Phillip Island

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op vrijdag 22 februari vertrokken we in de vroege avond naar Phillip Island, waar ik het hele weekend verbleef samen met mijn gastgezin, Lara (een meisje van 21 waarmee ze bevriend zijn en die oorspronkelijk uit Duitsland komt), Ann-Marie (andere nicht van mijn papa), en Alice (16-jarige studente uit Vietnam die bij Ann-Marie verblijft). Dat was een hele uitleg om te vertellen wie er allemaal mee ging. 🙂 We keken allemaal gezellig samen naar een film.

Op zaterdagochtend was ik al vroeg uit de veren en helemaal klaar om aan mijn dag te beginnen. Ik was zo enthousiast dat ik niet meer langer kon slapen! We gingen namelijk naar Phillip Island Wildlife Park, waar ik heel wat Australische dieren zou kunnen zien. Eenmaal iedereen klaar was konden we eindelijk vertrekken. Bij de ingang van het park kregen we een zakje ‘kangaroo food’. Er is veel natuur en overal lopen de kangoeroes en wallabies vrij rond. Er zijn ook nog veel andere dieren te zien, maar deze zitten eerder in een afgesloten gebied, voor de veiligheid van zowel dier als mens. Ik zag eindelijk koala’s, die zagen er zo lief uit! Ook zag ik Tasmaanse duivels, emoes, wombats, en nog veel meer.  Maar het absolute hoogtepunt waren de kangoeroes en de wallabies, die je kon voederen en aaien. Ze waren verrassend lief en sociaal, en bovendien ook nog eens super zacht! Ik vond het een geweldige ervaring om zo’n ontmoeting met deze dieren te kunnen meemaken. Gisterenavond spotte ik mijn eerste kangoeroe, maar dit was nog een paar levels hoger! Ik voelde me heel erg gelukkig tussen de dieren en als mijn gezelschap me niet had meegesleurd, zat ik er misschien nog. 🙂 We zagen ook ‘joeys’ (baby kangoeroes), zelfs een paar in de buidel! Eentje mocht ik zelfs aaien en de mama kangoeroe bleef naar me terugkomen. De dieren waren zo sociaal dat ik er zelfs selfies mee kon nemen. Ik heb enorm veel foto’s genomen, maar die kan ik hier natuurlijk niet allemaal posten. 😉 Dit was voor mij een onvergetelijke ervaring.

In de namiddag gingen we naar het strand. Ik trok een wetsuit aan, want ik ging mijn eerste surf-ervaring tegemoet. De golven waren heel sterk en het water enorm zout! Ik kreeg wat surfles van Stefanie, Andrew, Ian en Lara. Ik vond het wel heel moeilijk! Rechtstaan op de surfplank is niet gelukt, maar ik was er wel heel dichtbij. Met de nodige valpartijen natuurlijk. 🙂 Ik kreeg de surfplank zelfs op mijn hoofd en dat voelde ik de dag erna nog!

’s Avonds gingen we naar de Penguin Parade. Hoe warm het overdag ook was, in de avond koelde het goed af en ging ik ingeduffeld in een jeans, jasje, trui en sjaal naar het strand. We moesten een tijdje wachten, maar we maakten er een gezellig moment van door allemaal samen te zijn. Bij zonsondergang komen er heel veel kleine pinguïns uit het water, om daarna het strand over te steken om naar ‘huis’ te komen. We zaten zelf ook op het strand waardoor we zagen hoe ze uit de zee kwamen en het strand over waggelden. Soms in kleine groepjes, maar vaak ook met tientallen. Indrukwekkend om te zien! Nadien konden we nog langs de ‘boardwalk’ wandelen, waar we de pinguïns van dichterbij konden zien. Omdat het strand oversteken een enge gebeurtenis is voor de dieren, mochten we geen foto’s nemen. Tijdens het wachten op de pinguïns, en nadien langs de boardwalk, zagen we zelfs kangoeroes! Ik wist niet dat je deze ook op het strand kon zien.

Op zondag trokken we in de voormiddag naar The Nobbies. Prachtige natuur! Hier maakten we een mooie wandeling langs de boardwalk. Als je heel veel geluk hebt, kan je walvissen en zeehonden spotten, maar wij zagen er helaas geen. Wel zagen we enkele pinguïns in hun huisjes zitten! Ze zaten op een afstand, maar een vriendelijk koppel leende ons hun verrekijker. ’s Middags gingen we kijken naar de voedertijd van de pelikanen. Nadien gingen we naar Forrest Caves, heel speciale rotsen en een soort van grot, midden op het strand. Na een snelle lunch gingen we opnieuw naar het strand. Het surfen liet ik vandaag achterwege, maar ik ging wel zwemmen. Het werd al snel avond, en eenmaal alles opgeruimd en ingepakt was, trokken we terug naar huis.

Het was een geweldig weekend! Ik heb er echt van genoten. Dat de Australische zon heel hard brandt, heb ik nu ook helaas mogen ondervinden… Ondanks meerdere lagen sunscreen met een hoge factor, ben ik heel erg verbrand. Best pijnlijk! Maar zoals mijn mentor zei: als je niet zou verbranden tijdens je reis hier, dan ben je niet echt in Australië geweest. 🙂

 

Stageweek 3

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ook de derde week stage zit er al op. Op maandag had ik een wat moeilijkere dag, ik voelde me heel moe en we kregen een aantal kinderen met moeilijker handelbaar gedrag over de vloer. Ik had een sessie voor de namiddag voorbereid, maar het kind had zo’n slechte bui dat het niet is kunnen doorgaan. Dat was wel een kleine teleurstelling. Gelukkig verliepen de volgende dagen wel vlotjes. Het lijkt alsof er hier minder uren in een dag zitten, zo snel gaat het telkens voorbij! 🙂 Ik mag al geregeld deeltjes van therapie overnemen of samenwerken met mijn mentor. Bij sommige kinderen is het beter dat zij de therapie blijft leiden. Voor sommige kinderen is het moeilijk om een verandering door te maken, of hun gedrag kan uit de hand lopen en mijn mentor kent hen al goed. Soms word ik dan wel betrokken, maar ik krijg dan ook steeds de taak om de notities te maken en observaties neer te schrijven voor de verslagen. Op dinsdag ging ik een kijkje nemen bij de ‘aquatic OT’, waarbij er ergotherapie wordt gegeven in het zwembad. In de namiddag gaf ik twee sessies rond grove motoriek in de ‘gym’, en deze mocht ik zelfstandig leiden. Ik werkte met kinderen aan spierkracht, coördinatie, springen, evenwicht en nog meer. Deze therapiesessies verliepen goed en dat gaf me voldoening! Ik vond het fijn om met de kinderen te werken. Op voorhand was ik wat zenuwachtig, omdat ik niet wist hoe het ging verlopen, maar het ging vlot. Dat bewees me nog maar eens dat ik het liefst met kinderen werk en met dit gebied het meeste voeling heb. Ook van mijn mentor kreeg ik complimentjes dat ik het goed gedaan had en dat ik zelfs een ‘moeilijker’ kind in de hand kon houden.


Gym – bewegingsruimte grove motoriek

Op woensdag ging ik een sessie observeren bij Betty, de supervisor. Althans, dat dacht ik toch, want ik mocht de sessie overnemen! Het was onverwacht maar toch verliep alles goed. Ik kreeg zelfs complimenten van de supervisor, dat was wel een speciaal gevoel. Ik vertelde haar dat ik het soms wat moeilijk vind om te weten hoe ik als therapeut moet omgaan met de kinderen, omdat zij zeer uitbundig is en Emma heel direct en ‘luid’. Ik ben eerder kalm, met af en toe wat uitbundigheid, en strikt waar nodig. Betty zei dat dit eigen persoonlijkheid is, en dat de mijne zeker goed zit en deze als therapeut dus ook in orde is. 🙂 Soms vind ik het wel nog wat raar om met de kinderen te communiceren of tot orde te roepen in het Engels, omdat ik niet gewoon ben en nog nooit deed. Gelukkig gaat het Engels praten wel goed en met begrijpen heb ik geen enkel probleem. Ik kreeg deze dag ook een stapeltje assessments (Sensory Profile) om te scoren. Dit is een vragenlijst die door ouders en/of leerkrachten ingevuld kan worden, om zicht te krijgen op de zintuiglijke verwerking (sensory processing) van het kind.

Op donderdag was het mijn vrije dag, en werkte ik aan mijn stagerapportering. Op vrijdag bevonden we ons weer op de andere locatie in Kilsyth. Hier hadden we een rustige dag met enkele cliënten en een uurtje supervisie om wat dingen te bespreken. Zo was ook de derde week al snel weer om! Mijn mentor en ik beseften dat de stage over een week al halfweg is! Ik heb alweer geen foto’s genomen, omdat we altijd te druk bezig zijn of ik er niet aan denk. Ik probeer er werk van te maken nog voor mijn stage eindigt! 🙂

Warburton, Redwood Forest & Marysville

Geplaatst op door
2

Op zondag 17 februari ging ik met mijn gastgezin op stap. Er stonden heel wat wandelingen gepland op verschillende plaatsen. We vertrokken in de voormiddag naar Warburton, waar we een wandeling maakten langs de rivier. De Yarra rivier loopt zelfs helemaal tot in het centrum van Melbourne. Heel mooie natuur en het geluid van water vond ik heel rustgevend.

Nadien reden we naar de volgende plaats, waar we eerst picknickten. Vervolgens gingen we wandelen in Redwood Forest, waar alle bomen heel netjes geplant staan op bijna perfecte rijen, vanuit welke richting je ook kijkt! Heel mooi om te zien en te wandelen. De bomen waren ook heel erg hoog, wat indrukkend was. Naast dit stuk bos bevond zich nog een ander deel met andere soorten bomen en water. Ik wandelde zelfs over een boomstam over het water. Eerst met een bang hartje dat ik in het water zou vallen, maar nadien was het alleen maar leuk!


Als laatste stop gingen we naar Marysville. Een groot deel van de natuur werd hier jaren geleden verwoest door een bosbrand, maar gelukkig blijft er nog  heel wat over en begint er ook stilaan nieuwe natuur te groeien. Op deze plaats zagen we een grotere waterval. Ik besloot om samen met de kinderen de wandeling naar de top van de waterval te ondernemen. Dit was best een heuse klim, maar het was het zeker waard! We genoten van het uitzicht en het water. Eenmaal terug beneden beklommen we wat rotsen van de waterval, zochten er verfrissing en proefden zelfs van het water, dat verrassend lekker was.

 

Steavenson Falls Conservation Reserve

Het was een druk, maar fijn weekend! Nu is het bedtijd, want morgenochtend gaat de wekker al vroeg af voor een derde week stage! Het zal niet lang duren vooraleer ik in dromenland vertoef, want ik ben best moe. 🙂

Melbourne & St Kilda

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op zaterdag 16 februari ging ik op stap met de drie nichten van mijn papa. Zij hadden samen een dagje uit gepland, maar stelden dit uit zodat ik mee kon. We trokken naar het centrum van Melbourne. We wandelden wat rond en deden wat sightseeing. Het was de eerste keer dat ik naar het centrum van de stad ging, waardoor alles nieuw was voor mij. Het was leuk om voor de eerste keer kennis te maken en allerlei nieuwe plaatsen te ontdekken! De zon straalde, maar het was gelukkig niet te warm, zoals op sommige andere dagen.


Federation Square

Nadien trokken we naar St Kilda, een plaatsje in Melbourne aan de kust. Een heel mooi strand, waar we ook een mooie zonsondergang zagen. We wandelden langs de pier en hier hadden we geluk: we konden er namelijk enkele pinguïns in het wild spotten! Dit was een heel leuke ervaring. Ook al zagen we maar een paar pinguiïns, toch was het best bijzonder om ze gewoon op en tussen de rotsen te zien zitten, of ze uit het water te zien komen.

 

Stageweek 2

Geplaatst op door
Beantwoorden

De tweede week stage was voorbij alvorens ik het besefte! De dagen vliegen voorbij, maar dat is een goed teken. Ik vind de stage in ieder geval heel erg interessant en leerrijk. Meestal heb ik wel wat zenuwen en duurt het even voor ik me thuis voel, maar dat is hier zeker niet het geval. Ik voel me heel erg op mijn gemak, en ik heb plezier in alles wat ik hier doe, zie en leer. Ik mag me dus gelukkig prijzen dat ik de kans heb gekregen om hier stage te doen! Ik mag al deeltjes van therapie overnemen, activiteiten voorbereiden. Mijn mentor betrekt me ook vaak in therapie waardoor we ook geregeld samen een sessie geven. Normaal maakt Emma altijd notities over haar sessies om verslagen op te maken, maar nu had ze aan mij gevraagd of ik dit eens wou proberen. Ze vond mijn notities heel goed waardoor ik dit nu altijd mag doen als zij alleen sessie geeft! Mijn handtekening staat zelfs onder de verslagen. Op donderdag mocht ik een groepsactiviteit geven in de gym, en dit ging best goed!  Mijn mentor was er spijtig genoeg niet bij, omdat ze in het lokaal moest blijven met een kind dat niet wou luisteren en hierdoor ongepast gedrag vertoonde. Ik kreeg echter wel complimentjes van de andere begeleiders, en dat was fijn! Na onze laatste sessie die dag had ik supervisie met Emma, waar we de voorbije 2 weken bespraken en een feedbackmoment hadden. Ook bespraken we de komende weken nogmaals. Emma was heel positief, ze zei dat ik vanaf nu nog meer zelfstandig aan het werk zal kunnen. Eenmaal ik de kinderen wat beter ken (we zien ze namelijk maar eenmaal per week en sommige om de twee weken) en ik hierdoor nog zelfzekerder word, zal dit zeker goed komen. Ze zei dat ze zich in ieder geval geen zorgen maakt. 🙂 Dat gaf me wat extra zelfvertrouwen en ik zie de komende weken nog steeds helemaal zitten! Op mijn vrije dag werkte ik de hele dag aan mijn stagerapportering en therapievoorbereidingen, zodat ik een kleine voorsprong kon nemen. Dan ben ik in de weekends vrij om uitstapjes te maken! 🙂

Uitstapjes & weekendje met Marlies

Geplaatst op door
1

Op woensdag 6 februari had ik een vrije dag, omdat we 4 dagen stage lopen per week. Aangezien ik deze week nog niet kon beginnen aan mijn stagerapportering, deed ik in de voormiddag wat praktische dingen. In de namiddag nam Christine me mee naar Warrandyte State Park. Heel mooie natuur, en dat op maar 20 minuutjes rijden van hun huis. Het was een warme dag, 35°C, maar we konden verkoeling zoeken door met onze voeten in het water van de rivier te gaan. Ik zag hier al wat mooie dingen, voornamelijk mooie natuur, en ik ben er zeker van dat ik tijdens de komende uitstapjes en rondreis nog veel meer prachtige natuur, wildlife, leuke plaatsen… zal tegenkomen. Ik ben heel erg benieuwd en hoop nog veel dingen te kunnen ontdekken!


Warrandyte State Park 

Op woensdagavond gingen we naar het “dog park”, en als hondenliefhebber vond ik dit natuurlijk geweldig. Alle honden liepen er los en als je een hond wil aaien of knuffelen, zal geen enkel baasje dat erg vinden! Deze kans kon ik niet laten liggen, ik werd vriendjes met deze mooie border collie.

Op vrijdagavond kwam Marlies, medestudente en vriendin die in Wonthaggi stage doet, naar Melbourne/Croydon! We gingen uit eten in een Italiaans restaurant, waar we buiten zaten en zo een mooi uitzicht hadden.

   

Op zaterdag was Marlies jarig, ze werd 21! We voelden ons nog wat moe ’s morgens. We gingen namelijk laat slapen, omdat de punten van de examens werden vrijgegeven. Dat was in Belgische tijd, waardoor het hier al 1 uur ’s nachts was! Normaal zouden we vandaag naar Healesville Sanctuary gaan, waar we (eindelijk) Australische dieren zouden zien. Het regende echter zo hard en veel waardoor we niet konden gaan. Dat was wel een teleurstelling. Hierdoor hadden we een rustige voormiddag. Tijd voor brunch en pannenkoeken voor de jarige! 🙂 Ondanks de soms opkomende regen, gingen we in de namiddag wandelen in Sherbrooke Forest. Mooie natuur en we zagen er ook veel vogels, waaronder kaketoes. Vervolgens gingen we nog naar Mount Dandenong voor een uitgestrekt uitzicht over Melbourne.

 

’s Avonds gingen we naar Hawthorn, dat wat meer ‘stad’ is dan de plaats waar ik verblijf. Hier hadden we afgesproken met Samuel, de zoon van mijn papa’s andere nicht Ann-Marie, en een paar van zijn vrienden. We gingen samen uit eten. We wisten niet goed wat te verwachten, maar uiteindelijk werd het een leuke en gezellige avond!

Op zondag gingen we naar Aspendale, waar de vader van mijn papa’s nichten woont. Mario ontving me met open armen en wist zelfs wat anekdotes te vertellen, over de bezoekjes in Australië van mijn papa (als 16-jarige!) en van mijn grootvader. Van daaruit gingen we naar het strand, en door de zeebries was dit heel aangenaam. ’s Avonds hielden we nog een BBQ. Nadien moest ik jammer genoeg afscheid nemen van Marlies. Het was fijn om iemand vertrouwd te hebben. Jammer dat onze stageplaatsen en verblijfplaatsen zo ver van elkaar verwijderd zijn.

Op naar de tweede week stage!

Stageweek 1

Geplaatst op door
1

Mijn eerste week op stage in Irabina Autism Services zit er al op! De dagen gingen telkens snel voorbij, wat een goed teken is. Maandag konden jullie al lezen over mijn eerste dag, die heel erg fijn was. Ik ging dus met volle moed naar dag 2, en ook die was weer heel leerrijk en boeiend. ’s Morgens gaven we therapie, waarbij ik me al meer betrokken voelde omdat ik soms kleine dingen mocht overnemen. Nadien mocht ik met mijn mentor mee op huisbezoek bij één van haar cliënten. We gingen thuis langs om te zien welke problemen er zich voordoen bij het eten en de autotransfer, en welke oplossingen we hiervoor eventueel zouden kunnen aanbieden. Het is eens wat anders om een kind in zijn thuissituatie te observeren. Eenmaal terug in Irabina, mochten Emma en ik een feeding assessment bijwonen, afgenomen door Betty. Dit was heel interessant voor ons allebei, omdat we hier nog niet zoveel over weten. Voor mij was dit assessment volledig nieuw, dus ik vond het een boeiende sessie. In de namiddag hadden we nog wat therapiesessies, waarbij ik onder andere kennis maakte met een programma rond schrijven en vooral voorbereidend schrijven. Ik zag ook hoe ’therapeutic brushing’ in zijn werk gaat. Dit concept wordt gebruikt bij kinderen met autisme om hun tolerantie voor (tactiele) prikkels te vergroten en hun irritatie hierbij te verminderen. Emma en ik bespraken die dag ook hoe mijn stage eruit zal zien en hoe we de 8 weken vorm zullen geven.

Ik kreeg zelfs mijn eigen locker.

Op woensdag had ik mijn vrije dag van deze week. Op donderdag mocht ik ’s morgens de OT meeting volgen. Zo leerde ik de rest van het team ook kennen. Nadien volgde ik een therapiesessie van Emma, met het kind dat waarschijnlijk mijn volgcliënt zal worden. Volgende week zal ik starten met mijn stagerapportering. Ik volgde een ‘speech session’ van de ‘speech pathologist’ (logopediste) en ging daarna een groep bijwonen van de jonge kinderen (2-5 jaar). Dit was heel druk, dus dat vond ik iets minder leuk. In de namiddag gaven we zelf een groepssessie van 2,5 uur. Dit is een voorbereidend programma vooraleer de kinderen naar school zullen gaan. De groep vindt elke week plaats, en hier leren ze sociale vaardigheden, schoolse dingen, maar ook grove en fijne motoriek en dergelijke. Volgende week mag ik al een activiteit geven in de ‘gym’ rond grove motoriek!

Op vrijdag bevinden we ons op een andere locatie. Dit is een volledig nieuw gebouw en dus een nieuwe locatie van Irabina, die nog maar sinds januari dit jaar bestaat. ’s Morgens kwam er een kindje langs dat Emma nog nooit ontmoet had, en waarbij we een assessment hebben afgenomen. Het was een ‘informal’ assessment, om meer informatie te verkrijgen over wat het kind al dan niet kan. Ik mocht helpen met de observatie en de onderdelen scoren! In de namiddag namen we ook een gestandaardiseerd assessment af, Movement ABC (Assessment Battery for Children). Ook hier nam Emma de onderdelen af, en mocht ik de scores invullen en de observaties noteren.


Assessment 


Therapielokaal 

Elke dag was al zeer interessant en leerrijk. Ik ga telkens met een goed gevoel naar huis. Benieuwd naar wat er nog allemaal zal volgen! Ik kijk er naar uit om veel nieuwe dingen te leren die mezelf als ergotherapeut (en misschien zelfs als leerkracht) zullen versterken, en om zelf aan de slag te gaan, samen met Emma of zelfstandig. Ik doe hier ook heel veel inspiratie en ideetjes op. Aangezien deze week al zo druk was en vol met nieuwe indrukken, heb ik nog niet veel foto’s genomen. Ik hoop dat dit nog zal volgen zodat ik jullie kan laten zien hoe het eraan toegaat en hoe het er allemaal uitziet!

Eerste stagedag @ Irabina

Geplaatst op door
1

Vandaag was het mijn eerste stagedag in Irabina Autism Services. Ik werd verwacht om 8u30. Aangezien mijn stageplaats zich in dezelfde straat bevindt als het huis van mijn gastgezin, moest ik pas vertrekken om 8u10. Na een tiental minuutjes wandelen, kwam ik aan. Super handig dat ik te voet kan gaan! Zo heb ik dagelijks een wandeling heen en terug. Ondanks dat de straat vrij druk is, kon ik toch genieten van wat natuur.

Eenmaal aangekomen moest ik eventjes wachten aan de receptie. Ik had al de hele ochtend zenuwen, maar deze begonnen al wat te minderen. Ik werd uiteindelijk ontvangen door Orla, de directie van deze afdeling van Irabina. Ik kreeg wat meer uitleg, mijn badge, en zelfs een kleine “goodiebag”. 🙂 Tijdens dit gesprek maakte ik ook al kennis met Muffin, de therapiehond. Ik kon nog geen foto nemen, maar die zal ongetwijfeld later nog volgen, aangezien ik hem heel schattig en lief vond! Het klikte meteen. 😉 Ik kreeg ook een rondleiding door Irabina. Vervolgens maakte ik kennis met Emma, ergotherapeute en mijn mentor voor de komende 8 weken, en met Betty, de OT (occupational therapy) teamleader en mijn ‘supervisor’. Ze zijn allebei heel lief en leuk, en we konden het meteen goed met elkaar vinden. Ze zijn ook nog jong, wat het altijd wat gemakkelijker maakt om wat lossere contacten te leggen. Emma is momenteel zwanger en verwacht haar baby eind mei, dus ze zei dat ze mijn hulp goed zal kunnen gebruiken de komende 2 maanden! Wanneer ik haar bedankte voor deze kans om hier stage te doen, zei ze dat ik heel erg welkom ben en dat ze heel blij zijn dat ik er ben. Dat gaf me meteen een goed en warm gevoel! Ik mocht vandaag al wat therapiesessies mee volgen, een assessment bijwonen en een reeds afgenomen assessment scoren. Ik kreeg al heel wat informatie en kon ook veel vragen stellen, dus het was al een zeer interessante dag. Ik merkte al wat verschillen en gelijkenissen op. De OT in Australië is hoogstaand, net zoals de gezondheidszorg. Waarschijnlijk zal ik hierdoor een heel andere visie krijgen op OT en mijn eigen praktijk op een andere manier uitvoeren. Ik heb een goed gevoel bij de stage, dus ik hoop dat dit zo zal blijven en het op zo’n positieve manier kan vorderen. Iedereen is ook heel erg vriendelijk, waardoor ik me op mijn gemak voel. Ik kijk al uit naar alle nieuwe ervaringen die ik hier zal opdoen en alles wat ik hier zal leren. Deze week is een beetje een introductieweek, zodat ik met allerlei zaken kennis kan maken. Maar misschien kan ik ook al een beetje aan de slag gaan en daarna vliegen we er volledig in! Ik heb al zin in dag 2 morgen. 🙂

Eerste dagen in Melbourne

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op mijn eerste dag werd ik pas laat wakker. Geen wonder, we kwamen ’s nachts aan bij het huis van mijn gastgezin en mijn lichaam is een beetje in de war. Het uurverschil tussen Melbourne en België is zo’n 10 uur. Ik bleef nog even in bed liggen om wakker te worden. Later op de dag kwam ook Ian thuis en konden we voor de eerste keer kennismaken. Christine haalde Andrew, hun 11-jarige zoon, van school en zo ontmoette ik het vierde lid van het gezin. Na het avondeten ging ik mee met Christine om Stefanie en een vriendinnetje weg te brengen naar ‘Youth’, een activiteit op vrijdagavond die hun plaatselijke kerkgemeenschap wekelijks organiseert voor jongeren. Hier wordt telkens iets anders gedaan, zoals spelletjes spelen, movienight… Eenmaal terug thuis ging ik op pad met Christine, Andrew en de hond Junior. We maakten een wandeling, waarbij we al eens naar mijn stageplaats stapten. Zo weet ik welke weg ik vanaf volgende week moet uitgaan. Veel kon ik nog niet zien van de stageplaats, maar ik zag al het gebouw, de tuin en ik piepte eens door het raam aan de voordeur. Benieuwd wat mij hier te wachten staat! We keerden terug en wandelden door Cheong Park, wat vlakbij het huis van mijn gastgezin ligt. Andrew leerde me allerlei dingen bij over de Australische dieren. We konden er nog geen spotten, buiten een vogel, de Australische Magpie. Terug thuis keken we nog een film samen.

Ik moet nog wat wennen aan het Australische accent, en ook aan het feit dat ze hier bepaalde dingen links doen, zoals rijden. Maar na verloop van tijd zal dit steeds beter gaan.

Op zaterdag werd ik gelukkig wat vroeger wakker. Na het ontbijt vertrokken we naar ‘Eastland’, het plaatselijke shoppingcenter. Dit was echt gigantisch! Ik had nog wat spulletjes nodig die ik niet meebracht uit België. Terug thuis heb ik nog een beetje gerust, want nadien vertrokken we naar vrienden van mijn gastgezin. Hier had ik mijn eerste Australische “barbie” (barbecue). Het werd een gezellige avond! Het was een zeer warme dag, 36°C, en dat kon je ook ’s avonds nog voelen. Eenmaal terug thuis was het bedtijd, maar ik voelde me weer klaarwakker. Hello, jetlag… Maar ik ging toch slapen en dit lukte gelukkig al snel.

Iedereen is heel vriendelijk en ik voel me welkom. Toch mis ik thuis al een beetje, en de mensen van thuis. Het is toch steeds vreemd om op een nieuwe plaats te zijn. Vandaag, zondag,  hebben we nog een rustige dag, want morgen is het mijn eerste stagedag. Spannend… Ik ben benieuwd wat mij allemaal te wachten staat! Ik hoop dat ik er veel zal bijleren en dat het een geweldige ervaring wordt. Benieuwd naar de mensen die ik er zal ontmoeten, de werking van Irabina… Daarover kan ik jullie later meer vertellen! ’s Avonds gingen we nog allemaal samen naar het park. Na een warme dag van 40°C bracht een frisse wind verkoeling. Ik speelde voor de eerste keer cricket, wel met een tennisbal, maar ik raakte hem van de eerste keer! Nadien had ik niet zoveel geluk meer, maar het lukte toch nog een paar keer. We maakten nog een wandeling en keerden dan terug naar huis. Daar FaceTimede ik nog met mijn ouders, dat was fijn! Nu is het bedtijd, want morgen begint weer een nieuwe ervaring… Tot dan!

De reis naar Australië

Geplaatst op door
Beantwoorden

Woensdagochtend, 30 januari, was het dan zover. Mijn avontuur en mijn reis begonnen! Mijn vlucht vertrok vanuit de luchthaven van Amsterdam. Omdat er sneeuw voorspeld werd in België, besloten we dat het de beste keuze zou zijn om met de trein naar de luchthaven te gaan. Mama en papa brachten me naar het station, waar ik samen met Wannes, mijn vriend, naar Amsterdam zou vertrekken. Dankzij mijn ouders kan ik dit avontuur aangaan, het is echt een enorme kans die ik van hen krijg. Het was helemaal niet leuk om afscheid te nemen, maar de dikke knuffels en troostende woorden deden wel veel deugd. Ook de vorige dagen viel het afscheid me zwaar!  Na een treinrit van 2,5 uur kwamen Wannes en ik aan in Schiphol. We gingen de bagage inchecken, en konden dan nog heel even wat tijd met elkaar doorbrengen. Daarna brak het afscheid aan, dat helemaal niet gemakkelijk was. Ik hoop maar dat het niet te moeilijk zal worden, de komende 3 maanden! Ik kreeg een kangoeroe-knuffel van mijn beste vriendin, die me zal vergezellen tijdens mijn reis. Wanneer ik heimwee heb, kan ik gelukkig hiermee knuffelen!

Vooraleer ik op het vliegtuig kon stappen, moest ik nog langs de security. Daar stond plots een hele lange rij en alles lag stil, waardoor ik lang moest wachten! De minuten tikten voorbij en ik begon al wat zenuwachtig te worden dat ik te laat aan de gate zou aankomen. Gelukkig verliep alles vlot voor mij bij de security en was ik nog op tijd aan de gate. Vervolgens was het tijd om op het vliegtuig te stappen. Spannend, ik had al een tijdje niet meer gevlogen en nog nooit alleen. Gelukkig verliep alles goed. Op de vlucht naar Dubai had ik zelfs 3 zitplaatsen helemaal voor mij alleen. Eenmaal daar aangekomen, moest ik 4 uur en 40 minuten wachten op mijn volgende vlucht. Ik ging me opfrissen, maakte een lange wandeling door de luchthaven en vervolgens wachtte ik aan de gate tot het tijd was om in te stappen. Ze hadden er zelfs ligzetels! Mijn volgende vlucht, naar Singapore, was minder aangenaam omdat ik ziek werd. Gelukkig werd ik goed geholpen en verzorgd. Eenmaal in Singapore probeerde ik iets te eten dat ik meebracht van thuis, en toen ging het iets beter. Tijdens de laatste vlucht naar Melbourne sliep ik veel, keek ik een film en kon ik al iets beter eten. Ik voelde me wat beter nadien. Mijn familie volgde mijn reis online, zoals je op de foto kan zien.

Eenmaal aangekomen in Melbourne moest ik nog een formulier invullen of ik “iets aan te geven had”, en door de border force zien te geraken. Ze zijn zeer streng in Australië, dus dit was wel spannend! Gelukkig geraakte ik vlotjes en zonder extra controle door de security en kon ik richting uitgang wandelen. Daar stonden Christine en haar dochter Stefanie, van mijn gastgezin, me op te wachten. Na een lange rit (Christine was de weg kwijt) kwamen we eindelijk aan bij het huis. Ik kreeg een rondleiding, kon een verfrissende douche nemen en kon me installeren in mijn kamertje. Klein maar fijn, nogal paars, maar het zal mijn plekje worden voor de komende 8 weken. Installeren stelde ik uit, en kroop meteen in mijn bedje! Voor ik ging slapen, contacteerde ik het thuisfront. Wat een geluk dat we sociale media hebben tegenwoordig. 🙂