Stageweek 8

Geplaatst op door
Beantwoorden

De achtste week van mijn stage zit erop en dat betekent ook dat mijn stage voorbij is… Zo gek! Aan het begin had ik het gevoel dat 8 weken een lange tijd was, maar deze is eigenlijk echt voorbij gevlogen. Dat heb ik al vaak gezegd, maar ik kan het nog steeds niet geloven hoe snel het voorbij gegaan is.

Op maandag begon ik met een sessie van Betty. Vandaag startte er ook een nieuwe student ergotherapie, die de sessie ook kwam volgen. Ze was echter een beetje te zelfzeker en sprong al meteen in tijdens de sessie. Hierdoor vroeg Betty ons om vanop de zijlijn te observeren. Ik vond het dus spijtig dat deze student zich zo gedroeg, want daardoor kon ik niet meewerken op de manier zoals ik anders zou doen of mogen doen. Ik merkte het op verschillende vlakken dat de studente zich wat te zelfzeker voelde, en haar plaats als stagiaire precies niet echt kende. Dat zorgde ervoor dat ik niet echt een connectie met haar voelde. Ik ging naar een sessie van Laura en werkte met haar samen. In de namiddag begeleidde ik sessies van Emma’s cliënten. Ik had er een goed gevoel over, en dat is fijn om de laatste sessies met de kinderen door te brengen. Wanneer één van de kinderen hoorde dat het mijn laatste keer was, kwam hij me zelfs knuffelen en zei ‘I love you!’. Hartverwarmend. 🙂 Ik deed opnieuw sensory play, deze keer met scheerschuim en water. Best grappig dat ik mijn cliënten probeer te motiveren tot ‘messy play’, want ik hou hier zelf helemaal niet van! Maar dat helpt me wel beter begrijpen wat hun moeilijkheden hierbij zijn.

Op dinsdagochtend had ik een goede sessie met een meisje dat we tweewekelijks zien. Meestal verloopt het niet zo vlot met haar, en ik dacht dat ze me niet graag had. Maar wanneer we afscheid namen, sprong ze toch rond mijn nek om mij te knuffelen. Ik ging een sessie bij Laura observeren om mijn vaardigheden hieromtrent te verbeteren. Ik probeerde een template in te vullen die ervoor zorgt dat ik informatie kan verzamelen. Vaak kan je al veel informatie halen uit het kijken naar een kind. Bijkomende tests en een gesprek met de ouders zijn nodig, maar het kan toch al veel basisinformatie verschaffen.

Woensdagvoormiddag ging ik mee met Betty naar een presentatie. Deze ging over autismespectrumstoornis en sensory processing. De presentatie werd gegeven aan sportleerkrachten die in schoolvakanties activiteiten organiseren, en die ook inclusie voor kinderen met autisme willen aanbieden. Er kwamen dus ook tips en strategieën aan bod die de werking zouden kunnen vergemakkelijken.

Ik had deze week veel sessies die ik mocht begeleiden of waar ik mocht mee werken. Het was dus een zeer drukke week. Over de meeste sessies had ik een goed gevoel, maar soms verloopt iets niet volgens plan. Ik moet dan leren dat dat oké is, dat het nooit altijd perfect volgens plan kan gaan en dat ik dan gewoon op het moment zelf iets anders moet verzinnen. Al is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. Wanneer zo’n dingen voorvallen, krijg ik ook het gevoel dat ik het niet goed doe, iets wat absoluut niet nodig is. Ondanks dat mijn Engels vrij goed is, vormt de taal soms wel een struikelblok in het geven van therapie.

Op donderdag was het al mijn laatste dag… Mijn laatste sessie met mijn volgcliënt vond vandaag plaats. Ook kreeg kreeg ik vandaag mijn evaluatie, die gelukkig goed was. De verwachtingen lagen hier zeer hoog, dus ik ben blij dat ik er toch wat aan kon voldoen. Het was niet altijd gemakkelijk en uiteraard zijn er nog werkpunten. Maar deze feedback helpt me alleen verder groeien en me te ontwikkelen als een OT! Toen de evaluatie erop zat en het besef kwam dat we bijna afscheid moesten nemen, heb ik toch wel een traantje moeten laten. Emma stond gelukkig klaar met een dikke knuffel. In de namiddag hadden we nog groep, en toen zat het er echt op. Ik vertrek met gemengde gevoelens. Ik vind het heel jammer om afscheid te nemen en zal het echt missen! Maar ik kijk heel erg uit naar mijn rondreis. Nadien ben ik denk ik klaar om naar huis te gaan, al zal dat ook met gemengde gevoelens zijn.

Ik heb hier een unieke en geweldige ervaring beleefd. Ik heb hier zoveel bijgeleerd en deze stage heeft me gevormd tot de OT die ik nu ben en die ik wil worden. Ik werd met open armen ontvangen en heb er een geweldige tijd beleefd. Elke dag met de glimlach naar stage, voldoening halen uit het werken met de kinderen, enorm veel leren en kennis opdoen, samenwerken met top collega’s, ervaring opdoen… Maar ook heel veel nieuwe mensen leren kennen, waaronder de OT’s waarbij ik toch wel mijn favorietjes had… Zie hieronder! Ik zal het hier missen!!! Once in a lifetime….

We are OT’s, what’s your superpower?


Mijn mentor, Emma


  Laura                                                  Betty

Laatste weekend in Melbourne

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op vrijdagnamiddag pikte Laura, de dochter van Ann-Marie, me op. We gingen naar het Salt Water Lake in Westgate Park, Melbourne. Ook wel Pink Lake genoemd, want door het hoge zoutgehalte en de hoge temperaturen, kleurt het meer roze. Momenteel is het nog meer gekleurd dan anders! We waren dus heel enthousiast toen we er naartoe reden en hoopten dat het mooi zou zijn. En we werden niet teleurgesteld! Het water aanraken mocht niet, maar het was wel een mooi en speciaal zicht. Het leek wel alsof er iemand een hele voorraad Lush bruisballen in het water had gegooid. Later reden we naar de stad, waar een Australian Football wedstrijd plaatsvond, waardoor er veel verkeer was We gingen dus pas laat eten, en dit deden we in een Koreaans restaurant, heel lekker! Nadien reden we naar huis en bleef ik slapen.

 

Op zaterdagochtend zorgde Ann-Marie voor een lekker ontbijt. Daarna vertrokken we naar William Ricketts Sanctuary, waar we afgesproken hadden met Jeanne en Albert. We zagen hier mooie beelden, gemaakt uit klei maar die eruit zien alsof ze van hout gemaakt zijn. Ze leken op te gaan in de aanwezige natuur. Een dag die regenachtig begon, werd uiteindelijk een mooie, zonnige dag. We gingen nog iets drinken op een terrasje. Na dit uitstapje ging ik mee naar huis met Jeanne en Albert. ’s Avonds gingen we naar een balletvoorstelling, Cinderella. Dit was mooi om te zien en achteraf kon je de dansers nog ontmoeten. Als danser genoot ik hiervan, maar het deed me ook beseffen hoe hard ik het mis.

  


Op zondag had ik afgesproken met Betty. We gingen ontbijten bij ‘The Hatter and the Hare’, waar alles in thema van Alice in Wonderland was. Een heel leuke plaats en lekker eten! Het leek eerder een brunch, want de eerste keer dat ik nog eens iets at die dag, was om 21 u ’s avonds. Nadien gingen we nog naar Eastland Shopping Center, omdat Betty een jurk moest omruilen. We wandelen dan wat rond en bekeken enkele winkels. We hadden een heel gezellige tijd samen! Ik zal het jammer vinden als ik afscheid van haar zal moeten nemen volgende week. We hebben altijd veel plezier samen en kunnen goed praten.

In de namiddag heb ik wat gerust en gelezen. Nadien besloot ik met mijn gastgezin mee te gaan naar hun kerkgemeenschap, om dit ook eens meegemaakt te hebben.

Dit was mijn laatste weekend in Melbourne, volgende zaterdagochtend vertrek ik naar Sydney voor mijn rondreis. Dat wil zeggen dat nu mijn laatste stageweek al te wachten staat…

Stageweek 7

Geplaatst op door
Beantwoorden

De voorlaatste week van mijn stage zit er al op! Ongelooflijk hoe snel de tijd voorbij vliegt. Bij het begin van mijn stage dacht ik: ‘8 weken, wat een lange tijd!’, maar het zal voorbij zijn voor ik het weet.

Mijn maandagochtend begon met een sessie van Betty. We werkten met een kind dat eerder ‘low functioning’ is. Emma heeft niet zo’n cliënten aangezien ze zwanger is en je zeer hands on moet werken. Daarom kan ik wat ervaring opdoen door samen te werken met Betty. Dit is heel interessant, aangezien deze kinderen een andere aanpak vereisen. Ik heb ook een sessie geobserveerd bij Victoria, een OT die ik nog niet vaak aan het werk zag. In de namiddag gaf ik sessies aan cliënten van Emma. Ik herhaalde sensory play met één van de kindjes. Deze keer met vingerverf, maar ze was niet zo’n fan. 🙂

Op dinsdag gaf ik een sessie aan een cliënt van Betty die tweewekelijks op therapie komt. De vorige keer verliep dat niet zo goed, aangezien haar gedrag helemaal omsloeg. Deze keer verliep het perfect en werkte ze de hele sessie goed mee! Ik mocht ook het gedeelte rond fijne motoriek op mij nemen van een kindje waar Emma normaal mee werkt. Ik ben meestal niet zo betrokken in zijn sessies aangezien dit moeilijk is met iemand nieuw, maar het verliep zeer goed en hij werkte heel goed met mij samen. In de namiddag werkte ik opnieuw met een kind uit de caseload van Betty, die zeer low functioning is en niet communiceert. Ik moest zeer hands on werken, en dit was een hele work out! Ik haalde er wel veel voldoening uit om haar activiteiten te kunnen laten doen en aan de doelen te werken. Betty zei zelfs dat ze al haar doelen van deze sessie bereikt had, en daar was ik best wat trots op. Naast mijn gewoonlijke sessies van vandaag, ging ik ook een speech assessment observeren bij één van mijn cliëntjes. Zeer interessant om hem in een andere context te kunnen zien!

Op woensdag had ik een aantal sessies die ik zelf gaf, of ging ik observeren en mocht ik meewerken. In de voormiddag zat ik ook samen met Emma. Ik had wat research gedaan over autismespectrumstoornis en over de context waarin ik hier stage doe. Om te tonen wat ik geleerd had en zodat Emma kon zien of ik dingen heb bijgeleerd door opzoekwerk te doen en tijdens de voorbije weken, stelde ze me wat vragen. Gelukkig verliep dit vlot en wist ik wel op bijna alles te antwoorden. Soms was ik onzeker over het antwoord en durfde ik het niet te zeggen, en toen bleek het achteraf juist te zijn. Emma zei dat ik het goed gedaan had en dat het duidelijk was dat ik al veel kennis heb opgedaan. Tijdens de lunchpauze gaf ik een presentatie aan enkele OT’s, met een theoretische uitleg over ASS en gevolgd door een casestudy. Ik was hier enorm zenuwachtig voor, maar gelukkig verliep alles goed. Ik kreeg maar twee extra vragen, wat ik beschouw als een goed teken. Ik kreeg zelfs wat complimenten. Opgelucht!

Woensdagavond gingen we eten bij mijn papa zijn meter, Jeanne, en haar man, Albert, met een aantal familieleden. Ik ontmoette ook één van de beste vriendinnen van Jeanne.

Op donderdag had ik als eerste sessie therapie met mijn volgcliënt. Hij kan soms heel moeilijk zijn, maar vandaag had ik er een goed gevoel over! Ik probeer ook wat nieuwe ideetjes te bedenken voor in mijn verschillende sessies, om bepaalde opdrachten in een ander jasje te stoppen, of ik probeer nieuwe dingen uit. Het is dan altijd fijn om te zien dat het aanslaat en dat mijn mentor er ook enthousiast over is. Ik maakte een spelletje en zowel Emma als Laura vroegen of ze het mochten hebben om zelf te gebruiken. Na deze sessie ging ik 2 uurtjes meewerken in GLaD, een groepssessie die staat voor Global Learning and Development Program. In de namiddag hadden we de wekelijkse groep die we altijd begeleiden. Ik gaf de sessie in de gym en ik had de aandacht van alle kinderen tijdens mijn uitleg, iets wat hier niet vaak gebeurt. 🙂 Als laatste uurtje op donderdag ging ik observeren bij Betty. Het was de bedoeling dat ik zoveel mogelijk informatie zou verzamelen en dan uitleg zou kunnen geven, alsook de zaken die het belangrijkste zouden zijn om tijdens OT aan te werken. Ik zag deze cliënt nog nooit, dus ik had geen voorkennis. Betty zei dat ik goede observaties maakte en goede linken kon leggen. Dat was fijn! Volgende week probeer ik nog eens hetzelfde bij Laura, om te oefenen op informatie verzamelen en te kunnen bepalen waar er moeilijkheden liggen.

Op vrijdag was het mijn vrije dag en zo zat week 7 er ook alweer op… De weken blijven steeds goed gevuld, maar dat vind ik het leukste en meest boeiend!

Sorrento

Geplaatst op door
Beantwoorden

Deze keer op vrijdag geen vrije dag, aangezien het maandag een feestdag was. Het was wel een korte dag op stage, waardoor het weekend al sneller begon! Eenmaal we alles hadden ingepakt en de auto geladen was, vertrokken we voor een weekendje naar Sorrento. Niet in Italië, er is wel degelijk een stadje aan de kust in Australië dat zo heet. 🙂 We verbleven in een huisje, en het werd een ‘girlsweekend’ met de drie nichten van mijn papa, hun mama en de dochter van mijn gastgezin. Om toch wat in de Italiaanse sfeer te vertoeven, zoals de plaatsnaam doet vermoeden, gingen we met drie uiteten in een Italiaans restaurant. Ik moet zeggen, het was er heerlijk.

Op zaterdagochtend en -voormiddag gingen we op ontdekking. We gingen naar Diamond Bay, Bay of Islands, en naar het strand vlakbij onze verblijfplaats. Allemaal prachtige natuur, spectaculaire stranden en indrukwekkende rotsen. Ik zag zo’n natuur nog nooit, dus ik was heel erg onder de indruk. De foto’s doen het niet echt eer aan, want in het echt is het nog veel mooier! We maakten hier mooie wandelingen. In de namiddag gingen we naar Mornington Peninsula Hot Springs. Dit is een heel grote wellness met onder andere verschillende baden. Deze zijn door de mens gemaakt, maar door de gebruikte materialen ziet het eruit alsof het deel van de natuur is. Het water komt wel uit natuurlijke bronnen die diep onder het aardoppervlak liggen. Lekker warm water dus! 🙂 Het was heel erg ontspannend en we zijn er tot laat in de avond gebleven. Er was zoveel te doen dat we onze tijd goed konden besteden. Er was onder andere ook een ‘hilltop pool’ met een mooi uitzicht, een sauna, hamam, en een ‘plunge pool’ met ijskoud water! Ik heb ze allemaal uitgeprobeerd. Ik heb er geen foto’s genomen, maar als je benieuwd bent naar wat het precies is, kan je een kijkje op de website nemen.


Op zondagochtend maakten we een prachtige wandeling, dat was het eerste wat we deden toen we opstonden. De zon was nog niet helemaal opgekomen, wat het uitzicht nog specialer maakte. We wandelden door de duinen en kwamen uit op Koonya Beach. Heel mooi! Geen foto’s, ik liet mijn gsm thuis en genoot van het moment. Als je mij goed kent, dan weet je dat ik graag veel foto’s neem, dus dat was wel een overwinning voor mij. 🙂 Na een uitgebreid ontbijt, opruimen en alles weer inpakken, gingen we nog enkele plaatsen bezoeken. We zagen Back Beach en wandelden naar een uitkijkpunt. Nadien gingen we naar St Pauls Beach, maar dit was jammer genoeg afgesloten omdat de rotsen afbrokkelden. We sloten af met Jubilee Point en The Dragon’s Head, dat we vanuit de verte zagen.

Het was een heel leuk weekend, waar ik veel mooie natuur zag! Het was ook niet te warm, waardoor we perfecte weersomstandigheden hadden. Ik heb genoten van het moois en ook de hot springs waren een hoogtepunt. Volgende week is het al mijn laatste weekend in Melbourne, want nadien begint mijn rondreis!

 

Stageweek 6

Geplaatst op door
Beantwoorden

Na het lange weekend van 4 dagen, voelde het wat raar om terug op stage te gaan! Gelukkig ga ik altijd met plezier naar Irabina. Ik voelde me op dinsdag wat moe doordat ik slecht geslapen had. Gelukkig verliep de dag goed en had ik er niet te veel last van. Er kwam iemand langs van een bedrijf om een ‘high chair’ te demonstreren. Dit voor het kind waarbij we in de eerste week een huisbezoek deden, in de hoop dat dit zou helpen om de eetroutine te vergemakkelijken. Ik luisterde naar de uitleg en entertainde ondertussen het kind. 🙂 Hij kan het soms moeilijk hebben als hij niet de aandacht krijgt die hij wilt, dus probeerden we hem rustig te houden tijdens de demonstratie. Dat lukte zeer goed!

Woensdag is altijd onze drukke dag. Er komen dan veel kinderen langs en onze laatste sessie eindigt rond 17u. ’s Morgens gaf ik een sessie aan een cliënt van Betty en dit mocht ik volledig zelfstandig doen. Dit verliep zonder problemen! Zoals ik eerder al vertelde, is het vaak moeilijk om alles alleen te doen. Dit kan om verschillende redenen zijn, waaronder funding, gedrag van de kinderen, het feit dat ze mij nog niet zo lang kennen, … Ook blijven vele ouders tijdens de therapie aanwezig en dan is het soms nodig dat de therapeut ook meewerkt, omdat sommige ouders hier anders wat “moeilijk” over zouden kunnen doen. Daarom werken Emma en ik veel samen. Dat is ook wel leuk, want zo kan je ook op elkaar inspelen. Ik nam ook nog eens het assessment Beery VMI af vandaag.

Op donderdag had ik weer een sessie met mijn volgcliënt. In de namiddag hadden we groep, en begeleidde ik de activiteit in de gym. Op het einde van de dag had ik nog een gesprek met Emma om terug te koppelen naar de voorbije weken en wat er nog te wachten staat. Twee weken geleden had ik trouwens mijn tussentijdse evaluatie, die goed verliep! Ik kreeg goede feedback, en met de aangebrachte puntjes waarin ik kon groeien was ik akkoord. Ondertussen heb ik hier ook al aan gewerkt en probeer dit nog te doen in de resterende weken. Emma zei dat ik zeker goed bezig ben en dat feedback enkel bedoeld is om te leren. Ze gelooft in me, vertrouwt me en is er zeker van dat ik dit kan. Volgens haar heb ik goede ideeën en heb ik het zeker in me om een goede therapeut te worden. Ik ben soms te streng voor mezelf. 🙂 Ze zei zelfs “You’ve got this!”, en dat gaf me wel een boost.

Vrijdag was ik nog eens op Kilsyth-locatie. Het was een rustige dag met maar 2 cliënten. Ik ging een uurtje observeren in een ‘ABA’-sessie. ABA staat voor Applied Behaviour Analysis. Het is een benadering om gedrag te begrijpen en te veranderen. Het is geen specifieke therapie op zichzelf, maar een reeks aan verschillende strategieën en technieken die gebruikt kunnen worden om mensen met een autismespectrumstoornis nieuwe vaardigheden aan te leren en hun moeilijke gedrag te verminderen. ABA kan gebruikt worden om kinderen met ASS te helpen met het verbeteren van hun sociale vaardigheden, zelfzorgvaardigheden, communicatieve vaardigheden, speelvaardigheden en met het vermogen om hun eigen gedrag te beheersen. Het kan ook bijdragen aan het verminderen van moeilijk gedrag zoals geen aandacht schenken, agressie en schreeuwen.

Nog maar 2 weken stage te gaan… De tijd vliegt!

In het nieuws!

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vorige week werd ik gecontacteerd door de hogeschool, om te vragen of ik het zag zitten om iets te schrijven over mijn stage hier in Australië, en het samen met enkele foto’s door te sturen. Er zou dan onder andere een persmailtje verstuurd worden.

Ondertussen zijn er 3 berichten verschenen in het Belgische nieuws, wat een heel aangename verrassing was! Leuk om te zien, en om de positieve reacties te horen. Het artikel op de website van Het Laatste Nieuws kan je hier lezen, en het bericht op Persinfo is hier te vinden.

Ook verscheen er een artikel in de gedrukte versie van Het Nieuwsblad:

 

Verjaardag & verlengd weekend

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op vrijdag 8 maart was het mijn vrije dag van de vijfde stageweek. Ik besloot wat uit te slapen en nadien een ontspannend bad te nemen, zodat ik met volle moed aan mijn stagerapportering kon beginnen. Dat was een goede beslissing, want de rest van de dag werkte ik goed door! Om middernacht, net voor ik naar bed ging, kreeg ik al felicitaties van mijn beste vriendin Tina…

Want op zaterdag 9 maart was ik namelijk jarig! Ik vierde mijn 25ste verjaardag. ’s Morgens Facetimede ik met mijn mama, die zelfs via de computer voor mij zong. 🙂  Ik opende de verjaardagskaartjes die ik meekreeg uit België, en er lag zelfs een cadeautje van Tina op mij te wachten. Super leuk en origineel als altijd! Nadien zorgde mijn gastgezin voor een brunch met lekkere pannenkoeken. Een traditie die thuis ook meestal plaatsvindt, maar dan wel onder de vorm van een ontbijt. In de late namiddag  stond er een barbecue gepland. Bijna iedereen van mijn Australische familie was erbij! Ook Lara kwam naar het feestje. Ik zag ook eindelijk mijn papa’s meter terug, die ik 9 jaar geleden al eens in België ontmoette. Het was een heel mooie avond, het weer zat goed waardoor we de hele tijd buiten konden zitten. We aten lekker, hadden een gezellige tijd samen en ik kreeg zelfs cadeautjes. Wanneer het tijd was voor taart, kreeg ik een heel concert van de nichten, dus het duurde wel een tijdje voor ik mijn kaarsjes kon uitblazen! 😉 We speelden nog een spel met de hele bende, waarna iedereen terug huiswaarts keerde. Als afsluiter van de avond Facetimede ik nog met mijn vriend Wannes.

Op zondagochtend pikte Betty me op voor een uitstapje. We gingen eerst naar the Yarra Valley Dairy, waar we ontbeten. We deelden verschillende soorten kaas en brood. Nadien gingen we naar The Chocolaterie. Een heel grote winkel, waar de creaties ook ter plaatse gemaakt worden en je chocolade kan proeven. Je kan er ook allerlei lekkers eten, en wij kozen voor een dessertje. Heerlijk!! Maar veel te veel… Ik nam de helft van mijn brownie nog mee naar huis, zo kon ik er later nog eens van genieten. We zaten buiten en hadden zo een mooi uitzicht. We gingen ook nog even wandelen. Het was heel erg gezellig! We konden goed en leuk praten samen, en er werd ook veel gelachen. Een heel fijne tijd samen, en Betty liet me weten dat ook zij het heel erg leuk vond! Hopelijk kunnen we nog eens afspreken alvorens ik begin te reizen en dan terug naar huis vertrek.

Op maandag had iedereen een vrije dag, het was namelijk Labour Day. Van een lang weekend gesproken! Rond de middag vertrokken we voor wat sightseeing. We gingen naar Mount Dandenong Sky High, waar we een uitzicht hadden over Melbourne. Er hangt de laatste dagen wel veel rook in de lucht door de bosbranden. Dat zorgde voor een minder duidelijk zicht. Vervolgens gingen we nog naar een paar tuinen, waaronder Alfred Nicholas Gardens, waar we gezellig wandelden. Veel trappen en soms verraderlijk steil, dus best nog vermoeiend! 🙂

 

Stageweek 5

Geplaatst op door
6

Op maandag was ik helemaal klaar voor een nieuwe stageweek. De weken voelen hier helemaal niet aan als weken. Ik blijf het zeggen, de tijd vliegt hier voorbij! Op maandagvoormiddag had Emma geen cliënten, waardoor ik een sessie bij Betty en twee bij Laura mocht volgen. In de namiddag probeerde ik ‘sensory play’ uit met één van de kindjes. Het is interessant om te zien hoe sommige kinderen reageren op bepaalde prikkels. We speelden met rijst (ongekookt natuurlijk) en play-doh. De rijst maakte het kind heel alert, terwijl de play-doh zorgde voor meer proprioceptieve input van de handen, en dus een soort van kalmerend effect had.

Op dinsdag bleef ik na de stagedag in Irabina, want er stond een soort van cursus/ bijscholing gepland: Promoting independent skills in daily life. Zo’n presentaties worden geregeld georganiseerd, telkens met andere thema’s. Afhankelijk van het onderwerp kunnen dan ouders, professionelen, studenten, … zich inschrijven. Emma had me uitgenodigd om te blijven en ik moest er niet eens voor betalen. Ze gaf de presentatie samen met Laura. Het werd een interessante avond waar ik meer bijleerde over de vaardigheden die kinderen nodig hebben in hun dagelijks leven, welke moeilijkheden hierbij kunnen optreden en hoe hieraan gewerkt kan worden.

Ik maakte eindelijk een foto van Muffin, de therapiehond. Die kwam even langs terwijl we zaten te werken, tussen het einde van de dag en de presentatie.

Woensdag maakte ik eindelijk foto’s tijdens de therapiesessies! De voorbije weken waren altijd zo druk, dat ik het telkens vergat. Geen foto’s nemen, dat is niet van mijn gewoonte. 🙂 Nu is het nog steeds druk, maar probeer ik mijn gsm wat meer in de buurt te houden om af en toe wat foto’s te nemen. Dat wil niet zeggen dat ik er dan steeds aan denk. 😉 Ik geef elke dag zelf therapie en werk ook veel samen met de kinderen. Als ik niet zelf aan de slag ben, maak ik de nota’s over de sessie of werk ik samen met mijn mentor. Ik mag ook meewerken tijdens de sessie van Betty, en neem zelfs enkele cliënten van haar over, alsook tijdens de sessies van Laura. Dit vind ik heel leuk, het samenwerken met de kinderen en vaak ook de evolutie zien geeft veel voldoening.


We werken hier tijdens de ergotherapeutische sessies onder andere aan fijne en grove motoriek, maar vooral aan het ontwikkelen van vaardigheden, en aan het ondersteunen van de ontwikkeling van het kind. Dit om ervoor te zorgen dat er vooruitgang geboekt kan worden in de dagelijkse handelingen. Denk maar aan schoolse vaardigheden, zelfverzorging en spelen. Ook aan sensorische integratie wordt hier veel aandacht besteed. Het ultieme doel is om ervoor te zorgen dat het kind zo zelfstandig mogelijk in het leven kan staan.

Op donderdag was het mijn laatste stagedag van deze week en ik werd aangenaam verrast!

Tijdens het weekend ben ik jarig, en mijn collega’s zorgden nu al voor een beetje feest. Dit was een heel leuke verrassing. Tijdens de OT meeting werd er zelfs voor mij gezongen! Ik kreeg al veel felicitaties van het team, en tijdens de lunchpauze aten we de taart op met een aantal collega’s. Chocoladetaart, ze weten waar ze mij plezier mee kunnen doen! 🙂 In Australië is het vaak de gewoonte dat niet de jarige trakteert, maar dat de collega’s dit doen. Ik kreeg ook een lief kaartje en zoals op de foto te zien is, was mijn bureau versierd.

Ocean Grove

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op vrijdag 1 maart had ik mijn vrije dag van de week. In de namiddag vertrokken we al voor het weekend, zodat we het drukke verkeer konden vermijden. We gingen naar Ocean Grove, om daar in een huisje te verblijven. Toen we aankwamen, was er al meteen een teleurstelling: het was enorm warm buiten, rond de 40 graden, en het huis had geen airconditioning. Het was daar een oven… We gingen verkoeling zoeken op het strand en in het water. Het was zo warm in de slaapkamers, dat ik in de zetel heb geslapen. Hoe klein ik zelf ook ben, toch was de zetel echt smal en klein voor mij. Dat was niet zo’n goede nachtrust.

Zaterdagochtend gingen we naar Jirrahlinga Koala and Wildlife Sanctuary. Dit is een “rescue center”, waar dieren die (momenteel) niet in het wild kunnen overleven opgevangen en verzorgd worden. Door de warmte zagen we spijtig genoeg niet zoveel dieren. Toch werd het nog leuk! Ik zag een vos, één van mijn favoriete dieren, ik aaide een wombat en zag nog enkele andere dieren. Nadien kregen we een korte rondleiding door één van de rangers. We mochten een baby-wombat aaien. Die had bovendien de hik, best schattig! Nadien mochten we op bezoek bij de koala’s. Door de hitte verbleven ook zij voorlopig binnen. Er was zelfs een baby-koala, heel erg schattig. We mochten de koala’s ontmoeten en zelfs aaien. Koala’s knuffelen en vasthouden mag nog maar op een paar plaatsen in Australië. De wet werd veranderd, om de gezondheid van de dieren te kunnen garanderen en hen te beschermen. Daarom was deze ontmoeting van dichtbij ook een speciaal moment! Weer iets dat ik kan afvinken op mijn bucketlist! Ondanks dat ik niet zo’n reuze fan ben van reptielen, ging ik toch de uitdaging aan om er enkele vast te houden en te aaien. Ik kreeg zelfs een dikke en zware slang rond mijn nek. Monty, een python, hoe kan het ook anders met zo’n naam. 🙂

In de namiddag waren we onderweg naar The Great Ocean Road, tot plots: autopech. We moesten heel lang wachten op de pechverhelping. Bovendien was het zo warm, dat ik helemaal oververhit raakte. De auto bleek stuk te zijn en moest hersteld worden. We konden dus geen uitstappen meer doen… We hadden nog een auto, maar daar paste niet iedereen in. We hebben de rest van de dag dan maar op het strand doorgebracht, wel tot 21u ’s avonds. We zagen een mooie zonsondergang. De dag nadien gingen we dan maar naar huis, aangezien we nergens meer naartoe konden zonder dat iemand moest thuisblijven. Ik vond het heel spijtig dat we niets meer hebben kunnen doen/zien, dit was een enorme teleurstelling voor mij. Ik wil zoveel mogelijk doen en zien terwijl ik hier ben, en daarom voelde dit als een ‘verspild’ weekend. Hopelijk volgend weekend meer geluk…

Stageweek 4

Geplaatst op door
1

De vierde stageweek zit er al op, en dat betekent dat de stage al halfweg is! De tijd gaat zo snel voorbij. Maar dat betekent dat het nog steeds leuk en interessant is, wat zeker het geval is! Ik leer hier zoveel bij, doe nieuwe ideeën op, en ik ontwikkel mezelf als ergotherapeut steeds meer. Het is soms moeilijk om je eigen stijl te vinden, omdat je OT’s bezig ziet die al zo lang in het vak staan. Maar ik begin steeds beter te voelen wat mijn eigen stijl is en hoe ik zelf therapie wil geven. Door naar de andere OT’s te kijken, kan ik juist zien wat ik wel en niet leuk vind aan hun manier van werken, en dit kan ik integreren in mijn eigen zoektocht.

Op maandagvoormiddag zag ik alle OT’s van deze locatie aan het werk. Aangezien Emma report writing had en geen cliënten, mocht ik sessies volgen bij de andere therapeuten. Soms werd ik betrokken in de sessies en dat was leuk! Ik werk ook geregeld samen met Betty, de OT teamleader en supervisor. Ik mag steeds meer overnemen van haar en soms mag ik zelfs de hele sessie geven. Het is niet altijd mogelijk om alles zelfstandig te doen, wegens regels in verband met NDIS funding of omdat mensen alles uit eigen zak betalen. Daarom werken we vaak samen, maar neem ik soms wel de leiding. De therapiesessies en assessments zijn hier enorm duur, ik viel bijna van mijn stoel toen ik de prijzen hoorde.

Ik mag sinds deze week ook nota’s nemen voor Betty’s therapiesessies, en ze was er tevreden mee! Emma leerde me nog wat meer in detail hoe de Beery VMI, een assessment over visueel-motorische integratie, gescoord wordt. Ik mag steeds meer de leiding nemen tijdens haar sessies, of we werken steeds meer samen, waarbij we elkaar afwisselen of een oefening samen aanbrengen en uitvoeren. Ik zie dus een evolutie in het zelf therapie geven. Ik word steeds zelfzekerder en heb er echt plezier in om met de kinderen te werken. Het geeft veel voldoening als ze een doel bereiken of als je ziet hoe ze een proces doormaken. We gingen ook op huisbezoek, om te kijken welke aanpassingen er aanbevolen kunnen worden.

Op woensdagavond had Emma een etentje georganiseerd met alle OT’s van de verschillende locaties. Ze had dit speciaal gedaan zodat ik erbij kon zijn en iedereen kon leren kennen. We trokken na de werkdag naar de stad. Het werd een gezellige avond, met veel gebabbel en gelach, en ik vond het heel fijn dat ze dit geregeld hebben. Ik vond het best leuk om iedereen eens in een andere setting te ontmoeten.