uitwaaien op de stranden van het eilandje Fanø. Ik heb er zelfs een kleine show van een van de zeehonden mogen waarnemen. Ook heb ik nog eens bezoek gekregen vanuit België en zijn we Ribe nog eens gaan verkennen. Ik vind dit een van de meest charmante dorpjes van Zuid-Denemarken. Het centrum heeft zijn oude huizen behouden en oogt daardoor zeer gezellig. Tevens zijn er veel cafés die in de stijl van de 18e eeuw zijn ontworpen.

Vooraleer ik mijn blog afsluit wil ik nog even meedelen dat ik vandaag best ziek ben opgestaan. Ik vrees dat het Corona beestje me eindelijk heeft te pakken, en zeggen dat ik daarvoor helemaal naar het verre Denemarken moest reizen. Ik weet voorlopig nog niet wat mijn testresultaat is, maar ik hou jullie zeker en vast op de hoogte!

P.S. hieronder nog enkele sfeerbeelden van de afgelopen twee weken!

Groetjes,

Laura 🙂

Hallo iedereen,

Ik ben nu voorbij de helft van de stage in Esbjerg en ik heb al redelijk wat mee gemaakt. Zoals vorige weken heb ik op verschillende momenten samengewerkt met de studenten van Denemarken omtrent de cliënten, ik heb jammer genoeg voor de eerste keer ook een zorgtraject met een cliënt moeten stoppen omdat zijn omgeving tegen de behandelingen in ging, ik ben bevriend geraakt met de medestudenten van de stageplek en heb goede vertrouwensbanden kunnen creëren tussen mij en de cliënten desondanks de taalbarrière.

Jammer genoeg is de stage ook al half voorbij en zal ik in een paar weken tijd terug naar thuis moeten keren.

Bij de cliënten ben ik volledig individueel en bij de nieuwe cliënten laat de mentor mij ook de eerste thuisbezoeken en begin assessments uitvoeren, als de cliënten geen Engels spreken maak ik gebruik van een betrouwbare vertalingsdienst zoals DeepL en ook gebaren zodat de cliënt mij verstaat. Ik werk, tezamen met de Deense medestudenten, omtrent de activiteiten in het centrum door aan de verschillende bewoners te vragen wat ze missen of graag zouden willen doen.

(Deze gang bevat de huizen/kamers van de cliënten, elk raam is een kamer en is de interne decoratie en meubilair is grotendeels bepaalt door de cliënt zelf).

Tijdens de 5de week vierde het centrum ook een nationale feestdag: “Fastelavn”, een feest dat vergelijkbaar is met carnaval maar met andere tradities. Zo moesten kinderen en de bewoners op een houten ton gevuld met snoep slaan totdat de ton kapot was en het snoep eruit kwam.

Een ander deel van de cultuur waarvoor ik eindelijk de tijd had om het te ervaren was het Deense “Smørrebrød”.

Nieuwe zakken die op werk heb nog bijgeleerd is de verschillende manieren dat men kinesiotape kan gebruiken, zo kan het gebruikt worden voor positionering, tegen spasticiteit en tegen oedeem.

Verder kregen Laura en ik een rondleiding rond het centrum van Esbjerg van studenten van de universiteit van Esbjerg.

Ik vind het spijtig dat het avontuur bijna voorbij is maar aan alles moet jammer genoeg een einde komen. Het is dus altijd best dat men er van geniet zolang het er is.

Tot de volgende keer,

Quinten Craeghs

Dag beste lezers,

Ondertussen zit ik bijna in de helft van mijn buitenlandse ervaring. Dit brengt toch gemengde gevoelens met zich mee. Enerzijds vind ik het jammer, omdat ik pas nu mijn medebewoners wat beter begin te leren kennen. Anderzijds ben ik heel blij dat ik binnenkort terug herenigd word met mijn lieve gezin en toffe vrienden.

Op stage ben ik momenteel meer en meer individuele patiënten aan het begeleiden, wat de stage toch wel interessanter maakt. Het observeren van mijn mentoren is namelijk vrij eentonig en ze praten enkel Deens gedurende de therapie. Dit maakt het moeilijk om vragen te stellen en mee te denken over mogelijke therapieplannen of een bepaalde aanpak. Wel ben ik ondertussen vertrouwd met het aanbrengen van kinesiotape tegen oedeem en ter versteviging van de pols.

Verder leer ik hier via een zeer biomechanisch denkkader therapieën op te stellen, waarbij ik echt enkel aan de slag ga met de hand, pols en onderarm. Vanaf problematiek met de schouder, wordt de patiënt naar een kinesitherapeut doorverwezen. Bovendien is het binnen het centrum waar ik stage loop, de gewoonte om de patiënten vooral te motiveren en adviseren om thuis zelfstandig te oefenen, dit is iets waar ik me zeer onzeker bij voel omdat ik dit nog nooit eerder heb moeten doen. Dankzij het zelfstandig behandelen van patiënten, begin ik me hier wel meer comfortabel in te voelen.

De voorbije week ben ik ook eens buiten het kleine Esbjerg op verkenning gegaan. Zo vertoefde ik een weekendje in de stad Odense, vergezeld door goed gezelschap vanuit België. Odense is de geboortestad van de Deense sprookjesschrijver Hans Christian Andersen. In de stad vind je dan ook verschillende verwijzingen naar de beroemde schrijver. Er is een heel museum over Andersen, alsook zijn geboortehuis kan bezichtigd worden. Verder lijkt Odense een echte studentenstad en zijn er verschillende leuke eet- en drinkgelegenheden. Tot slot is de stad zeer geschikt voor mensen die graag pittoreske plaatsen bezoeken. Naast het moderne centrum vind je veel invloeden vanuit de 18e eeuw, alsook het oude stadscentrum, waar je de authentieke huizen van die tijd kan bezichtigen. Het weekendje heeft mij deugd gedaan en weer wat nieuwe energie gegeven om dit avontuur weer verder te kunnen doorlopen.

Geniet gerust even mee met mij via bovenstaande foto’s. Ik ga vandaag eens kijken wat er ’s avonds zoal te beleven valt in Esbjerg. Ik schrijf jullie snel nog eens!

Tot binnenkort,

Laura 🙂

Deze week was ik de werkflow gewoon geworden en alles ging vlot.                                                De interventies werden uitgevoerd die men kon uitvoeren en ik en de Deense studenten discussieerde over toekomstige interventies voor elkaars cliënten.

Een ding dat je wel moet weten is dat Deense ergotherapeuten niet dezelfde theoretische achtergrond krijgen als ergotherapeuten van België, of tenminste die van Odisee. De Deense studenten hadden bijvoorbeeld geen lessen gekregen omtrent neurologie, transfers en activiteiten en assessments in de geriatrie en rehabilitatie. De reden hiervoor is omdat ze in Denemarken verwachten dat ze deze informatie leren op stage in de plaats van op school. Dit leidde er toe dat ik op sommige momenten deels leerkracht heb moeten spelen omtrent bepaalde vaardigheden van de ergotherapie.

Buiten het werk heb ik eindelijk eens de landmarken van Esbjerg kunnen bezichtigen. Het is echt wel aangeraden, als je ook eens Esbjerg wilt ontdekken, dat je een fiets huurt.

De natuurparken van Esbjerg zijn ook een goede plaats om natuur te gaan als je gewoon even in een rustige omgeving wilt zijn.

Welkom tot week 2 iedereen.

Als je mijn eerste bericht had gezien had je al kunnen zien dat ik stage volg in een dag- en opvangcentrum in Esbjerg onder de naam van Hedelund. Hier pas ik wat ik al reeds doorheen de jaren heb geleerd in België toe in een Deense context, maar ik leer ook redelijk wat over wat men in Denemarken heeft dat men in België ook wel zou kunnen gebruiken.

Bijvoorbeeld, een van de therapieën die mij werd aangeleerd en waarmee ik heb kunnen experimenteren is elektrotherapie een vorm van spierstimulatie aan de hand van elektrische stroom. De manier waarop het werkt is dat men elektroden plakkers op spierbuik(en) plakt en deze verbindt met de Compex spierstimulator.

Eenmaal men een spier heeft gekozen zet je het op een stimuleerstand en dan voila:

Elektrotherapie kan worden gebruikt worden voor tegen hypotonus of hypertonus in te gaan, voor pijnvermindering en voor de atrofie van spieren tegen te gaan.

Daarnaast heb ik ook gebruik gemaakt van “kinesiotape” een tape die je kan gebruiken om de bloedstroming te helpen en voor een ledemaat tot in een bepaalde positie te krijgen. Dit kan je dus ook toepassen op iemand met hypotonus of hypertonus.

Daarnaast heb ik ook de kans gehad om het compensatie middelen depot van Esbjerg te kunnen bezoeken. En ik was verbaast van hoe veel middelen men gereed had staan voor het geval dat iemand het nodig zou hebben. Het centrum werkt onder de afsprak dat ze deze hulpmiddelen uitlenen aan hun cliënten en als de cliënten er mee tevreden zijn en het willen hebben dan blijft dit in het bezit van de cliënt voor zo lang als de cliënt er nood aan heeft.

Maar om terug even te praten over de experimenten en nieuwe therapieën. Ik deed dit gelukkig niet alleen want ik ben, sinds deze week, stage aan het volgen met 3 Deense studenten. Ik kom heel goed overeen met deze studenten en ik heb er al verschillende interessante conversaties mee gehad omtrent de verschillen tussen België en Denemarken en ook over onze gelijkenissen.

Naast het werk had ik ook nog wat rond het centrum gekeken en wat rond gefietst.

Laten we hopen dat de volgende weken even interessant blijven.

Hav en god dag og vi ses næste uge,

Quinten Craeghs

Dag iedereen!

We zijn reeds aan het einde van de tweede stageweek, de geschikte moment dus voor een update. Zoals jullie al weten loop ik momenteel stage in een ambulant rehabilitatiecentrum dat zich specialiseert in handrevalidatie en post-covid patiënten. Deze week heb ik weer enkele nieuwe technieken aangeleerd gekregen die vaak gebruikt worden in het centrum. Zo heb ik kennis gemaakt met ultra-sound therapie. Het herstelt inwendige weefsels, zoals spiervezels, en wordt gebruikt bij littekenweefsels en spierpijnen.

Daarnaast wordt ook elektrotherapie vaak gebruikt. De elektroden worden op de te trainen spierbuiken geplakt. Het machientje faciliteert de bewegingen die de therapeut tegelijkertijd, passief uitvoert.

Verder heb ik deze week wat extra informatie gekregen in verband met het COPM (Canadian occupational perfomance measure) en het PSFS (patient specific functional scale). Dit zijn twee assessments die afgenomen kunnen worden om zo de meest belangrijke activiteiten van de patiënt in kaart te brengen.

Volgende week start ik geleidelijk aan met het begeleiden van mijn eigen patiënten en zal ik ook de kans krijgen om deze assessments zelfstandig af te nemen. Van een leeropportuniteit gesproken!

Natuurlijk heb ik niet enkel stage gelopen, maar heb ik ook enkele ontspannende activiteiten gedaan. Maandag was het zeer mooi weer, dus besloot ik nog eens langs te gaan bij mijn goede vrienden, de herten. Deze plek helpt me tot rust te komen wanneer ik het even moeilijk krijg (deze momenten zijn er ook natuurlijk ;)). Een kleine tip voor volgende bezoekers aan de Dyrehavn: als je zeker wil zijn van een oog in oog ervaring met de dieren, breng dan zeker wortels mee, de herten zijn er dol op!

Tot slot ben ik gisteren, op mijn vrije dag, een bezoekje gaan brengen aan het centrum van Esbjerg en besloot ik even te gaan uitwaaien aan de haven van Esbjerg. Het centrum is een echte aanrader voor mensen die houden van pittoreske dorpen, maar toch ook graag dichtbij de natuur zijn. Vanuit het stadscentrum is het slechts 10 minuten wandelen vooraleer je de Noordzee bereikt. In de avond ging ik samen met mijn kotgenoten opzoek naar andere studenten om zo nieuwe connecties aan te gaan, maar die hebben we jammer genoeg nog niet gevonden 🙁 .

Ik ga dus voorlopig nog verder op zoek naar andere studenten en hoop jullie volgende week weer enkele leuke ervaringen te kunnen meedelen!

Groetjes en tot volgende week,

Laura 🙂